بحران روسیه -اوکراین و چالشی به نام تأمین خدمه برای کشتی‌ها

به گزارش گروه بین‌الملل مانا؛ "تونی مونوز" تحلیلگر و نویسنده سایت‌های خبری دریایی طی مقاله‌ای به بررسی تأثیر بحران اوکراین بر تأمین نیروی انسانی دریانورد در سراسر جهان  پرداخته و یاد‌آور شده است از آنجایی‌که دریانوردان روسی -اوکراینی روی هم رفته  ۲۹ درصد از نیروی دریانورد را در رده‌های مختلف دریانوردی تشکیل می‌دهند به همین جهت این تعداد بخش قابل توجهی از حدود دو میلیون دریانورد جهان است که این دریانوردان در پی شرایط چالش برانگیز دوران کووید ۱۹ در‌گیر چالش دیگری به نام جنگ روسیه و اوکراین شده‌اند.

به عقیده این  تحلیلگر دریایی اوکراین به تنهایی حدود ۱۶۰ هزار دریانورد آموزش دیده و آماده به کار دارد که در حال حاضر بسیاری از آنان به علت بحران اوکراین در سراسر دنیا مشغول به فعالیت می‌باشند و تعدادی نیز در بنادر اوکراین در انتظار اعزام به کشتی‌ها هستند البته برای بسیاری از آنان کشتی  محل کار و زندگی است. ناگفته نماند بسیاری نیز به علت صدمات وارده به اعضای خانواده‌شان عطای این کار را به لقایش بخشیده‌اند.

تصور کنید دریانوردی که خانه و کاشانه خود را از دست داده و خانوادۀ وی مجبور به مهاجرت  به کشور‌های اروپایی شده چگونه می‌تواند با آرامش به کار در کشتی متعلق به شرکت‌های کشتیرانی دیگری بپردازد؟ بدون شک چنین دریانوردی قطعاً قادر به انجام وظیفه به نحو احسن نیست. این شرایط تبعات بحران اوکراین و روسیه را بیشتر عیان و آشکار می‌کند.

در این میان اغلب آن‌ها در معرض محدودیت‌های سفری قرار دارند و متأسفانه در حال حاضر شرایط به گونه‌ای شده که در برخی شرکت‌های کشتیرانی که به طور سنتی از دریانوردان اوکراینی و روسی استفاده می‌کردند، برای تامین دریانورد به ملیت‌ها و شرکت‌های دیگر روی می‌آورند. در واقع بحران روسیه و اوکراین، توانایی شرکت‌های کشتیرانی برای استخدام دریانورد را تحت تأثیر قرار داده، زیرا از زمان شروع جنگ به دلیل تحریم‌های بانکی روسیه دریافت ویزای مسافرتی و پرداخت حقوق برای دریانوردان  روسی دشوار شده است در این راستا  استفاده از هر دو  خدمه روسی و اوکراینی در یک  کشتی نیز مشکل ساز است.

بر اساس داده‌های دریافتی چند شرکت کشتیرانی از استخدام دریانوردان روسی به طور کامل خودداری می‌کنند و برای جذب دریانوردان اوکراینی نیز، اما و اگر‌های زیادی به کار می‌برند و حداکثر سعی خود را به کار می‌گیرند تا آنان را به حقوق و دستمزد پایین قانع کنند. از سوی دیگر استرس و نگرانی دغدغۀ دریانوردان اوکراینی به علت شرایط حاکم بر کشور خودشان بسیار بالا است، زیرا بسیاری از خانواده‌های آن‌ها از کشور فرار کرده و یا مجبور به نقل مکان شده‌اند به همین جهت بسیاری از آنان نمی‌خواهند به اوکراین بازگردند.

اگرچه دریانوردان اوکراینی از طریق آنلاین آموزش‌های لازم را طی می‌کنند، اما این همۀ ماجرا نیست، زیرا  برخی از آنان مجبورند که برای تمدید گواهینامه‌های خود به ادارۀ دریانوردی لهستان و یا کشور‌های همجوار مراجعه کنند.

نویسنده در ادامه نوشته است: "باتوم جنسن" که در حال حاضر با ایجاد مؤسسه‌ای توانسته دریانوردان اوکراینی را تا حدودی سر و سامان بخشد در این ارتباط می‌گوید زمانی که جنگ شروع شد ۶۰ درصد دریانوردان اوکراینی در کشتی بودند و تعدادی از آن‌ها در صدد بودند به خانه‌های خود بازگردند یا به ارتش بپیوندند، اما اکثریت آن‌ها در کشتی ماندند تا دوره قرارداد آنان به پایان برسد. اما پس از اتمام قرارداد برخی از آنان با روحیه ناراحت کننده‌ای به حال خود رها شده و معلوم نیست چه سرنوشتی پیدا کرده‌اند؟

به گفتۀ وی در حال حاضر اکثر خانواده‌های دریانوردان به کشور‌های اروپایی مهاجرت کرده‌اند که همین کار باعث استرس و نگرانی دریانوردان اوکراینی شده، زیرا دریانوردی که خانواده اش فاقد مسکن باشد نمی‌تواند  به درستی وظایف خود را انجام دهد که همین کار در نحوۀ جذب وی نیز بی‌تاثیر نیست.

وی در ادامه می‌گوید: امروزه به علت آنکه تعدادی از دریانوردان اوکراینی قادر به انجام فعالیت‌های خود نیستند نسبت به جذب دریانوردانی از فیلیپین، هند و اندونزی اقدام کرده‌ایم.

وی با اشاره به اینکه در حال حاضر بنادر اوکراین در سطح امنیت دریایی قرار دارند و با ایجاد کریدور تحت نظارت سازمان ملل این امنیت بیشتر شده با این حال بسیاری از خدمه اوکراینی قادر به همکاری با شرکت‌های کشتیرانی نیستند مگر آنکه موقعیتی در سایر کشور‌ها برای خود دست و پا کنند.

"تونی مونوز" در ادامه مقاله آورده است اگرچه در حال حاضر روس‌ها توافقنامه‌ای امضا کرده‌اند که به کشتی‌های غلات اجازه می‌دهد از اوکراین و دریای سیاه تردد کنند، اما ازدحام گسترده کشتی‌ها در بنادر اوکراین اجازه تردد را به همه کشتی‌ها نمی‌دهد. تخمین زده می‌شود ماه‌ها طول می‌کشد تا یک کشتی به حرکت در بیاید این حکایت ناتمام تا زمانی‌که بحران بر این دو کشور حاکم است همچنان ادامه خواهد داشت.

نویسنده در پایان این مقاله نتیجه گیری کرده است هم‌اکنون ۷۵۰۰۰ کشتی در ناوگان تجاری جهان وجود دارد که از سال ۲۰۰۷ تا کنون دو برابر شده است با توجه به اینکه تا سال ۲۰۲۵ ناوگان جهانی از ۸۰۰۰۰ کشتی فراتر خواهد رفت و تقاضا برای دریانوردان دارای مجوز همچنان در حال افزایش است، جامعه دریایی باید برای پاسخ به این سوال چاره اندیشی کند. انتظار می‌رود بروز بحران‌هایی مانند روسیه -اوکراین باعث شود هر روز بر تعداد این تقاضا افزوده شود به همین جهت باید از کشور‌ها‌ی صاحب  صنعت کشتیرانی برای تکمیل و جذب نیرو‌های جدید و آموزش نیروی انسانی حمایت‌های لازم  به عمل آید.