به گزارش خبرنگار مانا، در این همایش توجه به اهمیت سند آمایش سرزمین کشور در مسیر پیشرفت و نقش آن در هماهنگ سازی برنامههای میان مدت و کوتاه مدت «در آستانه تهیه برنامه هفتم توسعه» مورد توجه خاص قرار گرفت.
این بیانیه در راستای تحقق اهداف یاد شده، بر پایه بینشهای جغرافیایی و تأکید بر محتوای مقالههای رسیده به دبیرخانه همایش، تنظیم و با تأیید حاضرین در جلسه، پیگیری و انجام خواستهای زیر مورد تأکید قرار گرفت.
۱- برنامه هفتم پیشرفت ایران، میتواند به عنوان یکی از عوامل اصلی اجرای سند آمایش سرزمین عمل کند؛ و باتوجه به اینکه ۱۸ بند از ۲۵۵ بند این سند مستقیماً به دریا وسواحل معطوف است، پیشنهاد میشود، در تهیه این برنامه، به سند مزبور توجه و اهتمام ویژهای صورت گرفته و با ارائه راهکار تشکیل کمیته انطباق سیاستهای برنامه هفتم پیشرفت با سند آمایش، این مهم عملیاتی گردد.
۲- ساختار نظارتی، اداری و اجرایی این سند در سازمان برنامه و بودجه تدوین و ابلاغ گردد.
۳- از میان ۱۸ بند اشاره شده در فوق، بندهای ۱۵، ۲۴، ۱۰۵ و ۱۴۱ سند، در برنامه هفتم به عنوان الویت اجرا معرفی شده و با تخصیص بودجه، مراحل اجرا و زمان بندی آن به دستگاههای مربوطه ابلاغ گردد.
۴- نظر به اینکه بازنگری مفاد سند الزامی میباشد، بویژه در مواردی که پارهای از بندها نقیض دیگر بندها تلقی میشود، این مهم در دستور کار محققان قرار گرفته و از مراکز پژوهشی و دانشگاهی و انجمنهای علمی به خصوص انجمن جغرافیایی ایران برای دنبال نمودن این خواسته، دعوت و ایشان مکلف به انجام این کار شوند.
۵- با توجه بر تاکید مقام معظم رهبری بر اقتصاد مقامتی و حذف موانع و توجه بر بخش خصوصی، زمینههای حضور و سرمایه گذاری این بخش در سواحل و بنادر و تاسیسات وابسته به عنوان یک ضرورت در اولویت برنامه این بخش قرار گیرد.
۶- توجه به یک الگوی مبتنی بر استفاده بهتر از سواحل شمال و جنوبی کشور در چارچوب الگو و سبک زندگی اسلامی و ایرانی در راستای توسعه صنعت گردشگری الزامی است؛ لذا سیاستهای مبتنی بر استفاده از ظرفیتهای آمایش سواحل برای مکان یابی و طراحی توسعه گردشگری سواحل، در جهت اجرای نقشه مهندسی فرهنگی کشور با عنوان یک ضرورت در این برنامه لحاظ شود.
۷- بهرهمندی از مزیتهای اقتصادی- سیاسی حوزه دریایی و تبدیل جمهوری اسلامی ایران به مرکز مبادلات و خدمات تجاری در منطقه با توسعه کریدورهای بین المللی، توسعه بنادر و حمل و نقل ریلی و جاده ای، اعمال سیاستهای حمایتی از ناوگان داخلی با اعطای مزیت پرچم، عرضه سوخت با قیمتهای رقابتی، تامین منابع و ارائه تسهیلات جهت سرمایه گذاری در گسترش و توانمندسازی ناوگان داخلی و صنایع وابسته، پوشش و جبران هزینههای ناشی از اعمال محدودیتها و تحریم ناوگان داخلی.