به گزارش گروه بین الملل مانا، هند یکی از کشورهایی است که سریعترین رشد اقتصادی جهان را شاهد بوده و با توجه به رونق فعالیت ساخت و تولید در این کشور، تقاضا و تولید فولاد آن به سرعت در حال افزایش است. علاوه بر بررسی این موضوع که چگونه این رشد سریع، تجارت دریابرد فله خشک را تحت تأثیر قرار میدهد و اینکه این موضوع در آینده چگونه خواهد بود، اثرات رشد بخش فولاد هند بر تجارت سنگ آهن و ذغالسنگ کُک نیز حائز اهمیت است.
در سالهای اخیر، تولید فولاد خام هند به شدت افزایش یافته است که به دلیل رشد پایدار اقتصادی و سیاستهای اعمال شده در راستای گسترش صنعت ساختوساز این کشور بوده است. از سال 2010 نرخ رشد مرکب سالانه (CAGR) تولید فولاد 7.3 درصد بوده و برای اولین بار در سال 2017 تولید این ماده به 100 میلیون تن رسیده است. در ماه دسامبر 2017 تولید فولاد هند به حدی بود که از ژاپن پیشی گرفت و در مقام دوم تولیدکنندگان فولاد در جهان پس از چین قرار گرفت. شواهد حاکی از آن است، در سال 2018 هند موقعیت خود را به عنوان دومین تولیدکننده بزرگ فولاد در جهان حفظ خواهد کرد، چرا که پیشبینی شده است تقاضای این کشور برای فولاد در سال 2018 رشد 6 درصدی داشته باشد. همچنین گزارشهای تحلیلی در مورد سالهای پیش رو خبر از آن میدهد که با توجه به پیشبینی ها هند یکی از منابع اصلی رشد تولید فولاد در جهان تا سال 2030 است، تولید فولاد هند در این دوره زمانی دو برابر خواهد شد.
آینده روشن ذغالسنگ کُک
با افزایش سریع تولید فولاد هند در سالهای اخیر، این کشور تبدیل به دومین واردکننده ذغالسنگ کُک در جهان شده است. به دلیل اینکه کیفیت و هزینههای تولید داخلی ذغالسنگ کُک مناسب نیست، تقاضای هند در این زمینه تماماً با واردات تأمین میشود. واردات دریابرد این ماده توسط هند از سال 2010 نرخ رشد مرکب سالانهای معادل هفت درصد داشته و در سال 2017 به 50 میلیون تن رسیده است. این در حالی است که در سال 2017-2016 تثبیت واردات نشان از بروز برخی اختلالات در تأمین دریابرد این ماده میداد. استرالیا و ایالات متحده بزرگترین تأمینکنندگان ذغالسنگ کُک برای هند هستند اما در پی سرمایهگذاری شرکتهای هندی در معادن کشورهای شرق آفریقا، واردات از موزامبیک نیز به سرعت در حال افزایش است. در مجموع، پیشبینی میشود رشد تولید فولاد منجر به افزایش چشمگیر واردات ذغالسنگ کُک در طول ده سال آینده شود.
آینده چندگانه سنگ آهن
تأثیر رشد بخش فولاد هند بر روی تجارت سنگ آهن پیچیدهتر است. ذخایر سنگ آهن هند در جایگاه پنجم جهانی پس از استرالیا، برزیل، روسیه و چین قرار دارد و تولید این کشور نیز در طول سال 2000 تا 2010 به سرعت افزایش پیدا کرد به طوری که در سال 2009 هند با صادرات 115 میلیون تن سنگ آهن 13 درصد از صادرات جهانی این ماده را به خود اختصاص داد. با وجود این، پس از سال 2010، صادرات این کشور به شدت افت کرد زیرا تعرفهها و ممنوعیتهای استخراج مانع از صادرات میشد و علاوه بر این بیشتر سنگ آهن استخراج شده صرف صنعت فولاد داخلی هند میشد. به این ترتیب، نه تنها صادرات سنگ آهن هند از آن زمان محدود شد بلکه واردات این ماده از سطح یک میلیون تن در سال 2010 به 7 میلیون تن در سال 2017 رسید. با توجه به اینکه سنگ آهن داخلی هند در دسترس است، پیشبینی میشود واردات هند در این زمینه رشد چشمگیری (همانند آنچه در دهه پیش شاهد بودیم) نداشته باشد، اما همچنان واردات بخشی از چشمانداز است چرا که جدیدترین کارخانههای فولادسازی هند نیاز به واردات سنگ آهن رده بالا برای تولیدات خود دارند.
بنابراین، روند افزایشی تولید فولاد هند به طور حتم اثر مثبتی بر تجارت ذغالسنگ کُک در طول دهه گذشته داشته است. با نگاهی به آینده، در حالی که تجارت سنگ آهن ممکن است خیلی از این افزایش منتفع نشود اما پیشبینی میشود واردات ذغالسنگ کُک هند به شدت افزایش یابد چرا که هند آینده بسیار روشنی در صنعت فولاد جهانی دارد.