به گزارش گروه بینالملل مانا، «نیلز راسموسن» تحلیلگر ارشد مؤسسه بیمکو در گزارش اخیر این مؤسسه به تجزیه و تحلیل عدم تعادل در تجارت کانتینری پرداخته و نوشته است از سال ۲۰۱۹ تا پایان سال ۲۰۲۴ میلادی بازار جهانی کانتینر شاهد جابهجایی ۱۸۳ میلیون TEU کانتینر با رشد ۸ درصدی بود که این رشد از نظر واردات و صادرات بسیار نابرابر بوده و عدم تعادل منطقهای و جغرافیایی به وجود آورده است. این جابهجایی کالا در بخش صادرات و واردات ۳۳ درصد افزایش یافته که کفه ترازو به نفع صادرات سنگینی میکند. در واقع صادرات از بیشتر کشورهای آسیایی به سمت سایر کشورها فزونی یافته و عدم تعادل منطقهای را سبب شده است.
وی افزود: در سال ۲۰۱۹ میلادی، عدم تعادل منطقهای در مجموع به ۵۸.۸ میلیون TEU، معادل ۵۲ درصد تجارت بین منطقهای رسید. اما در سال ۲۰۲۴ میلادی به ۸۴.۹ میلیون TEU و اختلاف آماری ۷۰ درصدی را در کل جهان رقم زد.
در این میان عدم تعادل در منطقه شرق و جنوب شرق آسیا باعث شد تا عدم تعادل در تبادل کالا از ۲۹.۴ میلیون TEU در سال ۲۰۱۹ میلادی به ۴۲.۴ میلیون TEU برسد. به عبارت دیگر این منطقه ۳ کانتینر به ازای هر یک کانتینر وارداتی در سال ۲۰۲۴ میلادی صادر کرد.
علاوه بر این، واردات آسیای شرقی و جنوب شرقی در سال ۲۰۲۴ میلاد حدود ۹ درصد کمتر از سال ۲۰۱۹ میلادی بود که به کاهش صادرات به ویژه از اروپا و مناطق مدیترانه و آمریکای شمالی کمک کرد.
از نظر تاریخی، عدم تعادل نسبی بیشتر در منطقه آفریقای جنوبی رخ داده است. با این حال در سال ۲۰۲۴ میلادی عدم تعادل در آمریکای شمالی نیز مشهود بود به گونهای که آمریکای شمالی به ازای هر یک TEU کانتینر صادراتی ۲.۵ TEU کانتینر وارد کرد، اما در کشورهای جنوب آفریقا، واردات ۲.۳ برابر بیشتر از صادرات بود.
به طور کلی تراز تجاری بین منطقهای بین سالهای ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۰ میلادی در محدوده ۴۸ تا ۵۳ درصد باقی ماند. در سال ۲۰۲۱ میلادی صادرات از شرق و جنوب شرق آسیا ۱۱ درصد رشد کرد. در سال ۲۰۲۴ میلادی، صادرات این مناطق ۲۱ درصد بیشتر از سال ۲۰۱۹ میلادی بود، در حالی که کل بازار بین منطقهای تنها ۸ درصد در مدت مشابه رشد کرد.
راسموسن در پایان گزارش معتقد است برای سازگاری با تجارت رو به رشد، اپراتورهای خطوط کشتیرانی باید کشتیهای بیشتر و یا بزرگتر را مستقر کنند تا پتانسیل درآمد نسبتاً کمتری را در معاملات پشت سرهم ببینند.