به گزارش گروه بینالملل مانا، "Jillis Raadschelders" یکی از مدیران DNV GL Energy میگوید: زمانی بنادر با مشارکت یکدیگر البته به علت محدود بودن نوع سوخت نسبت به تامین سوخت مورد نیاز کشتیها اقدام کرده و با هم تصمیم گیری میکردند، اما در حال حاضر وضعیت به گونهای است که هر کدام از آنها به سمت یک نوع انرژی تجدیدپذیر گرایش نشان میدهند که در نهایت به همان مسیر نقشۀ راه منتهی میشود، اما در انتخاب نوع انرژی بنادر جداگانه عمل میکنند.
برای مثال بنادر هلند با استفاده از نیروگاههای بادی دریایی استفاده از برق را در صدر فعالیتهای خود قرار دادهاند به گونهای که شبکۀ برق هلند تصمیم دارد ۱۵هزار مگا وات برق فعلی ناشی از نیروگاه بادی را تا سال ۲۰۳۰ به ۲۵هزار مگا وات برساند.
وی ادامه میدهد: البته در کنار توسعۀ شبکه برق محلی با استفاده از نیروگاههای بادی یک شبکه هیدوروژنی مشابه نیز به منظور استخراج سوخت هیدروژنی برای استفاده در صنعت حمل و نقل دریایی توسط تیم تخصصی و فنّی فعالیت می کند.
براساس این گزارش"Magnus Hall" مدیر Vattenfall و Eurelectric در زمینۀ استفاده بنادر از انرژیهای تجدیدپذیر به منظور کربنزدایی معتقد است. مسلماً هیدروژن یکی از سوختهایی است که اکثر بنادر در فرآیندهای استخراج آن را دنبال میکنند و در حال حاضر در اکثر بنادر اروپایی فعالیت برای استخراج آن ادامه دارد.
وی میافزاید: در همین حال سوئد تولید سوخت کم کربن را با استفاده از هیدروژن پیگیری میکند و به دنبال ایجاد زیرساختهای مناسب برای استخراج این نوع سوخت است.
وی در ادامه میافزاید: به هرحال گزینههای مناسبی توسط بنادر اروپایی در حال حاضر به منظور پاسخگویی به انرژی مورد نیاز در آینده ادامه دارد.
بدون شک نقشه راه کربنزدایی با گذشت زمان توسعه یافته و مسلماً انرژیهای بیشتری به تعداد انرژیهای فعلی اضافه خواهد شد. برای مثال شاید بندری به جای هیدروژن به سوخت متانول روی بیاورد. همانگونه که اشاره شد ممکن است بنادر در انتخاب نوع انرژی با هم عقیده مشترکی نداشته باشند، اما همگی در نقشه راه انرژیِ کم کربن مشترک هستند.
وی در پایان گفت: تصمیم بنادر اروپایی که مسلماً بنادر سایر کشورها نیز به کمپین آنها خواهند پیوست، صرف نظر کردن از سوختهای فسیلی و استفاده از انرژیهای نو و تجدید پذیر است.