حمل و نقل

پیمان کریدور زنگزور، که اخیراً بین جمهوری آذربایجان، ارمنستان و ایالات متحده آمریکا امضا شده، یکی از تحولات کلیدی در منطقه قفقاز جنوبی به شمار می‌رود. این توافق، که در اوایل اوت ۲۰۲۵ (مرداد ۱۴۰۴) با میانجی‌گری دولت آمریکا نهایی شد، بر پایه حل مناقشه دیرینه بین باکو و ایروان استوار است و شامل ایجاد یک مسیر ترانزیتی از طریق خاک ارمنستان می‌شود. این مسیر، که به نام "مسیر ترامپ برای صلح و شکوفایی بین‌المللی" شناخته می‌شود، آذربایجان را به منطقه خودمختار نخجوان متصل می‌کند و حقوق توسعه و مدیریت آن برای ۹۹ سال به ایالات متحده واگذار شده است. این پیمان بخشی از تلاش‌های دیپلماتیک برای برقراری صلح پایدار در منطقه است، اما پیامد‌های آن برای کشور‌های همسایه، از جمله ایران، قابل توجه است. در این یادداشت، ابتدا به بررسی کلی پیمان پرداخته، سپس مضرات آن برای ایران را تحلیل کرده و در نهایت به فرصت‌ها و امکانات باقی‌مانده برای تهران در این زمینه می‌پردازیم.

از ۶ اگوست تاکنون، ۹۸ کشتی، عمدتاً نفتکش، در خلیج ناکودکا و مسیر منتهی به پایانه نفتی کوزمینو با اختلال شدید در سیستم شناسایی خودکار (AIS) مواجه شده‌اند.

چین دو شرکت عظیم دولتی خود در حوزه کشتی‌سازی را ادغام کرده و شرکتی با ارزش ۷۰۰ میلیارد یوان (۹۷.۴ میلیارد دلار) ایجاد کرده است.

شرکت کشتیرانی Sea Legend، یکی از خطوط در حال رشد سریع چین که به اتخاذ استراتژی‌های جسورانه در بازار شهرت دارد، اعلام کرد که از سپتامبر سال جاری مسیر دریایی مستقیم از چین به شمال اروپا از طریق قطب شمال را راه‌اندازی خواهد کرد.