سهیلی روستایی از قلب جنگل‌های دریایی حرا قشم تا گردشگری جهانی

به گزارش مانا، روستای زیبای سهیلی نه یک مقصد، بلکه نماد همدلی، کارآفرینی و زندگی متکی بر دریا و فرهنگ است، جایی که سایه بیکاری دیگر دیده نمی‌شود و رونق اقتصادی، میهمان دائمی خانه‌های بومی آن است.

نام این روستای ساحلی، که در تلفظ بومی‌ها با طمأنینه و افتخار بیان می‌شود، برگرفته از ستاره درخشان "سُهیل" است؛ ستاره‌ای راهنما که قرن‌هاست دریانوردان جنوب را در مسیر صید و کشت هدایت می‌کند. گویی امروز، خود روستاییان سُهیلی، با ریشه‌کنی کامل بیکاری و خلق اقتصادی پایدار، تبدیل به همان ستاره راهنما برای مناطق محروم شده‌اند. این نگین درخشان، در قسمت غربی جزیره قرار گرفته و موقعیت جغرافیایی آن موهبتی طبیعی است: از یک سو به جنگل‌های حیرت‌انگیز حرا (مانگرو) می‌رسد که مهم‌ترین درگاه دسترسی گردشگران به این اکوسیستم نادر است، و از سوی دیگر به دشت‌ها و خط ساحلی آرام خود متصل می‌شود.

صفر تا صد جهانی شدن؛ چگونه بیکاری ریشه‌کن شد؟

کلید طلایی جهانی شدن سُهیلی، تحول شجاعانه مردم آن از صیادی صرف و سنتی به یک صنعت کامل گردشگری مسئولانه بود. آن‌ها به درستی تشخیص دادند که حفاظت از حرا نه یک وظیفه، بلکه بزرگ‌ترین مزیت اقتصادی آن‌هاست؛ بنابراین، به جای بهره‌برداری تخریبی، به میزبانی بی‌نظیر تبدیل شدند. این دگرگونی موفق بر دو محور اصلی استوار بود:

اول، اقتصاد برون‌زای متکی بر محیط زیست: با توسعه قایق‌رانی در میان درختان حرا و تمرکز بر گردشگری محیط زیستی، نه تنها درآمدزایی چندین برابر شد، بلکه حفاظت از این جنگل‌های دریایی به دغدغه حیاتی تمام اهالی بدل گردید.

دوم، استفاده از توانمندی‌های درون‌زا: توسعه در سُهیلی از بالا به پایین دیکته نشد، بلکه با باورپذیری مردم به تغییر و استفاده از مزیت‌های محلی چون فرهنگ غنی، پوشش بومی و غذاهای سنتی شکل گرفت. این چرخه اقتصادی قدرتمند چنان رونقی ایجاد کرده که نرخ بیکاری در این روستا به طور کامل به صفر رسیده است. جوانان، با هیجان و انگیزه در مشاغل جدیدی چون راهنمایی تورهای دریایی، اداره اقامتگاه‌های بومی، تولید صنایع دستی اصیل و پخت و پز غذاهای محلی مشارکت دارند و مهاجران به روستا بازگشته‌اند.

ضیافت در آلاچیق‌های بومی؛ تجربه زندگی اصیل جنوبی

آنچه تجربه بازدید از سُهیلی را یگانه می‌کند، غوطه‌ور شدن در اصالت فرهنگ جنوب است. در این روستا، آلاچیق‌های بومی (کپرها)، با سقف‌های پوشیده از برگ درختان خرما و معماری ساده و مطبوع، نه تنها محلی برای استراحت، بلکه میزبان ضیافت‌های فراموش‌نشدنی هستند. این آلاچیق‌ها، که قلب تپنده اقامتگاه‌های بوم‌گردی هستند و توسط بانوان کارآفرین و هنرمند روستا اداره می‌شوند، محلی برای چشیدن طعم اصیل «قلیه ماهی» و «نان‌های محلی» و تماشای هنر دست زنان منطقه است. سُهیلی گواهی زنده است بر این حقیقت که توسعه واقعی، با تکیه بر فرهنگ غنی، مردم‌باوری، و درک درست از طبیعت منطقه آغاز می‌شود و به شکوفایی جهانی می‌رسد. این روستا، وعده سفری است به عمق زندگی و زیبایی خلیج فارس، جایی که هر گوشه‌اش، حکایت یک فرصت طلایی است.