فنّاوری‌های جدید ایمنی صنعت کشتیرانی را به چالش می‌کشد

به گزارش گروه بین‌الملل مانا، حوادث و رویداد‌های دریایی از سال ۲۰۱۲ تا کنون روند نزولی داشته به گونه‌ای که بر اساس آمار‌ها و ارقام منتشر شده کاهش ۷۰ درصدی را نشان می‌دهد.

در این راستا تجزیه وتحلیل مؤسسات DNV و لویدز‌لیست از کاهش روند کلی حوادث و رویداد‌های دریایی حکایت دارد، اما در مدت ۱۰ سال به ظرفیت ناوگان جهانی افزوده شده و تا سپتامبر ۲۰۲۱ تعداد کشتی‌های موجود در دنیا به ۱۳۰ هزار و ۱۷۵ فروند کشتی با ظرفیت دو میلیارد DWT رسیده است. در واقع این سال‌ها ظرفیت کشتی‌ها ۴۶ درصد افزایش یافته است، اما در مقابل تعداد مرگ و میر ناشی از حوادث دریایی از ۱۳۲ نفر در سال ۲۰۱۲ به ۳۹ نفر تا آگوست ۲۰۲۱ رسیده است.

در ادامه این گزارش آمده است علی‌رغم کاهش حوادث و رویداد‌های دریایی و افزایش ظرفیت ناوگان جهانی، صنعت کشتیرانی نباید به این آمار‌ها دلخوش باشد، زیرا سیستم‌های دیجیتالی پیچیده و فنّاوری‌های جدید احتمال ریسک را به شدت بالا می‌برد، در واقع حملات سایبری را می‌توان یک نوع شکاف ایمنی قلمداد کرد و به تعبیر دیگر فنّاوری‌های جدید صنعت کشتیرانی را به چالش می‌کشد.

اگرچه سیستم‌ها و فنّاوری‌های جدید برای افزایش کارآیی و کاهش مصرف سوخت طراحی شده‌اند، اما کشتی‌ها را در برابر خطرات سایبری آسیب پذیر می‌کند به همین جهت باید ارزیابی درستی در این زمینه به عمل آید.

از سوی دیگر گرایش به سمت استفاده از سوخت‌های جایگزین مانند هیدروژن و آمونیاک برای دستیابی به اهداف کاهش گاز‌های گلخانه‌ای ضروری است، اما همین سوخت‌ها نیز چالش‌های ایمنی مانند افزایش انفجار و یا خطر سمّی بودن را دارد که این موارد باید مورد توجه و بررسی قرار گیرد به همین جهت باید یکپارچه سازی سیستم‌های صنعت کشتی‌سازی به درستی مدیریت شود تا خطر ایمنی با ریسک بالا این صنعت را تهدید نکند.

در این ارتباط به نظر می‌رسد سیستم‌هایی مانند مدل سنتی جعبه سیاه برای همه کشتی‌ها با فنّاوری جدید ضروری به نظر می‌رسد.

در ادامه این گزارش آمده است سیستم‌های پیچیده و فنّاور‌ی‌های جدید IT و OT نیاز به یکپارچه سازی سیستم‌ها دارد و باید به شدت تقویت شود تا شکاف ایمنی با دستیابی به فنّاوری‌های جدید بسته شود، زیرا هر گونه خرابی در سیستم می‌تواند نرم افزار‌ها و تجهیزات موجود را به خطر بیندازد که این روش در کشتی‌های خودران بیش از پیش نمود پیدا می‌کند.

در این راستا باید مدل مدیریت ریسک صنعت کشتیرانی پاسخگو باشد و اجازه دهد موانع ایمنی روز به روز برطرف شود تا شکاف ایمنی پدید نیاید.

اما به نظر می‌رسد امروزه دیگر روش‌های مدیریت ریسک کافی نیست و مدیریت سیستم‌های کشتی روز به روز پیچیده‌تر می‌شوند که همین کار ضریب قابلیت اطمینان را در عملکرد سیستم‌ها پایین می‌آورد. بدین ترتیب مدیریت یکپارچه سازی سیستم‌ها باید مدنظر قرار گیرد.