مصطفی مالکی نایب رئیس دوم اتاق ایران و چین در گفتوگو با مانا درباره مسائل موجود در حوزه حمل کالا بین ایران و چین بیان کرد: موانعی که وجود دارد، موانع جدیدی نیست. محدودیتهایی که روی شرکتهای حمل کالا از مبدأ ایران به مقصد چین وجود داشت، چند سالی است که وجود دارد و اتفاق جدیدی نیفتاده است.
وی دربارۀ ارائه امتیاز خاص از سوی چین با توجه به روابط دوستانه بین دو کشور گفت: تعامل با هر کشوری میتواند امتیاز داشته باشد و این منحصر به چین نیست. چینیها بر اساس منافع ملی و منافع استراتژیک خود میتوانند تصمیمگیری کنند.
نایب رئیس دوم اتاق ایران و چین درباره کفایت ناوگان حملونقل تجاری بین ایران و چین توضیح داد: اساساً در حال حاضر تجارت خارجی ما زیاد نیست. شبکه حملنقل ما معادل چیزی است که تبادل میکنیم؛ در واقع چون حجم تجارت ما کم شده است، شبکه حملونقل ما هم کوچک شده است.
وی ادامه داد: بنابراین میزان ناوگان موجود کافی است و در حال حاضر مشکل خاصی وجود ندارد.
مالکی درباره اقتصادی بودن حمل از مسیر دریا بیان کرد: در همه جای دنیا روش حمل دریایی، ارزانترین روش برای کالاهایی با حجم زیاد است.
وی اضافه کرد: یک زمانی تصمیم میگیرید یک قطعه الکترونیکی کوچک وارد کنید که ارزش زیادی دارد، در این صورت آن را با هواپیما وارد میکنید اما هزار تُن سنگ آهن را نمیتوان با ماشین صادر کرد و طبیعتاً حمل دریایی مناسبترین راه است.
نایب رئیس دوم اتاق ایران و چین درباره تأثیر دعواهای ایران و آمریکا بر تعاملات با چین گفت: هنوز اتفاق خاصی نیفتاده است که نتیجه خاصی داشته باشد. هر اتفاقی که در حوزه سیاست خارجی ایران شکل بگیرد، میتواند بر روابط اقتصادی ما با شرکا تأثیر داشته باشد. این تأثیر میتواند مثبت یا منفی باشد.
وی در ارتباط با تأثیر دعوای تعرفهای چین و آمریکا بر حجم تجارت ایران با چین توضیح داد: بهطور کلی وقتی تعرفههای تجاری در دنیا بالا میرود، یک مفهومی دارد و آن کوچک شدن اقتصاد دنیاست زیرا این دعوا یکطرفه نیست و دو طرفه است.
مالکی ادامه داد: اگر تعرفهها تغییر یابد، حجم اقتصاد جهان کوچکتر میشود. کوچک شدن حجم اقتصاد جهانی به معنی این است که کشورها در روابطشان منافع استراتژیک را بیشتر در نظر میگیرند و کالاهای مصرفی جایش را به کالاهای استراتژیک میدهد.
وی گفت: به همین دلیل اقتصاد تمام کشورها از چنین روندی تأثیر میگیرد و اندازه کالاهای مصرفی کوچکتر میشود. به این ترتیب محدودیتها برای توزیع منابع کشورها بیشتر خواهد شد.