مزایا و معایب ورود شناورهای هوشمند به ناوگان کشتیرانی جهان

در ژاپن، شرکت های کشتیرانی با کشتی سازی ها برای توسعه کشتی های کارگو خودرانش در حال همکاری هستند، این نوع شناورها از سال 2025 وارد چرخه فعالیت خواهند شد. در دریای بالتیک نیز پروژه One Sea ecosystem در سال گذشته پایه گذاری شد، براساس این پروژه، طی سه سال قادر خواهیم بود به شناورهای که کاملا از راه دورکنترل می شوند، و هم چنین به ترافیک دریایی تجاری تا سال 2025 دست یابیم.
افزون بر این، در یک مقیاس کوچکتر، شرکت های Automated Ships انگلستان و KongsbergMaritime نروژ تفاهم نامه ساخت Hrönn- نخستین شناور کاملا اتوماتیکی و بدون سرنشین برای عملیات فراساحلی که قرار است در سال 2018 به آب انداخته شود را امضا کردند.

منافع اتوماتیکی
صنعت کشتیرانی اتوماتیکی منافع بسیار زیادی را به ارمغان خواهد آورد. خطای انسانی اغلب یک نقش اصلی در ایجاد حوادث دریایی برعهده دارد، به گونه ای که برآورد می شود 75 الی 96 درصد از حوادث دریایی می تواند به خطای انسانی مرتبط باشد. افزون بر این، تحلیل AGCS از یک هزار و 500 مطالبه بیمه مسئولیت دریایی نشان می دهد، خطای انسانی در پشت 75 درصد از هزینه مطالباتی معادل یک میلیارد و ششصد میلیون دلار نهفته بوده است.
با توجه به نقش خطای انسانی در حوادث دریایی، این فرض استوار می شود که شناورهای بدون سرنشین می توانند امن تر باشند، در عین حال، ریسک مرتبط با وجود خدمه ها مانند صدمه جانی یا بدنی، به طور چشم گیری کاهش یا حتی حذف خواهد شد. از طریق حفظ جان خدمه و هزینه های سوختی، می توان هر دو مقوله کارآمدی و سودآوری را بهبود بخشد.
در ادامه این گزارش آمده است: بازار کشتیرانی اخیر که تحت تاثیر یک کساد جهانی قرار گرفته، با چالش های فراوانی مواجه است. هزینه های خدمه بسته به نوع شناور از حدود ده تا 30 درصد مخارج عملیاتی مالکان OPEX را در برمی گیرد. یک کشتی بدون سرنشین می تواند فضای بیشتری را برای کارگو فراهم کند، چرا که نیاز به فضا برای سیستم های حمایت از خدمه و اقامت را حذف می کند.
چارچوب قانونی چارچوب زمانی را به چالش می کشد
چالش های مدیریت ریسک