سلام به جهان هیدروژنی
جهان برای آینده‌ای با انتشار کربن صفر درصد تا سال ۲۰۵۰ میلادی تلاش می‌کند و هیدروژن نگاه ویژه‌ای را در بحث کربن زدایی به خود جلب کرده است.
کد خبر: ۹۵۰۵۹
به گزارش گروه بین‌الملل مانا به نقل از maritime-executive؛ اتحادیه اروپا در این حرکت جدید پیشرو است و استراتژی هیدروژن جداگانه‌ای را در سال ۲۰۲۰ میلادی آغاز کرده است.
گفتنی است، هیدروژن از حمایت سیاسی و نظارتی قوی به ویژه در اروپا برخوردار است.
هدف این است که هیدروژن تجدیدپذیر و کم کربن به یک کالای کلیدی در سیستم انرژی اروپا تبدیل شود. انتظار می‌رود با چنین اقداماتی، تقاضا برای هیدروژن سبز تا اواسط دهه ۲۰۳۰ میلادی افزایش یابد.
با توجه به رشد سریع اقتصاد هیدروژنی، زمان آن رسیده است که جهان در مورد تأثیرات و فرصت‌های بالقوه‌ای که هیدروژن سبز می‌تواند به بنادر بیاورد، صحبت کند.
بنادر بایستی آمادگی لازم برای کاهش آتی در فعالیت‌های مرتبط با سوخت فسیلی را داشته باشند این امر در حالی‌است که برخی از بنادر هاب (مانند روتردام یا هیوستون) در حال حاضر با واردات و صادرات محموله‌های بزرگ سوخت‌های فسیلی در حال رشد هستند.
بدون شک، گذار به سوخت‌های پاکتر مانند هیدروژن سبز به چشم انداز بنادر جدیدی منجر خواهد شد. این امر فقط از نظرحجم محموله‌های بزرگ سوخت فسیلی نیست، بلکه مربوط به اکوسیستم صنعتی مرتبط با انرژی است که در مجتمع‌های بندری و اطراف آن رشد خواهد کرد.
در حال حاضر، واردکنندگان انرژی مانند شیلی، مراکش و نامیبیا به عنوان صادرکنندگان هیدروژن سبز در حال ظهور هستند. در همین حال، صادرکنندگان سوخت فسیلی مانند استرالیا، عمان، عربستان سعودی و امارات متحده عربی نیز در حال بررسی هیدروژن سبز برای تنوع بخشیدن به اقتصاد خود هستند.
مهمترین نقشی که بنادر در رقابت هیدروژن سبز ایفا خواهند کرد، کاهش هزینه تولید است. حدود ۷۰ درصد از هزینه تولید هیدروژن به طور مستقیم با برق تجدیدپذیر مرتبط است.
بنادر با وجود اتصال عظیمی که به انرژی سبز (باد فراساحلی) و زمین گسترده در دسترس برای تولید و زیرساخت ذخیره‌سازی هیدروژن دارند، بهترین گزینه را برای کاهش هزینه تولید هیدروژن سبز فراهم میکنند.
عامل کلیدی دیگر در کاهش هزینه هیدروژن سبز مقیاس پذیری و تضمین تولید در مقیاس بزرگ است. بنادر موقعیت‌هایی درخصوص تقاضای بالا برای هیدروژن سبز فراهم میکنند؛ چراکه بنادر بزرگ همواره در طول زمان به اکوسیستم‌های صنعتی و لجستیکی بزرگ تبدیل شده‌اند و این امر به آن‌ها امکان می‌دهد تا اشتیاق اولیه برای عرضه هیدروژن سبز و ظهور تقاضای لازم برای جذب آن را ایجاد کنند.