چالش‌های پیشِ رو در بازار کشتیرانی کانتینری!

به گزارش گروه بین‌الملل مانا، "Jan-Olaf Probst" -از کارشناسان و متخصصان باسابقه بخش کشتی کانتینری مؤسسه رده‌بندی DNV GL نروژ- با اشاره به اینکه با سه چالش عمده در سال‌های پیشِ رو مواجه هستیم، افزود: نخستین چالش، روند نزولی و مستمر نرخ‌های کرایۀ حمل است. تطابق با قوانین سختگیرانه‌تر زیست محیطی و پذیرش تکنولوژی‌های جدید چالش‌های دوم و سوم به شمار می‌آیند. هرچند، گزینه‌ای که از آن به عنوان چالش سوم یاد می‌شود، فرصت‌های زیادی نیز به ارمغان می‌آورد.  به طوری‌که قطعاً در مسیر خطاب قرار‌دادن چالش‌های محیطی و تطابق با بازار درحال تغییر و تحول، می‌توان از تکنولوژی و دیجیتالی شدن به خوبی بهره گرفت.

ازاین واقعیت نباید غافل ماند که به دلیل رشد جمعیت و رشد تجاری، تقاضا برای حمل ونقل کانتینری تا ۸۰ درصد در سال ۲۰۵۰ افزایش خواهد یافت. در راستای این توسعه و هم‌چنین دستیابی به اهداف زیست‌محیطی، کارآمدی حمل و نقل باید به طور چشم‌گیری بهبود پیدا کند. پیشرفت‌های عمده در کارآمدی حمل و نقل و کاهش قابل توجه گاز‌های گلخانه‌ای، تنها از طریق اجرای اقدمات فنی و عملیاتی گسترده به دست خواهد آمد.

به جرأت می‌توان گفت؛ تغییر مسیر به سمت سوخت‌های تجدیدپذیر و منابع انرژی، تنها گزینۀ پیشِ رو برای حذف کامل انتشارات گاز‌های گلخانه‌ای محسوب می‌شود.

این کارشناس صاحب‌نظر در مؤسسه رده‌بندی DNV GL هم‌چنین گفت: کشتی‌های کانتینری بزرگ از یک مزیت چشم‌گیری برخوردار هستند. این کشتی‌ها با همان موتوری کار می‌کنند که در کشتی‌های قدیمی‌تر و کوچکتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما با این تفاوت که قادر به حمل سه الی چهار برابر حجم بیشتری از کارگو هستند. این مزیت سبب به حداقل رساندن کار حمل و نقل و به حداکثر رساندن کارآمدی خواهد شد.

افزون بر‌ این، کشتی کانتینری با ظرفیت ۲۰ هزار TEU، از مزیت پایین‌ترین میزان مصرف سوخت برای هر TEU بهره‌مند است. اثر و ردِپای کربنی در مقیاس کوچکتر به معنای مشارکت در اهداف بلندپروزانه کاهش انتشارات گاز‌های گلخانه‌ای آیمو است.

"Probst" درپایان گفت: همانطور که به  سال ۲۰۳۰ نزدیک می‌شویم، سوخت ال ان جی به کاهش انتشارات در راستای تحقق هدف آیمو کمک خواهد کرد، اما قطعاً راه‌حل نهایی در سال ۲۰۵۰ نخواهد بود.