کتاب "درآمدی بر تاریخ بندرچابهار در سواحل مکران"

به گزارش مانا، علیرضا ابن رحمان با اشاره به اینکه پیشتازی ایرانیان در دریانوردی بر اساس اسناد به پنج هزار سال قبل باز می گردد، خاطرنشان کرد: پیشرفت های بسیاری در بنادر کشور از گذشته تا کنون صورت گرفته و لازم است بدانیم از چه نقطه ای به چه نقطه ای رسیده ایم.

مولف، محقق و تاریخ دان معاصر ادامه داد: جالب است بدانید در سال ۱۳۱۲ که نامه ای از سوی گمرک به وزارت دارایی ارسال می شود درخواست می کنند که در جهت بهبود وضعیت تخلیه و بارگیری اقدام شود و یک اسکله چوبی در بندر چابهار تاسیس کنند چراکه تا آن زمان تخلیه و بارگیری توسط قایق های کوچک و افراد صورت می گرفت و کشتی ها تا جایی که عمق دریا اجازه می داد به ساحل نزدیک می شدند و پس از آن افراد به صورت شناکنان و یا قایق های کوچک به نزدیکی کشتی ها می رفتند تا بار را تخلیه کنند و به ساحل بیاورند که در پاسخ این نامه اعلام می شود فردی در دریانوردی کشور وجود ندارد که بتواند چنین اسکله ای را طراحی کند.

این مولف، محقق و تاریخ دان معاصر، تاکید کرد: بنابراین باید از گذشته خود در حوزه دریایی و بندری مطلع باشیم و بدانیم که به چه نقطه و پیشرفتی رسیده ایم و در شرایط کنونی قابلیت پهلوگیری کشتی های بزرگ دنیا در بنادر کشور فراهم شده است.

ابن رحمان در مورد کتاب "درآمدی بر تاریخ بندرچابهار در سواحل مکران" که قرار است فردا همزمان با همایش بین المللی توسعه بندر چابهار رونمایی شود، اظهار کرد: در ابتدا توصیه می کنم به چابهار سفر کنید چراکه این منطقه شگفتی های جغرافیایی بی نظیری از جمله سواحل صخره ای و امواج عظیم دارد و مردم آن به طرز عجیبی مهمان نواز هستند.

وی ادامه داد: در مورد مهمان نوازی مردم این منطقه باید به یک موضوع تاریخی اشاره کنم؛ در زمان محمد شاه قاچار به دلیل عدم پرداخت خراج از سوی سیستان به این منطقه لشگرکشی می شود و مردم آن در قلعه ای در نزدیکی چابهار گرد هم می آیند تا به مقابله بپردازند، اما نکته قابل توجه این است که آنها شب ها و زمانی که درگیری ها به پایان می رسد برای هجوم آورندگان با پیک و سوار غذا و میوه می برند و این مسئله مهمان نوازی مردم این منطقه را نشان می دهد چراکه آنها در طول روز به جنگ می پرداختند و در شب حتی از دشمن خود پذیرایی می کردند چون معتقد بودند که آن ها مهمانشان هستند.

این مولف، محقق و تاریخ دان معاصر با بیان اینکه حدود ۳۰ سال است که در مورد تمامی بنادر کشور از شمال تا جنوب به فعایت پژوهشی مشغول است، گفت: بنده اسناد و تصاویر تاریخی بسیاری را گردآوری کرده ام و تالیف کتاب درآمدی بر تاریخ بندرچابهار در سواحل مکران دو سال زمان برد و تمام اسناد تاریخی منطقه در آن مورد بررسی قرار گرفته است، هرچند در مورد سواحل مکران اسناد لازم و کافی وجود ندارد.

ابن رحمان با اشاره به اینکه کتاب مذکور اولین اثری است که به طور خاص به تدوین تاریخ چابهار واسناد تاریخی آن پرداخته است، اظهار کرد: این کتاب مجموعا از ۳۰ بخش تشکیل می شود که از زمان داریوش اول و هجوم اسکندر با استفاده از منابع تاریخی آن دوران آغاز شده و به زمان حاضر ختم می شود و در پایان آن اسناد به زبان ساده آورده شده اند.

وی افزود: متاسفانه در مورد تاریخ بنادر و به طور خاص تاریخ بندرچابهار اسناد زیادی وجود ندارد و این کتاب سنگ بنایی برای معرفی چابهار خواهد بود.

این مولف، محقق و تاریخ دان معاصر با انتقاد از اینکه متاسفانه عملکرد دولت ها پس از انقلاب در بنادر کشور چندان مشخص نیست، گفت: اقدامات عمده پس از انقلاب توسط شرکت ها در بندرچابهار کلید خورده است اما متاسفانه در خصوص اقدامات دولت ها اسنادی در بنادر وجود ندارد و متاسفانه از نظر آرشیو بسیار ضعیف هستیم و وقتی در بنادر از مسئولان سوال می پرسیم که به طور مثال این تاسیسات در چه سالی و توسط چه شرکت یا نهادی ساخته شده اند؟ اظهار بی اطلاعی می شود، بنابراین لازم است که در این راستا اقدامات مناسبی صورت گیرد.

ابن رحمان با بیان اینکه ۵۴۱ کیلومتر پهنه آبی در این منطقه وجود دارد و زمانی که از بندرعباس به سمت شرق کشور حرکت می کنید از بنادر سیریک، جاسک، کنارک و چابهار خواهید گذشت، گفت: هیچ یک از این بنادر به اندازه چابهار پیشرفت نکرده اند و باید فعالیت تبلیغاتی بیشتری در مورد بنادر کشور صورت گیرد و لازم است که تلاش های شبانه روزی و عمرانی در بنادر ایران مصور و مستند شود.

وی در پاسخ به اینکه کتاب مربوطه چه تاثیری در معرفی ظرفیت های بندرچابهار و سواحل مکران خواهد داشت، بیان کرد: در چابهار و سواحل مکران پتانسیل بسیار زیادی برای سرمایه گذاری خارجی وجود دارد و نقش ژئوپلیتیک بندر چابهار بر کسی پوشیده نیست و کشورهای همسایه نظیر افغانستان، هند و سایر کشورهای همسایه علاقمند هستند از ظرفیت های جغرافیایی و اقتصادی این منطقه بهره مند شوند.

این مولف، محقق و تاریخ دان معاصر همچنین به ایجاد موزه های بندری در تمامی بنادر کشور از جمله بنادر امام خمینی، شهیدرجایی، نوشهر و امیرآباد اشاره و ابراز امیدواری کرد تا موزه های بندری در تمامی بنادر کشور ایجاد شود تا بتوان تاریخ و پیشینه بنادر ایران را برای آشنایی هرچه بیشتر به تصویر کشید.