کاهش ۲۰ درصدی سهم چین از بازار سفارش کشتی در نیمه نخست ۲۰۲۵

به گزارش گروه بین‌الملل مانا به نقل از موسسه BIMCO، میزان سفارش‌های جهانی برای ساخت کشتی‌های جدید ـ که بر اساس تناژ ناخالص جبرانی (CGT) محاسبه می‌شود ـ در نیمه اول سال ۲۰۲۵ نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۵۴ درصد کاهش یافته است.

این کاهش عمدتاً در بخش کشتی‌های فله‌بر، تانکر‌ها و کشتی‌های حمل گاز مشهود بوده است؛ به‌ویژه در بخش‌هایی که با نرخ حمل‌ونقل پایین‌تری مواجه‌اند.

فیلیپ گوویا، مدیر تحلیل کشتیرانی در موسسه BIMCO، اعلام کرد: «در نیمه نخست سال ۲۰۲۵، سهم چین از قرارداد‌های ساخت کشتی‌های جدید به ۵۲ درصد کاهش یافته است. نگرانی‌های فزاینده در مورد هزینه‌های بندری که قرار است توسط دفتر نمایندگی تجاری آمریکا (USTR) بر کشتی‌های ساخت چین اعمال شود، احتمالاً از عوامل اصلی این کاهش به‌شمار می‌رود.»

وی افزود: «اجرای عوارض بندری جدید USTR از اکتبر ۲۰۲۵ می‌تواند هم مالکان و هم اپراتور‌های چینی و همچنین کشتی‌های ساخته‌شده در چین را تحت تأثیر قرار دهد. اگرچه برخی معافیت‌ها برای کشتی‌های کوچک‌تر و سفر‌های کوتاه‌مدت در نظر گرفته شده، اما این تغییرات در مجموع بر جذابیت بازار چین اثر منفی گذاشته‌اند.» با وجود این کاهش، چین همچنان بازیگر اصلی در صنعت جهانی کشتی‌سازی باقی مانده است.

کره جنوبی در سال ۲۰۲۴ پیشتاز در ساخت کشتی‌های حمل گاز بود و در سال جاری نیز در ساخت تانکر‌های نفت خام از چین پیشی گرفته است. گوویا تأکید می‌کند: «حتی اگر مالکان کشتی در تلاش باشند سفارش‌های خود را به کشور‌های دیگری منتقل کنند، ظرفیت جایگزین در خارج از چین همچنان محدود است. در صورت عدم کاهش کلی قرارداد‌های جهانی در آغاز سال، سهم چین از بازار می‌توانست حتی بیشتر از این باشد.»

بر اساس این گزارش، از میان سفارش‌های ثبت‌شده در سال جاری، ۳۱ درصد برای تحویل در سال ۲۰۲۷، بیش از ۳۸ درصد برای سال ۲۰۲۸، و ۲۳ درصد برای سال‌های بعد برنامه‌ریزی شده‌اند. کره جنوبی و ژاپن که به ترتیب دومین و سومین کشور‌های بزرگ کشتی‌ساز جهان هستند، با چالش‌هایی همچون کمبود نیروی کار ناشی از کاهش جمعیت مواجه‌اند؛ موضوعی که موجب افزایش هزینه‌ها و تضعیف رقابت‌پذیری این کشور‌ها شده است.

گوویا در پایان خاطرنشان می‌کند: «جایگاه چین در صنعت کشتی‌سازی، علی‌رغم چالش‌های اخیر، همچنان مستحکم است و بعید به نظر می‌رسد به این زودی‌ها دچار تغییر شود. با این حال، در میان‌مدت ممکن است با رقابت فزاینده‌تری مواجه شود. کشور‌هایی مانند فیلیپین و ویتنام، که در حال حاضر در تولید فله‌بر‌ها و تانکر‌ها فعالیت دارند، می‌توانند با تکیه بر هزینه پایین نیروی کار، سهم بیشتری از بازار را به دست آورند.

همچنین ایالات متحده و هند نیز اگرچه فعلاً ظرفیت محدودی در این صنعت دارند، اما به‌طور فعال در پی تقویت صنایع داخلی کشتی‌سازی خود هستند. با این حال، حتی در صورت موفقیت، توسعه تولید در این کشور‌ها به زمان نیاز دارد.»