۱۰ فنّاوری انتقال انرژی در صنایع و حمل و نقل دریایی طی ۵ سال آینده

 

به گزارش گروه بین‌الملل مانا؛ مؤسسه DNV در این گزارش با اشاره به اینکه آینده صنایع و حمل و نقل دریایی جهان به فنّاوری‌های تنظیم سرعت انتقال انرژی بستگی دارد، آمده است فنّاوری‌هایی که در پنج سال آینده نسبت به انتقال آن‌ها اقدام خواهد شد چشم انداز قانون IMO ۲۰۲۰ را برای سال ۲۰۵۰ ترسیم می‌کند.

زمان آن رسیده که حمل و نقل دریایی بین راهِ حل‌های انرژی فسیلی و غیر‌فسیلی، دومی را انتخاب کند تا بتواند بر انتشار گاز‌های گلخانه‌ای غلبه کند.

مؤسسه DNV در ادامۀ این گزارش به ۱۰ فنّاوری زیر به عنوان فنّاوری‌های انتقال انرژی در پنج سال آینده اشاره کرد.

انرژِی بادی‌: جهانِ صنایع و حمل و نقل دریایی در پنج سال جدید برای کاهش هزینه و افزایش کاربرد به سمت تولید فنّاوریِ انرژی بادی گرایش خاصی خواهد داشت که در حال حاضر نیز این علاقمندی وجود دارد، زیرا کاهش هزینه اساسی‌ترین فرمولی است که این نوع انتقال انرژی در خود دارد و مواد اولیّه آن به خوبی در طبیعت یافت می‌شود.
انرژی خورشیدی: این انرژ‌ی سریع‌ترین منبع در حال رشد انرژی تجدید پذیر جهان است که انتظار می‌رود در دهه‌های آینده با سرعت بیشتری رشد کند که مواد اولیّه آن هم مانند انرژی بادی در طبیعت به خوبی در دسترس قرار دارد تا متخصصان و تولید کنندگان نسبت به جذب و ذخیره سازی آن به منظور تولید برق استفاده کنند.
تبدیل زباله به سوخت: مؤسسه DNV پیش‌بینی می‌کند که در پنج سال آینده پیشرفت چشمگیری در فنّاوری‌های تبدیل زباله به سوخت و بازیافت آن‌ها از پلاستیک، زباله‌ها و مواد شیمیایی به مقیاس معنی داری خواهد رسید، زیرا تولید این نوع سوخت از حمایت دولت‌ها نیز برخوردار است.
تولید انرژی هیدروژنی: در جهانِ حمل و نقل دریایی مصرف کنندگان صنعتی و خانگی در پنج سال آینده به سمت انرژی هیدروژنی خواهند رفت چرا‌که با کنار گذاشتن سوخت‌های قدیمی، هیدروژن جای برخی از سوخت‌ها را خواهد گرفت. مشکلی که هم اکنون در این زمینه وجود دارد احداث خطوط لوله برای انتقال این نوع انرژی به مصرف کنندگان صنعتی و خانگی است.
فنّاوری جدید باتری: باتری‌های لیتیومی که از آزمایشگاه‌ها و بخش‌های تحقیق و توسعه به مرحله نمونه اولیّه می‌رسند پیشرفت‌های گام به گام جالبی با خود دارند که برای کاهش هزینه‌ها و افزایش تراکم انرژی در پنج سال آینده ادامه خواهند داشت. انتظار می‌رود که باتری‌های ارزان قیمت با ذخایر ارزشمند انرژی در صنایع و حمل و نقل دریایی به کار گرفته شوند و در واقع این نوع انرژی به فنّاوری‌های تولید هیدروژن سبز کمک زیادی خواهد کرد.
انرژی هسته‌ای‌: فنّاوری‌های جدید انرژی هسته‌ای به منظور کاهش گاز‌های گلخانه‌ای در مقیاس کوچک طی پنج سال آینده در بنادر به کار گرفته خواهد شد اگرچه پذیرش احداث نیروگاه هسته‌ای توسط برخی کشور‌ها یک خطر تلقی می‌شود، اما این نوع فنّاوری به صورت پاک و ایمن می‌تواند به اندازۀ کافی در تولید انرژی پاک نقش خود را ایفا کند.
یکپارچه‌سازی شبکه‌های انتقال انرژی‌: سرمایه گذاری کلانی در حال حاضر به منظور ثبت و احداث زیر‌ساخت‌های انرژی در دست مطالعه، بررسی و تحقیق است در این میان انرژی‌های تجدید پذیر به عنوان بخش حیاتی انتقال انرژی به شمار می‌رود و در نهایت انرژی‌های تجدید پذیر ضمن کاهش هزینۀ حمل و نقل و جلوگیری از انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و قابلیت اطمینان یکپارچه سازی شبکه را بهبود می‌بخشد.
تولید هیدروژن سبز‌: در دهۀ آینده شاهد افزایش رقابت به منظور تولید هیدروژن سبز که دارای منابع تجدید پذیر فراوان و ارزان قیمت می‌باشد، خواهیم بود. حتی هزینه‌های تولید هیدروژن سبز روز به روز با استفاده از پیشرفته‌ترین فنّاوری‌ها کاهش می‌یابد.
انرژی زمین گرمایی (ژئوترمال): این نوع انرژی که در هسته‌های مذاب کرۀ زمین وجود دارد از واکنش‌ها و فعل و انفعالات درون زمین سرچشمه می‌گیرد در پنج سال آینده این نوع انرژی نیز که در طبیعت به وفور یافت می‌شود، انرژی‌های صنایع و حمل و نقل و حتی خانگی را تشکیل خواهد داد.
سوخت متانول و آمونیاک‌: تولید سوخت آمونیاک و متانول به عنوان سوخت کشتی‌ها در پنج سال آینده پیگیری خواهد شد. همانگونه که سنگِ بنای آن در چند سال گذشته توسط بسیاری از تولید‌کنندگان پایه‌ریزی شده و در سال‌های آینده در اولویت تولید قرار خواهد گرفت مقرون به صرفه بودن و کمک به کربن زدایی از ویژگی‌های این نوع انرژی است که فنّاوری تولید آن نیز در دسترس تولید‌کنندگان و علاقمندان قرار دارد. تمایل شرکت‌های کشتیرانی به سرمایه گذاری در زمینه تولید این نوع سوخت‌ها بیانگر اقبال آنا‌ن در استفاده از آمونیاک و متانول است.