آموزش دریانوردان عقب‌تر از موج دیجیتالی شدن و کربن زدایی

به گزارش گروه بین‌الملل مانا به نقل از سایت کانتینر نیوز؛ بسیاری از مدیران ارشد کشتیرانی و مدیران مؤسسات آموزشی که در زمینه آموزش دریانوردی مورد نظرسنجی قرار گرفته‌اند، به وجود شکاف موجود میان آموزش با روند دیجیتالی شدن و کربن‌زدایی در صنعت دریایی اعتراف کرده‌اند.
سیمون فرانک از شرکت NSB Crewing در این‌باره می‌گوید: «بزرگ‌ترین شکاف این است که روش‌های آموزشی با سرعت کافی مدرن نمی‌شوند.» پرادیپ چاولا، مدیر MarinePALS نیز با اشاره به سرمایه‌گذاری اندک در آموزش دریایی می‌گوید: «اکثر شرکت‌ها کمتر از یک درصد—یعنی کمتر از یک‌چهارم سایر صنایع—از هزینه‌های عملیاتی خود را صرف آموزش می‌کنند. در حال حاضر تدریس کم‌درآمدترین شغل ساحلی در صنعت کشتیرانی جهان است.»
کاپیتان راجالینگام سوبرامانیام تأکید می‌کند: «ما به دریانوردانی نیاز داریم که مهارت‌های به‌روز داشته باشند و بتوانند با چالش‌های بخش کشتیرانی دیجیتالی مقابله کنند.»
آلن فالکنبرگ، مدیر ارشد منابع انسانی V.Group هشدار می‌دهد که هر نوع سوخت مورد استفاده در کشتی‌ها ملاحظات ایمنی خاص خود را دارد و نیروی انسانی آموزش‌دیده برای کار با آن‌ها ضروری است.
رابرت گاینا از شرکت Ardmore Shipping نیز بر شکاف رو‌به‌گسترش میان مفاهیم آموزشی و مهارت‌های مورد نیاز برای کربن‌زدایی تأکید کرده و می‌گوید: «خدمه باید به‌درستی آموزش دیده و در استفاده از سوخت‌های کم‌کربن مطمئن باشند. تاکنون آموزش با اتوماسیون، دیجیتالی شدن و سیستم‌های جدید کشتی همگام نبوده است.»
آلوک شارما از شرکت Anglo-Eastern نیز معتقد است: «شکاف‌های قابل توجهی نه تنها در مهارت‌های دیجیتال و عوامل انسانی، بلکه در ارتباطات و نحوه ارائه اطلاعات آموزشی وجود دارد.»
پیتر روش، رئیس مأموریت دریانوردان، استدلال می‌کند: «دریانوردان خواهان آموزشی عملی، کاربردی و مبتنی بر واقعیت هستند و باید از آنان در این مسیر حمایت شود.»
کاپیتان راجیو سنگال نیز باور دارد: «همدلی در شرایط استرس‌زا و قاطعیت در شرایط فشار، اولویت دارد و این ویژگی‌ها ستون فقرات نامرئی عملیات ایمن را تشکیل می‌دهند.»
موضوع گواهینامه‌های جعلی همچنان یک معضل جدی است. کیفیت آموزش در میان مؤسسات آموزشی بسیار متغیر است و برای اطمینان از شایستگی واقعی، به نظارت سخت‌گیرانه‌تر، شفافیت بیشتر و استانداردهای جهانی یکسان نیاز است.
وین گوپتا از خدمات مدیریت دریایی اتحادیه سنگاپور یادآور می‌شود که بسیاری از مؤسسات آموزشی بدون حضور واقعی در صنعت کشتیرانی فعالیت می‌کنند و آموزش را بیشتر به‌عنوان برنامه‌ای برای دوران بازنشستگی می‌بینند تا یک مسئولیت جدی.
چراگ بهاری از مؤسسه خیریه کشتیرانی ISWAN به مشکل مدرن دیگری اشاره می‌کند: «دریانوردان با آموزش الکترونیکی بمباران می‌شوند، اما زمان و زمینه لازم برای جذب مؤثر آن را ندارند.» او ادامه می‌دهد: «باید میان فناوری‌های انسان‌محور و توسعه مهارت‌های فنی هماهنگی وجود داشته باشد.»
در پایان این گزارش آمده است:آینده آموزش تنها به فناوری مربوط نمی‌شود، بلکه به فرهنگ و شایستگی وابسته است.