۶ اقدامی که ردپای کربن را تا پنجاه درصد کاهش می‌دهد
امارات متحده عربی باثباتترین کشور جهان از نظر اقتصادی
برندگان نوبل اقتصاد چه کسانی هستند؟
۸ مسیر تجاری که تاریخ جهان را تغییر دادند (+عکس)
پیش بینی اقتصاد جهانی در سال ۲۰۲۵
رشد شرکتهای شورای همکاری خلیج فارس / سود خالص شرکتها به بیش از ۶۰ میلیارد دلار رسید
۱۰ مگاپروژه گرانِ حال حاضر جهان
۳۰درصد انرژی اروپا از باد و خورشید تامین می‌شود/ آیا اروپا میتواند به طور کامل از سوخت‌های فسیلی دست بکشد؟
انقلاب سبز در عربستان / کاشت ۱۳ میلیون نهال مانگرو در عربستان برای مقابله با بیابانزایی
رای اعتماد مجلس به کابینه پزشکیان/ همه وزیران پیشنهادی رای آوردند+اینفوگرافیک
هواپیما عامل اصلی گرمایش جهانی در عصر مدرن؟!
هند تا سال ۲۰۲۷ سومین اقتصاد بزرگ جهان می‌شود
شهرهای میزبان بازیهای المپیک چه هزینههایی متحمل میشوند؟
بزرگترین اقتصادهای جهان در سال ۲۰۲۴ کدام کشورها هستند؟
(ویدئو) پل معلق نیویورک بر اثر گرمای هوا قفل شد
۱۰ مکان ممنوعه جهان که نمیتوانید بروید!
آیا لانینا در راه ایران است؟
«مسعود پزشکیان» رئیسجمهور شد
سخنگوی سازمان بین المللی دریانوردی:
تأمین کنندگان سوخت باید کیفیت آن را تضمین کنند
از ابتدای سال ۲۰۲۰ قانون سـوخت ۰.۵ درصد سولفور اجرایی می‌شود، اما هنوز صنعت کشـتیرانی آمادگی خـود را بـرای پذیـرش ایـن قانـون اعلام نکـرده اسـت. شـاید بتـوان ایـن سـکوت را زنـگ هشـداری تلقـی کرد کـه قطعـاً باید جدی گرفتـه شـود، چـرا‌کـه IMO سرسـختانه سـر حـرف خـود ایسـتاده و گویـا قصـد درنـگ در اجـرای این قانـون را ندارد. درعین حال شـاهد افزایـش تمایـل مالـکان بـه سـمت نصـب اسـکرابر هسـتیم، بـه طـوری که اخیـراً و پشـت درب یاردهـا بـرای مجهـز شـدن بـه اسـکرابر صـف کشـیده اند. ازسـوی دیگر، واردات سـوخت کم سـولفور در اولویـت برخـی از شـرکت‌های کشـتیرانی و اپراتور‌ها قرار گرفته اسـت. با همۀ این اوصاف دغدغه‌های زیادی در رابطه با اجرایی شـدن قانون سـوخت ۲۰۲۰ ذهن هـا را بـه خـود مشـغول سـاخته اسـت، در همیـن راسـتا شبکه اطلاع رسانی مانا گفت و گویی بـا "ناتاشـا بـروان" سـخنگوی سـازمان جهانـی دریانـوردی (IMO) ترتیـب داده اسـت، متـن ایـن گفت وگـو از نظرتـان می‌گذرد.
کد خبر: ۸۵۶۲۷
سازمان بین‌المللی دریانوردی چه اقداماتی را در راستای ارزیابی کیفیت انواع مختلف سوخت‌های کم سولفور موجود در بازار به‌کار گرفته است؟
ارزیابی و سنجش کیفیت سوخت عرضه شده در حوزۀ اختیارات سازمان جهانی دریانوردی نمی‌گنجد، این امری است که تأمین‌کنندگان در بازار باید آن را تضمین کنند.
نفت کوره (oil fuel) که برای رانش کشتی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، باید استاندارد‌های لازم کیفیت سوخت مطابق با آنچه در ضمیمۀ ششم کنوانسیون بین‌المللی مارپل (MARPO) در خصوص جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی‌ها آورده شده است را رعایت کنند. قانون ۱۸ ضمیمۀ ششم کنوانسیون مارپل که مبحث در دسترس بودن نفت کوره و کیفیت آن را پوشش می‌دهد، می‌گوید: نفت کوره‌ای که با هدف احتراق در کشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد، باید فاقد اسید غیراُرگانیک بوده و نباید شامل هرگونه مادۀ اضافی یا پسماند شیمیایی باشد که امنیت کشتی را به خطر بیندازد و عملکرد ماشین‌آلات و تجهیزات کشتی را به طور معکوسی تحت تأثیر قرار دهد که برای پرسنل مضر و زیان‌آور باشد و یا اینکه در گسترش آلودگی هوا نقش داشته باشد.
در همین راستا سازمان جهانی دریانوردی فایل راهنمای بهترین شیوه برای عرضه‌کنندگان نفت کوره را منتشرکرده است. این راهنما قصد دارد به خریداران و کاربران در جهت تضمین کیفیت نفت کورۀ تحویل داده شده و مورد استفاده در کشتی‌ها کمک کند. کیفیت نفت کوره باید با الزامات کنوانسیون مارپل و عملیات امن و کارآمد کشتی مطابقت داشته باشد. گفتنی است استاندارد (۸۲۱۷ ISO) متعلق به سازمان جهانی استانداردسازی (ISO) الزامات سوخت برای استفاده در موتور‌های دیزل دریایی و بویلر‌ها (Boiler) را مشخص و تعیین می‌کند.
علاوه بــر ایـــــن، IMO استـــــــانـــــدارد (۲۰۱۹:۲۳.۲۶۳ ISO.PAS) ملاحظات برای عرضه‌کنندگان و کاربران سوخت در رابطه با کیفیت سوخت دریایی با در نظر گرفتن اجرای قانون بکارگیری سوخت با محتوی سولفور حداکثر ۰.۵ درصدی در سال ۲۰۲۰ را نیز منتشر کرده است.
استاندارد (۲۰۱۹:۲۳.۲۶۳ ISO.PAS) الزامات عمومی که برای همۀ سوخت‌های کم‌سولفور بکار می‌رود را مشخص می‌کند، همچنین استاندارد مذکور ملاحظات فنی را ارائه می‌دهد. اما نکته‌ای که نباید از آن غافل ماند این است که، بکارگیری سوخت با محتوی سولفور بیش از ۰.۵ درصد در کشتی‌ها به منزلۀ سرپیچی از قانون IMO است و قطعاً مشمول دریافت جریمه خواهد بود. اما هنوز در مورد میزان مجازات نتیجه‌گیری واحدی حاصل نشده است.
به کشتی‌هایی که سیستم‌های اسکرابر بر روی عـــرشه‌های خود نصب کرده‌اند اجازۀ حمل سوخت معمـــولی داده می‌شود، اما آن دسته از کشتــی‌هایی که اسکـــرابر نصب نکرده‌اند مستلزم تخلیۀ سوخت معمولی تا یکم ماه مــارس سال ۲۰۲۰ هستند، اگر این کشتی‌ها موفق به پیروی از این قانون نشوند، چه مدارکی را باید ارائه دهند؟
ممنوعیت حمل که در اصلاحیۀ کنوانسیون مارپل در سال ۲۰۱۸ پذیرفته شده است، به جلوگیری از حمل نفت کورۀ ناسازگار در کشتی جهت رانش یا عملیات کشتی اشاره دارد. در صورتی اجازۀ حمل داده می‌شود که کشتی مجهز به سیستم اسکرابر باشد؛ بنابراین از یکم ماه مارس ۲۰۲۰ از حمل نفت کوره با محتوی سولفور بیش از ۰.۵ درصد قطعاً جلوگیری به عمل خواهد آمد.
هدف از این اصلاحیه حمایت برای اجرای پایدار قانون و فراهم کردن ابزاری برای اعمال مؤثر از سوی کشور‌های عضو به ویژه بخش کنترل و بازرسی کشتی‌هاست.
قانون ۹.۲ ضمیمۀ ششم کنوانسیون مارپل تعریف نفت کوره را این چنین بیان می‌کند: نفت کوره یعنی هر سوختی که با هدف احتراق و جهت رانش یا عملیات کشتی شامل گاز، سوخت‌های مقطر و سوخت‌های باقی‌مانده بکار می‌رود. این بند برای نفت کوره‌ای که به عنوان کارگو حمل می‌شود، اطالق نمی‌گردد.
کشتی‌هایی که جایگزین کردن سوخت سازگار را غیرممکن می‌بینند، باید گزارش تأمین نکردن سوخت سازگار (FONAR) را ارائه دهند که از سوی بخش کنترل و نظارت کشتی مورد بررسی قرار گیرد.
گزارش تأمین نکردن سوخت سازگار (FONAR) یک معافیت نیست. برطبق قانون ۲.۱۸ ضمیمۀ ششم کنوانسیون مارپل، این وظیفه بر عهدۀ بندر مقصد است که از طریق مراجع صالح خود اطلاعات فراهم شده را به دقت بررسی کرده و اقدام مناسب را انجام دهد.
بسیاری از مالکان کشتی کوچک ممکن است به دلیل هزینه‌هــای بالای سوخت قادر به پیــروی از قانون ۲۰۲۰ نباشند، در نتیجۀ تردد نکـردن کشتی، برخی از دریـــانوردان، مشاغل خود را از دست می‌دهند. با توجه به کنـــوانسیون کار دریایی (۲۰۰۶ MLC)، به چه نحــوی می‌خواهید از آیندۀ شغلی این دریانوردان حمایت کنید؟
سازمان بین‌المللی کار (ILO) کنوانسیون کار دریایی (MLC) را وضع کرده است، نه IMO. هدف این کنوانسیون تضمین شرایط کاری شایسته برای دریانوردان عنوان می‌شود.
IMO اختیاری در مورد ورود به مباحثی، چون تغییرات در رابطه با مشاغل را ندارد، اما درعین حال مدرک یا گزارشی مبنی بر از دست دادن مشاغل به دلیل اجرای این قانون به دست نیامده است.
ارزیابی و سنجش کیفیت سوخت عرضه شده در حوزۀ اختیارات سازمان جهانی دریانوردی نمی‌گنجد، این امری است که تأمین‌کنندگان در بازار باید آن را تضمین کنند.
نفت کوره (oil fuel) که برای رانش کشتی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، باید استاندارد‌های لازم کیفیت سوخت مطابق با آنچه در ضمیمۀ ششم کنوانسیون بین‌المللی مارپل (MARPO) در خصوص جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی‌ها آورده شده است را رعایت کنند. قانون ۱۸ ضمیمۀ ششم کنوانسیون مارپل که مبحث در دسترس بودن نفت کوره و کیفیت آن را پوشش می‌دهد، می‌گوید: نفت کوره‌ای که با هدف احتراق در کشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد، باید فاقد اسید غیراُرگانیک بوده و نباید شامل هرگونه مادۀ اضافی یا پسماند شیمیایی باشد که امنیت کشتی را به خطر بیندازد و عملکرد ماشین‌آلات و تجهیزات کشتی را به طور معکوسی تحت تأثیر قرار دهد که برای پرسنل مضر و زیان‌آور باشد و یا اینکه در گسترش آلودگی هوا نقش داشته باشد.
در همین راستا سازمان جهانی دریانوردی فایل راهنمای بهترین شیوه برای عرضه‌کنندگان نفت کوره را منتشرکرده است. این راهنما قصد دارد به خریداران و کاربران در جهت تضمین کیفیت نفت کورۀ تحویل داده شده و مورد استفاده در کشتی‌ها کمک کند. کیفیت نفت کوره باید با الزامات کنوانسیون مارپل و عملیات امن و کارآمد کشتی مطابقت داشته باشد. گفتنی است استاندارد (۸۲۱۷ ISO) متعلق به سازمان جهانی استانداردسازی (ISO) الزامات سوخت برای استفاده در موتور‌های دیزل دریایی و بویلر‌ها (Boiler) را مشخص و تعیین می‌کند.
علاوه بــر ایـــــن، IMO استـــــــانـــــدارد (۲۰۱۹:۲۳.۲۶۳ ISO.PAS) ملاحظات برای عرضه‌کنندگان و کاربران سوخت در رابطه با کیفیت سوخت دریایی با در نظر گرفتن اجرای قانون بکارگیری سوخت با محتوی سولفور حداکثر ۰.۵ درصدی در سال ۲۰۲۰ را نیز منتشر کرده است.
استاندارد (۲۰۱۹:۲۳.۲۶۳ ISO.PAS) الزامات عمومی که برای همۀ سوخت‌های کم‌سولفور بکار می‌رود را مشخص می‌کند، همچنین استاندارد مذکور ملاحظات فنی را ارائه می‌دهد. اما نکته‌ای که نباید از آن غافل ماند این است که، بکارگیری سوخت با محتوی سولفور بیش از ۰.۵ درصد در کشتی‌ها به منزلۀ سرپیچی از قانون IMO است و قطعاً مشمول دریافت جریمه خواهد بود. اما هنوز در مورد میزان مجازات نتیجه‌گیری واحدی حاصل نشده است.
به کشتی‌هایی که سیستم‌های اسکرابر بر روی عـــرشه‌های خود نصب کرده‌اند اجازۀ حمل سوخت معمـــولی داده می‌شود، اما آن دسته از کشتــی‌هایی که اسکـــرابر نصب نکرده‌اند مستلزم تخلیۀ سوخت معمولی تا یکم ماه مــارس سال ۲۰۲۰ هستند، اگر این کشتی‌ها موفق به پیروی از این قانون نشوند، چه مدارکی را باید ارائه دهند؟
ممنوعیت حمل که در اصلاحیۀ کنوانسیون مارپل در سال ۲۰۱۸ پذیرفته شده است، به جلوگیری از حمل نفت کورۀ ناسازگار در کشتی جهت رانش یا عملیات کشتی اشاره دارد. در صورتی اجازۀ حمل داده می‌شود که کشتی مجهز به سیستم اسکرابر باشد؛ بنابراین از یکم ماه مارس ۲۰۲۰ از حمل نفت کوره با محتوی سولفور بیش از ۰.۵ درصد قطعاً جلوگیری به عمل خواهد آمد.
هدف از این اصلاحیه حمایت برای اجرای پایدار قانون و فراهم کردن ابزاری برای اعمال مؤثر از سوی کشور‌های عضو به ویژه بخش کنترل و بازرسی کشتی‌هاست.
قانون ۹.۲ ضمیمۀ ششم کنوانسیون مارپل تعریف نفت کوره را این چنین بیان می‌کند: نفت کوره یعنی هر سوختی که با هدف احتراق و جهت رانش یا عملیات کشتی شامل گاز، سوخت‌های مقطر و سوخت‌های باقی‌مانده بکار می‌رود. این بند برای نفت کوره‌ای که به عنوان کارگو حمل می‌شود، اطالق نمی‌گردد.
کشتی‌هایی که جایگزین کردن سوخت سازگار را غیرممکن می‌بینند، باید گزارش تأمین نکردن سوخت سازگار (FONAR) را ارائه دهند که از سوی بخش کنترل و نظارت کشتی مورد بررسی قرار گیرد.
گزارش تأمین نکردن سوخت سازگار (FONAR) یک معافیت نیست. برطبق قانون ۲.۱۸ ضمیمۀ ششم کنوانسیون مارپل، این وظیفه بر عهدۀ بندر مقصد است که از طریق مراجع صالح خود اطلاعات فراهم شده را به دقت بررسی کرده و اقدام مناسب را انجام دهد.
بسیاری از مالکان کشتی کوچک ممکن است به دلیل هزینه‌هــای بالای سوخت قادر به پیــروی از قانون ۲۰۲۰ نباشند، در نتیجۀ تردد نکـردن کشتی، برخی از دریـــانوردان، مشاغل خود را از دست می‌دهند. با توجه به کنـــوانسیون کار دریایی (۲۰۰۶ MLC)، به چه نحــوی می‌خواهید از آیندۀ شغلی این دریانوردان حمایت کنید؟
سازمان بین‌المللی کار (ILO) کنوانسیون کار دریایی (MLC) را وضع کرده است، نه IMO. هدف این کنوانسیون تضمین شرایط کاری شایسته برای دریانوردان عنوان می‌شود.
IMO اختیاری در مورد ورود به مباحثی، چون تغییرات در رابطه با مشاغل را ندارد، اما درعین حال مدرک یا گزارشی مبنی بر از دست دادن مشاغل به دلیل اجرای این قانون به دست نیامده است.
