راهکار‌هایی برای کاهش مصرف سوخت کشتی‌ها

به گزارش گروه بین‌الملل مانا؛ «PAUL BENECKI» در مقاله‌ای که در سایت maritime-executive منتشر شده به ویژگی‌های روان‌کننده‌های سوخت و روغن موتور و نقش روغن‌های استاندارد موتور و راه‌های کاهش هزینه‌های نگهداری با استفاده از شیوه‌های دیجیتالی پرداخته شده است.

در این مقاله آمده است: چندین دهه است که برسر سوخت نفت کورۀ سنگین با گوگرد بالا چالش‌های زیادی به چشم می‌خورد که در این میان روان کننده‌های متعددی با افزودنی‌های لازم به منظور خنثی کردن اسید‌های تولیدی در سوخت  توسط شرکت‌های متعددی تولید و ارائه شده است.

سال ۲۰۲۰ میلادی نقطۀ آغاز خوبی به منظور ملزم شدن کشتی‌ها برای استفاده از سوخت کم‌سولفور بود که توسط IMO به تمامی صاحبان صنعت حمل‌و‌نقل دریایی اعلام شد و اپراتور‌ها و مالکان کشتی مجبور شدند به روانکار‌های جدیدی که با سوخت جدید مطابقت داشته باشد، روی بیاورند. اما آنان دریافتند که ممکن است رسوبات کربن سنگین و سایش پیش از حد موتور‌های دو زمانه به کاهش بهره وری انرژی منجر شود به همین جهت موضوع استفاده از روانکار‌های مرغوب دریایی به میان آمد که در این ارتباط در سال ۲۰۲۲ میلادی پس از دو سال تحقیق، پژوهش و آزمایش، روان کننده‌های سوخت و روغن‌های دریایی با عنوان BN40 معرفی شد که بعد‌ها این  روان کننده‌ها به  BN100 ارتقا پیدا کرد.

تحقیقات انجام شده نشان داد که در بخش روان کننده‌های استاندارد علاوه بر کشتی‌هایی که سوخت کم‌سولفور مصرف می‌کنند موضوع سوخت‌های سبز نیز مد نظر قرار گیرد، زیرا کشتی‌های زیادی با استفاده از سوخت‌های سبز در دست ساخت قرار دارند که به روان  کننده‌های مناسب نیاز خواهند داشت. بدین ترتیب نظارت بر روانکارها بیش از هر زمان دیگر مطرح شد و محققان به دنبال راه حل‌های دیجیتالی پیچیده برآمدند.

در این ارتباط شرکت "اکسون" از طریق مشارکت با شرکت‌های مختلف مانند "هیوندای" به قابلیت‌های جدید دیجیتالی در زمینه روغن‌کاری دریایی برآمدند و به شناسایی سریع مشکلات پرداختند.

«یوانیس چاتزاکیس» مدیر برنامۀ فنّاوری دریایی جهانی ExxonMobil توضیح می‌دهد که حال می‌توان به طور کامل از داده‌های بزرگی که توسط تحلیلگران و کارشناسان در مدت دو سال گرد‌آوری شده به منظور توسعه و استقرار روانکار‌های استاندارد استفاده کرد. بدین ترتیب اپراتور‌ها قادر هستند به منظور تجریه و تحلیل داده‌ها در پلتفرم‌های مربوط به سوخت کشتی از این داده‌ها استفاده کنند.

 از سوی دیگر شرکت LubeMonitor Shell  به یک سری از برنامه‌های مربوط به روانکاری دیجیتالی وارد شده و نرم افزار‌های خاصی در این ارتباط طراحی نموده که این نرم افزار به مهندسان و مدیران کشتی اجازه می‌دهد اطلاعات مرتبط با سوخت و روغن دریایی، روانکار‌ها و اندازه‌گیری بازرسی‌های موتور همچنین نتایج تست‌های آزمایشگاهی را ذخیره و آنالیز کند.

این کار به بهره‌وری بیشتر موتور کشتی و حرکت بهینه آن کمک می‌کند، در واقع این کار به نوعی به اپراتور‌ها اجازه می‌دهد کشتی‌های خود را با کشتی‌هایی که از این استاندارد‌ها استفاده نمی‌کنند، مقایسه کنند.

 شرکت انرژی Chevron نیز با استفاده از شبکه تحلیل آزمایشگاهی با  برنامه‌ای با عنوان FAST (سرویس تجزیه و تحلیل سیالات)  با یک رویکرد سنتی نظارت بر روانکاری وارد میدان شد. 

شرکت Chevron از آزمایشگاه‌ها‌ی مجهز  و دارای گواهینامه ISO در بنادر آنتورپ و شانگهای برای تجزیه و تحلیل سریع نمونه‌های روان کننده استفاده کرد.

همانگونه که از اسم آن پیداست این سیستم با به سرعت گزارش‌های حاصل از یک بازدید دیجیتالی را به مدیران کشتی ارسال می‌کند تا در صورت نیاز به آن دسترسی داشته باشند. تحلیلگران اعتقاد دارند که فرهنگ نظارت بر موتورخانه با این سیستم نرم افزاری دگرگون می‌شود.

راه حلی برای سوخت مصرف نشده

اگرچه موتور‌های دیزلی مدرن دریایی بسیار کارآمد می‌باشند، اما فراموش نکنیم که همیشه در بهترین موتور‌ها مقداری سوخت نسوخته باقی می‌ماند. 

شرکت SailPlan به منظور نظارت بر کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای سیستمی را طراحی کرده تا از احتراق ناقص در موتور کشتی جلوگیری کرده و اجازه ندهد دو درصد سوخت در داخل موتور باقی بماند. این شرکت افزودنی‌های استاندارد‌ی را برای کاهش گاز‌های گلخانه‌ای و صرفه جویی بیشتر تولید کرده است.

گروه SulNOx نیز در بخش مواد افزودنی سوخت که باعث احتراق کامل می‌شود تخصص کامل دارد و سیستم افزودنی MGO را برای موتور‌های دیزلی تولید کرده تا راندمان سوخت را با روانکاری مناسب بهبود بخشد. 

این افزودنی‌ها احتراق موتور را به خوبی افزایش داده تا سوختی در داخل موتور باقی نماند. بدین ترتیب این نرم افزار حتی می‌تواند انتشار ذرات معلق در سوخت را تا ۶۰ درصد کاهش داده و در عین حال ۸ تا ۱۰ درصد در مصرف سوخت صرفه جویی کند. این راه ساده‌ای است که به مالکان کشتی اجازه می‌دهد تا رتبه بندی شاخص شدت کربن (CII) خود را بهبود بخشند.

«بن ریچاردسون»  مدیرعامل SulNOx در این ارتباط می‌گوید بسیاری از مالکان کشتی از کاهش سرعت کشتی به منظور تطابق با شاخص شدت کربن یا CLL نگرانند و معتقدند که هزینه تجاری زیادی برای آنان دارد؛ اما ما اعتقاد داریم که روانکار‌های تولیدی این شرکت راه حل‌های سبز و فوری را ارائه می‌دهد تا هزینه‌های تجاری بر دوش مالکان سنگینی نکند.

مترجم: بهاره قهرمانی