ضرورت برنامه‌ریزی برای حل بحران و اختلال در لجستیک و زنجیره تأمین جهانی

نیکی فرانک، مدیر‌عامل آسیا و اقیانوسیه شرکت DHL Global Forwarding

با خروج از اختلالات زنجیره تأمین ناشی از بیماری همه‌گیر کرونا، این انتظار وجود داشت که بازارهای حمل‌ونقل و لجستیک به روند عادی خود بازگردند. اما به شکلی عجیب، این اتفاق هنوز به دلیل بحران دریای سرخ نیفتاده است و نمی‌توان گفت که سال آینده شرایط بهتر خواهد شد. با این حال، تصور می‌شود که در مدیریت بحران و نحوه واکنش به اختلالات خاص، بسیار بهتر عمل شده است. البته این موضوع در بخش‌هایی که برنامه‌ریزی اضطراری در آنجا شکل گرفته، قابل مشاهده است. به همین جهت، تلاش در این زمینه باید بیش از پیش افزایش یابد. به تعبیر دیگر، اگر برنامه‌ریزی اضطراری پس از بحران دریای سرخ وجود نداشت، سرنوشت حمل‌ونقل دریایی مشخص نبود و مسلماً با وضعیت فعلی فاصله داشت.

آمادگی شرکای حمل‌ونقل

امروزه صاحبان صنعت حمل‌ونقل بسیار آگاه‌تر از قبل شده‌اند و همواره این احتمال را در نظر دارند که ممکن است اتفاقات غیرمنتظره‌ای بیفتد. از این‌ رو، ما هم از نظر ذهنی و هم از نظر راه‌حلی که می‌توانیم خدمات خود را به مشتریان در هر شرایطی ارائه دهیم، آمادگی داریم. نقش برنامه‌ریزی در اینجا بیشتر مشهود است، زیرا این کار سبب شده آماده‌تر از قبل باشیم. همان گونه که شاهد بودیم، امسال نیز صنعت حمل‌ونقل با بحران دریای سرخ و تأثیرات آن روبه‌رو بود. در این زمینه، آمادگی شرکای حمل‌ونقل باعث شد تا بحران و اختلال به خوبی مدیریت شود.

بررسی اوضاع سال جاری

با نگاه دیگری به آنچه در سال جاری گذشت، متوجه می‌شویم تقاضا قوی‌تر از حد انتظار بوده که آن هم به دلیل زودهنگامی فصل اوج بود. البته با پایان فصل اوج، ما انتظار رکود نداریم چون هفته طلایی چین در راه است.

اعتصاب بنادر آمریکا؛ تهدیدی برای حمل‌ونقل دریایی

یکی دیگر از اختلالاتی که ممکن است رخ دهد، اعتصاب کارگران بندر ساحل شرقی آمریکا است. اگر توافق جدی صورت نگیرد، برخورد سختی با آنان خواهد شد. در این راستا، اگر مسأله اعتصاب از سوی صاحبان حمل‌ونقل مدیریت نشود، ممکن است برخی از محموله‌هایی که در حال حاضر به سمت بنادر ساحل شرقی آمریکا در راه هستند، تحت تأثیر اعتصاب کارگران بنادر قرار گیرند. با این حال، به عقیده من، آسیب وارد کردن به کالاهای روی آب دشوار است زیرا ممکن است کشتی مسیرش را تغییر دهد یا کانتینر را در جایی زودتر تخلیه کند و یا محموله از طریق دیگری حمل شود. گاهی اوقات تغییر حالت حمل‌ونقل از دریایی به هوایی یا بالعکس می‌تواند گزینه مناسبی باشد. چنین تصمیمی به عواملی مانند تفاوت نرخ بین حمل‌ونقل هوایی و دریایی، وضعیت ظرفیت و زمان ترانزیت بستگی دارد. هیچ قانون سخت و سریعی در مورد اینکه چه زمانی شرکت‌ها بین حمل‌ونقل دریایی و هوایی جابه‌جا شوند وجود ندارد؛ بلکه این امر ناشی از شرایط اساسی است. در چنین شرایطی، مدیریت بحران و اختلالات شکل می‌گیرد.

الزامات برنامه‌ریزی برای مشتریان

از منظر مشتریان باید به این نکته توجه کنند که باید بدانند محموله‌هایشان چه مسیری را از مبدأ تا مقصد طی می‌کنند و وجود مشکلات زنجیره تأمین و برنامه‌ریزی تولید را در برنامه‌های احتمالی لحاظ کنند. آگاهی از مشکلات و برنامه‌ریزی سبب شده تا بازار حمل‌ونقل به اختلالات و بحران‌های غیرقابل پیش‌بینی عادت کند و نوآوری‌هایی برای حل بحران ایجاد شود.

رویکرد نوین شرکت‌های حمل‌ونقل

شرکت‌های حمل‌ونقلی در حال حاضر بیشتر به راه‌حل‌های جایگزین روی می‌آورند، در حالی که قبلاً تمام بخش‌های زنجیره تأمین به روند خود ادامه می‌دادند. بدین ترتیب باید گفت انتخاب‌ها و انعطاف‌پذیری‌های بیشتری وجود دارد که باید با برنامه‌ریزی و یافتن راه‌حل‌های اساسی مدیریت شود.

منبع: سایت ترید ویندز
مترجم: بهاره قهرمانی