مجیدرضا حریری رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین در گفتوگو با مانا در واکنش به اخبار منتشر شده درباره وضع محدودیت در بنادر چین برای پهلوگیری کشتیهای ایرانی بیان کرد: ما از خیلی وقت پیش در تمام بنادر چین نمیتوانستیم پهلو بگیریم. از سال ۲۰۱۷ بخشی از تحریمهای آمریکا علیه ایران مربوط به تحریم حملونقل بوده است و کشتیهای ایرانی در هیچ بندری در دنیا پهلو نمیگیرند.
وی افزود: بعد از اعمال این تحریمها، چین دو بندر به کشتیهای ایرانی اختصاص داد که آن دو بندر هم از روز اول برای کشتیهای تجاری بود.
حریری گفت: اکنون از سوی آمریکا برای کشتیهایی که نفت ایران یا الپیجی ایران را حمل میکردند، حتی با پرچم جاهای دیگر هم تحریمهای جدید وضع شده است.
وی افزود: به همین خاطر اخیراً چهار بندر مهم در چین و دهها شخص حقیقی و حقوقی چینی که در حوزه نفت و الچیجی با ایران کار میکردند، به همراه چندین کشتی الپیجیبر و نفتبر از سوی آمریکا تحریم شدهاند. درست است که تحریم علیه ایران است، اما هدف آمریکا ضربه زدن به چین در جنگ تجاری است.
رئیس اتاق ایران و چین گفت: البته چین اعلام کرد که تحریمهای یکجانبه آمریکا را نمیپذیرد و از منافع خود دفاع میکند.
وی تاکید کرد: اگرچه در دعوای تجاری بین چین و آمریکا پای ایران هم وسط است، اما ما آن را مدیریت نمیکنیم. ما باید از فضاهای ایجاد شده برای توسعه رابطه با چین استفاده کنیم و افکار عمومی را به این پذیرش رسانده باشیم که از این فرصتها استفاده کنیم. البته من چنین موضوعی را کمتر در سیاستها میبینم.
جنگ تعرفهای چین و آمریکا درازمدت نیست
حریری درباره تأثیر جنگ تعرفهای آمریکا و چین بر ایران توضیح داد: زمینه درگیریهای بین چین و آمریکا از قبل وجود داشته و مربوط به دوره ترامپ نیست، اما امروز این دو کشور در حوزه اقتصاد به جنگ تعرفهها رسیدهاند.
وی افزود: از منظر منطق اقتصادی این تصمیم نمیتواند یک جنگ دراز مدت باشد. تجربههای قبلی هم نشان داده که ترامپ به سرعت به موضع اولیه خود برگشته است؛ به دلیل اینکه اقتصاد آمریکا و چین به همدیگر نیازمند هستند و اینگونه نیست که یک طرف نیاز به این رابطه داشته باشد.
رئیس اتاق ایران و چین گفت: پیشبینی من این است که در بلند مدت و میان مدت هم نمیتواند این درگیری ادامه یابد.
وی ادامه داد: در جنگ اقتصادی که بین آمریکا و چین رخ میدهد، ناخودآگاه پای ایران هم در مقاطعی وسط میآید یا بهعنوان یک بهانه، آمریکاییها از آن استفاده میکنند مثل اتفاقی که سر بنادر چین و کشتیهای حمل الپیجی چین در همین چند روزه آمد و آمریکاییها آنها را به این خاطر که با ایران مراوده داشتند، تحریم کردند.
حریری افزود: ما در این دعوا هستیم، اما آن را مدیریت نمیکنیم. ما وسیله یک دعوا هستیم و در واقع ابزار دعوای بین آمریکا و چین هستیم.
وی بیان کرد: دعوای بین آمریکا و چین میتواند برای ما یک جاهایی تهدید ایجاد کند. مثلا اگر توسعه پیدا کند و چینیها به یک توافقی با آمریکا برسند، میتوانند بخشی از نفتی که از ما میخرند را دیگر خریداری نکنند. علیرغم اینکه بارها کشور چین اعلام کرده است که تحریم یک جانبه آمریکا را به رسمیت نمیشناسد، اما به هر حال باید قبول کنیم که کسی قرار نیست برای شخص دیگری زندگی کند و هر کشوری برای خودش و منفعت خودش زندگی میکند. پس این خطر بالقوه میتواند وجود داشته باشد که هر لحظه فروش نفت ما کم شود.
رئیس اتاق ایران و چین اضافه کرد: در دعوای فعلی بین آمریکا و چین که تعرفه ۱۰۰ درصدی بستهاند، ممکن است بخش بزرگی از صادرات چین به آمریکا انجام نشود. اگر این اتفاق بیفتد، میزان نیاز چین به انرژی کم میشود و قاعدتاً قیمت نفت در دنیا پایین میآید. حتی اگر اندازه فروش نفت ما به چین تغییر نکند، شاهدیم که از روز پنجشنبه گذشته قیمت نفت در دنیا کاهش یافته و علتش هم این است که احساس میکنند که در نیازهای چین تغییر ایجاد میشود.
وی بیان کرد: به هر حال در عین حال که ما از نظر اقتصادی در دنیا ایزوله هستیم و تأثیر کمی از فرآیندهای اقتصادی میگیریم، همانطور که منفعت کمی از این فرآیندها میگیریم، ضرر کمی هم به ما میرسد. البته چنین جنگهایی تغییراتی در اصلیترین منبع تأمین ارز ما که شامل نفت، فرآوردههای نفتی و محصولات مبتنی بر نفت و معدن است ایجاد میکند و ما از این شرایط تأثیر میپذیریم.
رئیس اتاق ایران و چین ادامه داد: بالای ۸۰ درصد از صادرات ما مواد خام و مواد اولیه شامل مواد معدنی ما بر مبنای نفت است. اگر قیمت این محصولات کاهش یابد یعنی درآمد ما از صادرات غیرنفتی و از نفت کاهش مییابد.