نگاهی به ثروتمندترین کشور‌های جهان در ۲۰۲۵/ این ۳ کشور در صدر

به گزارش مانا، رتبه بندی ۱۷۸ کشور جهان براساس سه شاخص اصلی از سوی نشریه اکونومیست نشان می‌دهد کشور نروژ همچون سال گذشته به عنوان ثروتمندترین کشور جهان شناسایی شده است.

ثروتمند بودن تنها به معنای درآمد بالاتر نیست؛   قیمت‌ها در کشور‌های مختلف جهان متفاوت هستند و در جا‌هایی که قیمت‌ها ارزان‌تر است، یک حقوق متوسط می‌تواند خرید بیشتری داشته باشد. ساعات کاری هم متفاوت هستند: برخی کشور‌ها با ساعات کاری کمتر درآمد بیشتری ایجاد می‌کنند و زمانی برای تفریح باقی می‌گذارند؛ بنابراین سوال این است  کدام کشور‌ها واقعا ثروتمند هستند؟

نشریه اکونومیست برای پاسخ به این موضوع ۱۷۸ کشور جهان را براساس سه شاخص رتبه‌بندی کرده است. اولین شاخص، تولید ناخالص داخلی سرانه به نرخ ارز بازار است. این معیار ساده و شهودی است و به‌طور گسترده مورد استناد قرار می‌گیرد؛ اما این شاخص  تفاوت قیمت میان کشور‌ها را در نظر نمی‌گیرد. شاخص دوم، درآمد‌ها را براساس  هزینه‌های داخلی تعدیل می‌کند (و به عنوان برابری قدرت خرید شناخته می‌شود). این معیار راهنمای بهتری برای استاندارد‌های زندگی است، ولی اوقات فراغت را در نظر نمی‌گیرد؛ سهم افرادی که کار می‌کنند و مدت زمانی که کار می‌کنند در کشور‌های مختلف متفاوت است. از این‌رو معیار نهایی اکونومیست هم قیمت‌های داخلی و هم ساعات کاری را در نظر می‌گیرد.

سوئیس، سنگاپور و نروژ در صدر

سه کشور سوئیس، سنگاپور و نروژ در صدر فهرست قرار می‌گیرند. از نظر دلاری، سوئیس با میانگین درآمد بیش از ۱۰۰ هزار دلار در سال گذشته در صدر قرار می‌گیرد. سنگاپور و نروژ نیز با میانگین درآمد ۹۰ هزار و ۷۰۰ دلار و ۸۶ هزار و ۸۰۰ دلار به ترتیب پس از آن قرار دارند. ولی سوئیس همزمان یکی از گران‌ترین کشور‌های جهان است، بنابراین درآمد بالای آن آنچنان کفاف نمی‌دهد. با تعدیل هزینه‌های داخلی، سنگاپور پیشی می‌گیرد و با در نظر گرفتن ساعات کاری، نروژ رتبه اول را کسب می‌کند، در حالی که قطر و دانمارک پس از آن قرار می‌گیرند. این درحالی است که آمریکا به عنوان بزرگترین اقتصاد جهان به لحاظ تولید ناخالص داخلی در این سه شاخص در رتبه چهارم، هفتم و ششم قرار دارد.

چگونگی تغییر رتبه‌بندی کشور‌ها در معیار‌های مختلف می‌تواند نشان دهنده الگو‌های اجتماعی باشد. در کشور‌هایی که زنان شاغل کمتری وجود دارند، مانند عربستان سعودی و ترکیه، درآمد ساعتی بالاتری نسبت به درآمد کل دارند چراکه درآمد‌ها میان افراد کمتری تقسیم می‌شود. کشور‌هایی که درآمد بسیار پیر یا بسیار جوانی دارند نیز در رتبه بندی جابجا می‌شوند؛ بسیاری از مردم ایتالیا بازنشسته هستند، و در نیجریه بسیاری هنوز به سن کار نرسیده‌اند. در هر دوی این کشورها، یک گروه کاری کوچک از سایرین حمایت می‌کنند.

صعود خیره‌کننده گویان با رونق نفتی

کشور گویان بیشترین صعود کلی را داشته است، به طوری‌که میانگین رتبه ۱۷ را در رتبه‌بندی بدست آورد است. رونق بخش نفت این کشور، میانگین درآمد‌ها را بیش از ۴۰ درصد نسبت به سال قبل افزایش داده است. آمریکا نیز به‌طور میانگین ۱.۶ رتبه صعود کرده است، با اینحال، تعرفه‎‌های  آن به استاندارد‌های زندگی ضربه می‌زند.

کشور بوروندی، که بیشترین جمعیت آن کمتر از هفده سال دارند، در پایین‌ترین سطح این رتبه‌بندی قرار دارد. درآمد‌ها حدود ۰.۱۵ درصدی سوئیس است، و حتی با تعدیل شدن با قیمت‌ها نیز درآمد یک سوئیسی برابر با صد نفر در بوروندی است.

حذف برخی کشور‌ها از رتبه‌بندی

اکونومیست برخی مناطق را از رتبه‌بندی کنار گذاشته است. قلمروهایی، چون برمودا برای رتبه‌بندی بسیار کوچک هستند. ایرلند نیز از این رتبه‌بندی کنار گذاشته شده است چراکه محاسبات تولید ناخالص داخلی تحت تاثیر آربیتراژ مالیاتی قرار دارد؛ و همینطور لوکزامبورگ، که درآمد‌های آن به واسطه رفت‌وآمد روزانه شاغلان خارجی بیش از اندازه بزرگ جلوه می‌کند. این رتبه‌بندی همچنین نابرابری و ارزش دارایی‌ها را در نظر نمی‌گیرد و در برخی کشور‌ها داده‌های رسمی ممکن است موجود نبوده یا غیرقابل اعتماد باشد.