زمانی که دفتر کاخ سفید اعلام کرد که صنعت دریایی آمریکا به طرز خطرناکی در حال زوال است، به نوعی زنگ خطر برای این بخش به صدا درآمد. این اعلامیه در شرایطی مطرح شد که واشنگتن دی‌سی پس از سال‌ها، تصمیم به احیای ساخت کشتی گرفته بود. مسئولان این صنعت پس از سخنان ترامپ، به صراحت اعتراض خود را به عقب‌ماندگی آن اعلام کردند. باورکردنی نیست که نزدیک به ۶۵ سال است که آمریکا در این عرصه متوقف مانده و در این مدت شاهد بوده‌ایم که کشورهای دیگر، نظیر ژاپن و کره جنوبی، از ما پیشی گرفته‌اند. این اتفاقات، که از چشم آمریکایی‌ها نادیده گرفته شد، اکنون باید زنگ خطر چهارگانه‌ای باشد که به صدا در آمده؛ زنگ خطر ناشی از رویدادهای ژئوپلیتیکی فعلی و قدرت رو به زوال صنعت دریایی آمریکا .

دولت ترامپ به محض روی کار آمدن توپ را در زمین حمل‌ونقل دریایی آمریکا انداخت. به خیال اینکه می‌تواند یک شبه راه چند ساله کشور‌های دیگر را طی کند بدون آنکه در نظر بگیرد که حمل‌ونقل دریایی این کشور سالهاست فقط در بخش نیروی دریایی خلاصه می‌شود و در بخش حمل‌ونقل دریایی تجاری فقط نقش بارانداز را بازی می‌کند. در حال حاضر  صد‌ها دریانورد آمریکایی صنعت دریایی را ترک کرده یا بدون جایگزینی بازنشسته شده‌اند. در حالیکه از تازه واردان نیز کاری ساخته نیست. فرماندهی نظامی تلاش می‌کند تا دریانوردان بازنشسته را برای قرارداد‌های کوتاه مدت حمل‌ونقل دریایی جذب کند. این در حالی است که الزامات آموزشی دریانوردان باید با استاندارد‌های USCG، IMO و  STCW مطابقت داشته باشند. از سوی دیگر  تمدید مجوز  برای کسانی که خواستار  بازگشت هستند بسیار چالش برانگیز  می‌باشد و شرایط برای کهنه سربازان نیروی دریایی که مایل به انتقال به کشتیرانی تجاری هستند، دشوارتر است. بدین ترتیب شعار‌های توخالی و بلند پروازانه برای جبران سیاست‌های شکست خورده دریایی کافی نیست. زیرا کشتی صنعت دریایی آمریکا سالهاست به ِگل نشسته و راه برون رفت از بحران با شرایط فعلی امکان پذیر نیست، مگر اینکه معجزه‌ای رخ دهد. به هرحال رئیس جمهور جدید آمریکا سنگ بزرگی برداشته تا بتواند با سیاست‌های  ور‌شکسته قبلی مقابله کند.