ضربه یک تصمیم غیرکارشناسی به گردشگری ساحلی هرمزگان

به گزارش مانا، سواحل پارسیان طی سال‌های اخیر به یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری طبیعت‌محور در غرب استان هرمزگان تبدیل شده‌اند؛ مقصدی که بخش عمده جذابیت آن نه در هتل‌ها و زیرساخت‌های پرهزینه، بلکه در امکان کمپینگ، اقامت‌های کوتاه‌مدت و سفرهای اقتصادی نهفته است. حذف کامل کمپ، عملاً بخش بزرگی از گردشگران را از چرخه سفر به این منطقه خارج می‌کند و به‌طور مستقیم موجب کاهش ورود مسافر، اُفت ضریب ماندگاری گردشگر و در نهایت رکود گردشگری می‌شود.

از مهم‌ترین آسیب‌های این تصمیم غیرکارشناسی می‌توان به، نخست، کاهش شدید ورود گردشگران داخلی به پارسیان؛ گردشگرانی که عمدتاً طبیعت‌گرد، خانواده‌محور و کم‌هزینه هستند و در صورت نبود امکان کمپ، مقصد خود را به شهرستان‌ها و استان‌های دیگر تغییر می‌دهند. دوم، ضربه مستقیم به اقتصاد خرد محلی؛ از فروشگاه‌ها و سوپرمارکت‌ها گرفته تا نانوایی‌ها، غرفه‌های بومی، ماهیگیران محلی، رانندگان و ارائه‌دهندگان خدمات غیررسمی که حیات اقتصادی آن‌ها به حضور گردشگر وابسته است. سوم، کاهش انگیزه سرمایه‌گذاری گردشگری؛ صدور تصمیم‌های سلبی و ناگهانی، پیام بی‌ثباتی مدیریتی را به فعالان و سرمایه‌گذاران می‌دهد و باعث توقف یا عقب‌نشینی طرح‌های اقامتی، تفریحی و گردشگری در منطقه می‌شود. چهارم، رواج کمپینگ غیرمجاز و پنهانی؛ تجربه نشان داده ممنوعیت مطلق نه‌تنها کمپ را حذف نمی‌کند، بلکه آن را به فعالیتی پنهان، بدون نظارت و خارج از چارچوب‌های ایمنی و زیست‌محیطی تبدیل می‌کند؛ موضوعی که آسیب آن به مراتب بیشتر از کمپینگ مدیریت‌شده است. پنجم، تضعیف برند گردشگری پارسیان؛ سواحل این شهرستان در ذهن گردشگران به‌عنوان مقصدی آزاد، طبیعت‌محور و در دسترس شناخته شده‌اند. تغییر ناگهانی این تصویر، به اعتبار گردشگری منطقه لطمه می‌زند و بازسازی آن در آینده بسیار پرهزینه خواهد بود. اشاره کرد.

در نهایت باید تأکید کرد که مدیریت گردشگری با ممنوعیت تفاوت دارد. کمپینگ اگر بدون ضابطه رها شود، آسیب‌زا است، اما راه‌حل آن بستن کامل سواحل نیست؛ بلکه تعریف پهنه‌های مجاز، صدور مجوز از طریق دفاتر گردشگری، مشارکت جوامع محلی، آموزش گردشگران و نظارت مستمر است.

انتظار می‌رود فرمانداری پارسیان با بازنگری در این تصمیم، به‌جای رویکرد سلبی و غیرکارشناسی، مسیر گفت‌وگو با متخصصان، فعالان گردشگری و مردم بومی را در پیش بگیرد؛ چراکه توسعه پایدار گردشگری، نه با حذف گردشگر، بلکه با مدیریت هوشمند حضور او محقق می‌شود.