امکان ادامۀ حیات صنعت بین المللی در حمل و نقل کانتینری به تجارت پرتحرک بین کشورهای دور و وجود قیمت های رقابتی در کشورهای صادرکننده به ویژه چین بستگی دارد.
به گزارش گروه بین الملل مانا با نگاهی بر صنعت بین المللی حمل و نقل کانتینری در آسیا، تجارت در کشورهای آسیایی، اروپایی و آمریکا که قطب صادرات به حساب می آیند با ورود شناورهای مگا و رونق مسیرهای پرتردد تجاری جانی دوباره خواهد گرفت. از این رو، در این گزارش نگاهی به اقتصادهای متغیر برخی کشورها و رقابت صنایع با یکدیگر می اندازیم.
اقتصادهای متغیر آسیا و آیندۀ حمل و نقل کانتینری
از اوایل دهۀ 1980 میلادی، اقتصاد چین به موجب بهره مندی از فن آوری تولید خودکار از نوع سوسیالیستیِ قرون وسطی به اقتصاد تولیدی پویا تبدیل شد. قیمت پایین تولیدات چین نتیجۀ هزینۀ پایین تولید و دستمزدهای پایین بود. در سال های اخیر، مزد تولید ساعتی در چین با دستمزد ساعتی در کشورهای برزیل و هند برابری می کند و افزایش یافته است. با وجود اینکه صنعت منسوجات چین جایگاه قابل قبولی در اقتصاد این کشور دارد، کارخانه های تولیدی پوشاک در بنگلادش، هند و پاکستان به به بازار بین المللی پوشاک چین نفوذ کرده و وارد رقابتی جدی با این کشور شده اند.
چین در برابر هند
صنعت فولاد هند، فولادهای ضدزنگ با قیمت های رقابتی تولید می کند که ضمن استفاده در ساخت بسیاری از تولیدات خانگی، به صورت بین المللی صادر می شود و در حال رقابت با تولیدات فولادی کشور چین است. اما تغییرات اخیر در سیاست مالی داخلی هند از جمله حذف اسکناس هایِ در گردش 500 و 1000 روپیه ای، کسب و کارهای کوچک این کشور را با چالش هایی روبه رو ساخته است. از این رو، این اقدام تاثیری منفی بر سرمایه گذاری های سودآور در بخش فناوری این کشور می گذارد.
بر همین اساس، هند باید در کوتاه مدت برای افزایش صادرات در بازارِ مصرفی با تعیین نرخ رقابتی به رقابت بپردازد. هند در حال حاضر شبکۀ حمل و نقل ریلی و زیرساخت های بنادر داخلی را با هدف افزایش عملکرد بخش حمل و نقل دریایی توسعه می دهد. افزایش صادرات از خلیج بنگال و ساحل غربی هند برای بازار هند، امکان حمل و نقل با شناورهای کانتینریِ مگاسایز را فراهم می آورد که در این صورت می توانند در بندر Colombo سریلانکا پهلو بگیرند. از سوی دیگر، امکان بهره مندی از امکانات بندر سلاله در عمان برای صادرات به کشورهای غربی فراهم می آید.
بدین ترتیب، بنادر هند با هدف میزبانی شناورهای مگاسایز و صادرات کالاهای خود به توسعۀ زیرساخت های بندری نیازمندند و در حال حاضر به ساخت ترمینال کانتینری جدید موسوم به Vizhinjam به عمق 23 متر در نزدیکی Trivandrum واقع در جنوب غربی هند اقدام کرده اند. اما، به دلیل پرترافیک بودن مسیر کشورهای غربی، ترمینال ترانشیپ کانتینری در بندر سلاله به موجب کوتاه بودن مسیرها به سمت اروپا و بنادر کرانۀ شرقی آمریکای شمالی برای صادرات کالا از هند شمالی و از طریق بنادر بمبئی و پاکستان، گزینۀ بسیار مناسبی به حساب می آید. بنابراین ترافیک صادراتی از هند غربی و پاکستان به کشورهای شرقی با شناورهای مگاسایز انجام می شود تا شناورها در ترمینال های ترانشیپ Vizhinjam و یا Colombo پهلو بگیرند.
رقابت صنایع و شناورها
افزایش دستمزد و هزینه های تولید در چین در کنار پیشرفت تکنولوژی های تولیدی و فناوری در کشورهایی نظیر هند، اندونزی، مالزی و تایلند تغییری بزرگ را در تجارت صادرات کالاهای تولیدی، منسوجات و قطعات الکتریکیِ آسیا ایجاد کرد. بنادر بزرگ ترانشیپ کانتینری مانند سنگاپور و Tajun Pelepas در مالزی قادر به رقابت با بنادر هنگ کنگ، شنزن و گوانجو در صادرات به کشورهای غربی هستند و رقابتِ آتی بنادر شانگهای، بوسان و Qindoa را نیز تحت تاثیر قرار خواهند داد.
رشد صادرات از هند، پاکستان، بنگلادش، مالزی، تایلند و کشورهای غربی اندونزی و عبور از بنادر بزرگ ترانشیبی بین جاکارتا و عمان، اقتصاد شناورهای مگا با ظرفیت 18 هزار TEU را از طریق کانال سوئز به کرانۀ شرقی آمریکای شمالی افزایش خواهد داد. شناورهای نئوپاناماکس کوچکتر نیز (13 هزار TEU)، متحمل هزینه های بیشتری برای ترانزیت کالا از کانال پاناما می شوند. تغییرات در صنایع رقیب آسیا، سهم صادرات آینده را از بنادر دریای زرد به کرانۀ شرقی آمریکای شمالی کاهش می دهد. بر همین اساس، حیات پذیری بنادر بزرگ ترانشیپی آسیا به آیندۀ رقابت صنایع در بخش های جغرافیایی مختلف بستگی دارد. صنایع تولیدی به هزینه های انرژی با قیمت پایین تر بستگی دارند؛ این در حالی است که فناوری نیز به دنبال روش هایی برای کاهش هزینه های تولیدی است.
کشورهای آسیایی که ترانزیت شناورهای کانتینری را از طریق بنادر بین سنگاپور و Colombo انجام می دهند 5.71 درصد از اقتصاد جهان را تشکیل می دهند و کشورهای آسیایی که ترانزیت کالا در آن ها از طریق دریای زرد صورت می پذیرد 16.7 درصد اقتصاد جهانی را به خود اختصاص می دهند. از سوی دیگر، کشورهای ژاپن، اروپای غربی و آمریکا به ترتیب 5.91، 11.66 و 24.32 درصد در اقتصاد جهانی نقش دارند. به بیانی دیگر، مسیرهای اصلی با تردد شناورهایِ کانتینری مگاسایز در مسیرهای آسیا-اروپا و فرا اقیانوس اطلس قدرت اقتصادی مناطق مختلف را منعکس می کند.
در همین راستا، بسیاری از بنادر ترانشیپی آسیا از جمله هنگ کنگ، سنگاپور و Colombo در مسیر تردد شناورهای کانتینربری هستند که از دریای زرد به بنادر بزرگ اروپا تردد دارند. افزایش تجارت صادراتی به کشورهای غربی در آینده ای نزدیک از بنادر بین سنگاپور و Colombo کاهشی جزئی در تجارت صادراتی از طریق دریای زرد را به همراه خواهد داشت به طوری که تغییرات آتی در اقتصادهای آسیا، تردد شناورهای کانتینری مگاسایز به اروپا و کرانۀ شرقی آمریکای شمالی را ضمانت می کند.
اقتصادهای کشورهای غیرآسیایی و تجارت
درحالی که برزیل و آرژانتین 3.18 درصد از اقتصاد جهان را تشکیل می دهند، مسائل داخلی در هر دو کشور توسعه و پیشرفت صنایع تولیدی با امکان صادرات به بازارهای آسیا، اروپا و آمریکا را به تاخیر می اندازد. برای ادامۀ حیات اقتصاد این کشورها باید بنادر بزرگ برزیل که مقصد شناورهای کانتینری سوپرسایز است مورد توجه و در ردۀ بنادر ترانشیپی منطقه قرار بگیرند. اقتصاد آفریقای جنوبی و مرکزی نیز تحت تاثیر توسعۀ بخش های تولیدی است و به صادرات ذخایر سنگ معدن و تولیدات کشاورزی بستگی دارد.
طی مدت زمان کوتاهی بین پنج تا 10 سال، شناورهای کانتینری مگاسایز در مسیرهای آسیا-برزیل و برزیل- اروپا خدمت رسانی خواهند کرد. آفریقای جنوبی به لحاظ تولید و صادرات در سال های اخیر اقتصاد پیشگام آفریقا بود و باعث شد نیجریه و مصر بعنوان کشورهای قطب اقتصاد آفریقا معرفی شوند.
نتیجه گیری
علی ایحال چین در حال رقابت با اقتصاد سایر کشورها در زمینۀ منسوجات، قطعات الکترونیکی و مصالح تولیدی املاک است. شناورهای مگای اروپا نیز در مجاورت بنادر نزدیک به کشورهای قطب اقتصادی آسیا تردد دارند.از سوی دیگر، ترافیک آیندۀ شناورهای مگا که مقصد آنها به سمت اروپا و کرانۀ شرقی آمریکای شمالی است در منطقه بین سنگاپور و هند جنوبی افزایش می یابد و توان بالقوه ای برای آیندۀ شناورهای مگا با هدف تردد در مسیرهای آسیا-برزیل، اروپا-برزیل و اروپا-کرانۀ شرقی آمریکای شمالی به وجود خواهد آمد.