به گزارش مانا، از آن جاییکه زندگی مردم در جنوب ایران با "صیادی و دریا" پیوند خورده است. نوروز صیادی هم جشنی است برای یادآوری این پیوند. چنانکه دریانوردان در بنادر هند و پاکستان در روز اول سال دریایی، نارگیل و موز به دریا میریزند و به این ترتیب، آغاز سال دریایی را جشن میگیرند و آرزو میکنند که سالی آرام و خوب در پیش داشته باشند
آن طور که بنیامین انصاری نسب روایت کرده است، در بین دریانوردان ایرانی نیز استفاده از نوعی تقویم دریایی رایج بوده است. تقویم سال دریایی یا دریانوردی سواحل خلیجفارس از سه فصل ۱۰۰ روزه و یک فصل ۶۰ روزه دریانوردی که پنج یا شش روز اضافه در پایان دارد تشکیل شده است. این تقویم با آغاز فصل دریانوردی شروع میشود و در ۱۰۰ روز دوم آن، با توجه به جریانهای ملتهب دریایی، دریانوردی با احتیاط صورت میگیرد و در صد روز سوم بهدلیل توفانهای دریایی از رفتن به دریا پرهیز میشود؛ و در ۶۰ روز آخر که توام با جریانهای شدید جوی دریایی است ناخدایان به تعمیر کشتیها میپردازند و به دریا نمیروند و خود را برای آغاز سال دریایی بعد آماده میکنند. در حقیقت نوروز دریایی یک نوع حساب و یا یک نوع تقویم دقیق دریایی است که پدران باهوش ما از همان روزهایی که جشن نوروز را برگزار میکردند، برای مسافرت بر روی دریاها آن را ابداع کردند و به طور قطع، این حساب نوروز دریایی که سابقهای به بلندای تاریخ کشورمان دارد، مخصوص ایرانیان است و در حال حاضر نیز دریانوردان قدیمی کم و بیش با حساب و یا تقویم نوروز دریایی آشنایی دارند و سفرهای دریایی خود را بر اساس آن آغاز میکنند.
اسماعیل رائین، همچنین درباره تعیین روز نهم مرداد به عنوان روز اول نوروز دریایی، مینویسد: «طی تحقیقاتی که در بنادر جنوب به عمل آمد، بدین نکته واقف شدیم که روز آغاز نوروز دریا، درست همزمان با روز پایان یافتن توفانهای بسیار شدید ۶۰ روزه - ۱۱ خرداد تا ۹ مرداد- است که طی سه قرن اخیر که انگلیسیها در هند مستقر بودند، آن را «جون جولای» نامیدهاند. چنین به نظر میرسد که پس از فرونشستن توفانهای ۶۰ روزه و آغاز کار دریا و شروع سال نو قرار داده اند و دریانوردان ایرانی آن را «نوروز» یعنی روز آغاز فصل زندگی دریایی و حرکت برآبهای ژرف دریاهای نقاط مختلف دانستهاند.»