تاثیر تجارت دانه‌های روغنی چین بر حمل و نقل دریایی جهان(2)
بانچروکاستا در تحلیل تولید دانه های روغنی در کشورهای پیشرو در این صنعت اعلام کرد، چین به عنوان چهارمین کشور تولیدکننده دانه‌های روغنی در جهان تنها چهار درصد از تولید جهانی را در اختیار دارد.
کد خبر: ۸۰۱۳۶
(بخش دوم)
به گزارش گروه بین الملل مانا و بر اساس تحلیل منتشر شده از گروه بانچروکاستا بزرگترین تولیدکنندگان دانه‌های روغنی ایالات متحده، برزیل، و آرژانتین هستند که پیش‌بینی می‌شود در سال زراعی 2018-2017 هر یک به ترتیب 34، 32 و 16 درصد از تولید جهانی دانه‌های روغنی را داشته باشند. در حالی‌که چین چهارمین کشور تولیدکننده دانه‌های روغنی در جهان است، تنها چهار درصد از تولید جهانی را در اختیار دارد. در نمودار زیر پیش‌بینی سهم کشورهای اصلی جهان در تولید دانه‌های روغنی در سال زراعی 2018-2017 نمایش داده شده است:
در طول 10 سال گذشته، میانگین رشد سالانه تولید دانه‌های روغنی در سطح جهان 4.5 درصد بوده که عمدتاً تحت تأثیر رشد تولید ایالات متحده و برزیل با میانگین رشد 3.3 و 7.6 درصد بوده است. با وجود این، پیش‌بینی می‌شود، تولید جهانی در سال زراعی 2018-2017 به میزان 1.3 درصد کاهش یابد چرا که کاهش تولیدات آرژانتین و برزیل بیشتر از افزایش تولید ایالات متحده و چین خواهد بود. در نمودار زیر تولید سالانه دانه‌های روغنی در چهار کشور پیشرو در این زمینه مشاهده می‌شود:
علاوه بر این، طی دهه گذشته، تولید دانه‌های روغنی به طور میانگین سالانه 2.3 درصد کاهش یافته و این امر به دلیل رقابت بیشتر تولیدات داخلی با واردات محقق شده است لذا به دلیل تغییرات سیاست‌ها در زمینه ذرت و توسعه زمین‌های زراعی پیش‌بینی می‌شود در سال زراعی 2018-2017 تولید داخلی چین با رشد 10.1 درصدی به 14.2 میلیون تن افزایش یابد. در نمودار زیر تولید سالانه دانه‌های روغنی چین نمایش داده شده است:
در اواخر ماه مارس 2016، کمیسیون اصلاحات و توسعه ملی چین (NDRC) به برنامه 9 ساله ذخیره ذرت خود پایان داد چرا که این برنامه منجر به افزایش غیرواقعی قیمت ذرت داخلی نسبت به بازار جهانی شده بود. این سیاست در ابتدا برای کمک به افزایش درآمدهای مناطق روستایی و برآوردن نیاز داخلی به مواد غذایی ایجاد شد. اما افزایش قیمت ذرت محرکی بود برای کشاورزان چینی تا ذرت بیشتری تولید کنند و در نتیجه ذخایر ذرت افزایش یابد و فشار مالی زیادی بر دولت چین وارد شود.
با تغییر سیاست، سوددهی دانه‌های ذرت در مقایسه با محصولات جایگزین دیگر مزیتی نداشت. با توجه به اینکه چین به دنبال کاهش ذخایر عظیم ذرت بود، استان‌های اصلی تولید غلات چین نیز به کشاورزانی که دانه‌های روغنی تولید می‌کردند، یارانه بیشتری نسبت به کشاورزان تولیدکننده ذرت ارائه دادند.
علاوه بر این، چین طرح افزایش اراضی زیر کشت دانه‌های روغنی و کاهش زراعت ذرت را در برنامه پنج ساله خود گذاشته است. بر اساس این برنامه، زمین‌های زراعی تحت کاشت دانه‌های روغنی از سطح 6.5 میلیون هکتار در سال 2015 به 9.3 میلیون هکتار تا سال 2020 خواهد رسید.