(بخش پایانی)
به گزارش گروه بین الملل مانا بانچرو کاستا در تحلیل چشم انداز سال زراعی2018 ـ 2017 به بررسی مصرف، تولید و تجارت دانه های روغنی چین در سه بخش جداگانه چشم انداز مصرف، تولید و تجارت این محصول پرداخت که دو بخش
یک و
دو از نظرتان گذشت حال بخش پایانی این مقوله که می تواند عامل تاثیرگذار در حمل و نقل دریایی جهان باشد را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
بر اساس بررسی های انجام شده توسط مؤسسه بانچروکاستا، پیشبینیها حاکی از آن است که واردات دانههای روغنی چین به دلیل افزایش تقاضا برای خوراک دام، رشد چشمگیر داشته باشد اما احتمالاً تأمینکنندگان ایالات متحده از پس این افزایش برنمیآیند.
چین که بزرگترین واردکننده دانههای روغنی در جهان است، پیشبینی میشود در سال زراعی 2018-2017، 65 درصد از واردات جهانی این محصول را به خود اختصاص دهد. بر اساس نمودار زیر که پیشبینی کشورهای واردکننده دانههای روغنی جهان را نشان میدهد، اتحادیه اروپا بعد از چین واردکننده بزرگ بعدی است که 9 درصد از سهم بازار واردات را درجهان دارد. مکزیک نیز سومین کشور است که تنها سه درصد از واردات دانههای روغنی جهان را در اختیار دارد.
واردات دانههای روغنی چین در سال 2017 در مجموع 95.5 میلیون تن بود که نسبت به سال 2016 رشد 14.8 درصدی داشت. با توجه به اینکه تقاضای پررونق صنعت دامداری ذخایر کنجاله دانههای روغنی را به اتمام رسانده، فرآوران این محصول در چین شاهد افزایش حاشیه سود هستند. با وجود این، سختتر شدن روند واردات دانههای روغنی از ایالات متحده از سال 2018 و پروتئین بالای غلات برزیل موجب آن شد که ایالات متحده در رتبه دوم صادرکنندگان دانههای روغنی به چین باشد. تعمیق اختلافات تجاری بین ایالات متحده بعد از اینکه ایالات متحده اعلام کرد طرحی را در پیش گرفته تا تعرفههای اعمال شده بر واردات فولاد و آلومینیوم را سنگینتر کند، موجب افزایش نگرانیها در این زمینه شده که چین نیز متقابلاً واردات دانههای روغنی از ایالات متحده را محدود کند. در فوریه 2018، کمی پس از آنکه ایالات متحده تعرفههای سنگینی بر واردات پنلهای خورشیدی و ماشینهای لباسشویی اعمال کرد، چین نیز در خصوص واردات ذرت خوشهای از ایالات متحده تحقیق و تفحص ضد دامپینگ و ضد یارانه را انجام داد. در نمودار زیر میزان واردات ماهانه دانههای روغنی چین آورده شده است:
حاشیه سود دانههای فرآوری شده در چین افزایش یافته است چرا که صنعت دام ذخایر کنجاله را به اتمام رسانده است. بر اساس پیشبینیبخش کشاورزی ایالات متحده (USDA) با توجه به رشد 3.7 درصدی واردات چین و رسیدن سطح واردات این محصولات به 97 میلیون تن و همچنین افزایش واردات در اتحادیه اروپا، آفریقای شمالی و جنوب شرق آسیا، واردات جهانی دانههای روغنی در سال زراعی 2018-2017 به میزان 4.2 درصد افزایش مییابد و به 150.2 میلیون تن میرسد. مرکز اطلاعات غلات و روغنهای ملی چین (CNGOIC) پیشبینی کرد، رشد واردات دانههای روغنی چین در سال 2018 برابر با پنج درصد باشد و با توجه به اینکه تقاضا برای خوراک دام در این کشور روند صعودی دارد، واردات محصولات فوق به 100 میلیون تن برسد. نمودار زیر واردات سالانه دانههای روغنی را در سطح جهان نشان میدهد.
همانگونه که در نمودار زیر منابع واردات دانههای روغنی به چین در سال 2017 دیده میشود، برزیل و ایالات متحده بزرگترین صادرکنندگان دانههای روغنی به چین هستند که در سال 2017 به ترتیب 53 و 34 درصد از واردات دانههای روغنی چین را از آن خود کردند.
هر دو کشور بزرگترین صادرکنندگان دانههای روغنی در جهان نیز هستند که به ترتیب 45 و 38 درصد از صادرات جهان را در اختیار دارند. در نمودار زیر سهم کشورهای اصلی صادرکننده دانههای روغنی در سطح جهان مشاهده میشود:
همانگونه که در نمودار در سال 2017، افزایش واردات دانههای روغنی در اصل به نفع صادرات برزیل بود و منجر افزایش 33.9 درصدی واردات از برزیل (12.9 میلیون تن) نسبت به سال 2016 شد. صادرات از ایالات متحده و آرژانتین به چین در سال 2017 نسبت به سال 2016 به ترتیب افت 2.4 و 17.9 درصدی داشت، در حالی که واردات از اروگوئه و کانادا به ترتیب افزایش 54.8 و 40.7 درصدی نسبت به سال 2016 را به ثبت رساندند.
در اواسط سال 2016 به دلیل تأمین دشوار این محصولات از آمریکای جنوبی، قیمت دانههای روغنی افزایش یافت. متعاقباً قیمتها توسط تأمینکنندگان بزرگ ایالات متحده و برزیل تحت کنترل درآمد اما اکنون به دلیل پیشبینی آب و هوای خشک در آرژانتین و محصولات کم در این کشور، قیمتها افزایش یافته است.
با وجود رشد بسیار خوب، تولید چین همچنان پایین است. با توجه به تغییر خط مشی چین در خصوص ذرت و توسعه زمینهای تحت کشت دانههای روغنی، پیشبینی میشود که تولید دانههای روغنی این کشور در سال زراعی 2018-2017 با 10.1 درصد افزایش به 14.2 میلیون تن برسد. با وجود این، چین تنها چهار درصد از تولید جهانی دانههای روغنی را در اختیار دارد و به شدت برای تأمین نیاز روزافزون خود به این محصول به واردات وابسته است. بر اساس آخرین دادههای USDA، پیشبینی میشود در سال زراعی 2018-2017، فرآوری دانههای روغنی در چین با افزایش هشت درصدی به 95 میلیون تن برسد. قطعاً افزایش تجارت در این بخش به رونق بازار کشتیهای فلهبر، البته در مسیرهای تجاری صادرکنندگان اصلی این محصولات به چین نقش بسیار مهمی ایفا خواهد کرد.