کاهش شاخص‌های قابل اعتماد و اطمینان در صنعت حمل ونقل دریایی

به گزارش گروه  بین‌الملل مانا؛ "آلن مورفی" تحلیلگر ارشد دریایی و مدیر اجرایی Sea-Intelligence با ارائه تحلیلی در سایت لویدز‌لیست به رصد اطمینان و اعتماد  ذی‌نفعان دریایی به نرخ ها، وضعیت حاکم بر حمل‌ونقل دریایی و در رأس آن حمل‌ونقل کانتینری پرداخته و یاد‌آور شده است نرخ‌های حمل‌و‌نقل دریایی در حال حاضر به مرحله شرط بندی رسیده و تا بازگشت به شرایط عادی فاصله دارد، زیرا نرخ‌ها همچنان روند صعود‌ی در پیش گرفته است.

در ادامه این مقاله آمده است اگرچه نرخ‌های اعتباری و بلند مدت تا حدودی نسبت به نرخ‌های نقدی پایین هستند، اما نگرانی فعالان صنعت دریایی از بالا بودن نرخ ها‌ی نقدی به شدت نگران کننده است و دورنمایی در کوتاه مدت و حتی بلند مدت برای کاهش آن‌ها احساس نمی‌کنند.

وی از شرایط فعلی حاکم بودن نرخ‌ها بر صنعت حمل‌و‌نقل دریایی به عنوان یک نقطه غیر‌قابل اطمینان  یاد کرده و معتقد است سال نو چینی، ادامه شیوع ویروس کرونا و تنش‌های ایجاد شده بین روسیه و اوکراین انعطاف‌پذیری و برنامه‌ریزی احتمال کاهش نرخ‌ها برای زنجیرۀ تأمین کالا در سال ۲۰۲۲ را به کلی سست کرده است. در واقع به بی‌اعتمادی برنامه‌ها، پیش‌بینی‌ها و ارزیابی‌ها بیش از پیش دامن زده است.

"مورفی" در ادامه مقاله تاکید کرده است میراث عدم اطمینان به نرخ‌ها از سال ۲۰۲۱ به سال ۲۰۲۲ رسیده است و در واقع صنعت کشتیرانی وارث همان رویداد‌هایی است که در سال ۲۰۲۱ باعث افزایش نرخ‌ها شد.

بر اساس بررسی‌های کارشناسان درمی‌یابیم که در سال ۲۰۲۱ شاخص‌های قابلیت اطمینان جامعۀ دریایی از روند نرخ‌ها به ۳۵ درصد کاهش یافت این در حالی است که در سال ۲۰۲۰ این میزان ۶۲ درصد و در سال ۲۰۱۹ حدود ۷۸ در‌صد بود. این میزان بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹ کمتر از ۸۰ درصد نبود، بدین ترتیب مشاهده می‌شود که در صورت ادامه نرخ‌های فعلی این قابلیت اطمینان  به شدت پایین خواهد آمد.

این تحلیلگر می‌افزاید نکتۀ بعدی در ارتباط با صنعت کشتیرانی بحث تأخیر کشتی‌ها برای ارسال کالا است که بحران ازدحام بنادر آمریکا نمونۀ بسیار خوبی در این زمینه است. بررسی‌ها نشان می‌دهد میزان تأخیر روزانه کشتی‌ها از سال ۲۰۱۶ تا کنون روند صعودی داشته است که همین کار در بالا بودن نرخ‌ها بی‌تأثیر نیست برای مثال دیر رسیدن کشتی‌ها نسبت به زمان پیش‌بینی شده از مبدا تا مقصد در سال ۲۰۱۶، ۳.۵ روز بوده است که در سال ۲۰۲۱ این رقم به ۶.۸ روز رسیده است البته میانگین تأخیر در سال ۲۰۲۰ به علت شیوع شدید کرونا افزایش زیادی را ثبت کرد، اما در سال ۲۰۲۱ این رقم تا حدودی کاهش یافت. به زبان ساده‌تر از هر سه فروند کشتی دو کشتی تأخیر داشته‌اند. بدین ترتیب سال ۲۰۲۱ برای ۱۴ خط کشتیرانی از نظر پایبندی به برنامه و قابلیت اطمینان سال خوش یُمنی نبوده هر چند این سال سودآوری زیادی برایشان همراه داشته است، اما در کنار آن لازم  است قابلیت اطمینان و اعتماد به برنامه‌های پیش‌بینی شده و در دست اجرای آینده نیز افزایش یابد. به هر حال رقم قابلیت اطمینان برای شرکت مرسک ۴۶ درصد و سایر شرکت‌ها بین ۳۰ تا ۴۰ درصد بوده است.

در پایان این مقاله چنین آمده است نرخ‌های بالای حمل‌و‌نقل و نگرانی ذی‌نفعان از بی‌اطمینانی نسبت به برنامه‌ها همچنین تطبیق ظرفیت با تقاضا فرصت بی‌نظیری را برای کشتی‌های کوچک کانتینری فراهم کرده است. جالب است که در این مدت شرکت‌های کوچک زیادی توسط اتحادیه‌ها ظاهر شدند، اما نقشی در کاهش قیمت‌ها نداشتند و بالاخره با شرایط فعلی حاکم بر حمل‌و‌نقل نمی‌توان انتظار کاهش نرخ‌ها  و بازگشت اعتماد به برنامه‌ها را داشت.