کربن زدایی؛ اصلی ترین گرایش انرژی در آینده صنعت کشتیرانی

به گزارش گروه بین الملل و با تکیه بر گزارش چشم انداز تغییر انرژی موسوم به ETO که نگاهی بر دومین پیش بینی دریایی ۲۰۵۰ میلادی دارد، کربن زدایی غالب‌ترین گرایش آتی در سبد انرژی محسوب  شده و تاثیرات شگرفی بر صنعت کشتیرانی می‌گذارد.
بر اساس این گزارش، مدیر DNV GL می‌گوید: تغییر انرژی اجتناب ناپذیر است. سال گذشته حجم بیشتری از انرژی تجدیدپذیر به سبد انرژی در مقایسه با انرژی حاصل از سوخت فسیلی اضافه شد و این بدان معناست که قرض دهندگان سهم بیشتری از سرمایه خود را در این میان گذاشته اند. 
گزارش منتشرشده اخیر بر چالش‌های کربن زدایی متمرکز شده و تغییرات بنیادین در صنعت کشتیرانی و میزان مصرف سوخت، توسعه‌های آتی در نوع و میزان بار حمل شده، قوانین آینده و نقش آفرینان تکنولوژی و سوخت‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهد. 
مدیر DNV GL در ادامه گفت: کربن زدایی یکی از گرایش‌های اساسی است که همزمان با استراتژی گاز‌های گلخانه‌ای از سوی سازمان بین المللی دریانوردی صنعت دریانوردی را طی دهه آینده شکل می‌دهد. افزون بر آن، ادغام گرایش‌های کنونی و آتی در تکنولوژی و قوانین به معنای سرمایه گذاری بیشتر و دقیق‌تر است. بنابراین، رویکرد «کربن قدرتمند» را مطرح می‌کنیم که بر آینده قوانین و ملزومات کربن دی اکسید نگاهی می‌اندازد و بر ایمنی، انعطاف پذیری، و رقابت بلندمدت تاکید دارد. امیدواریم با تکیه بر چهارچوب جدید، تصمیمات درستی را نسبت به دارایی‌های موجود اتخاذ و عملی کنیم.
موسسه تحقیقاتی DNV GL در اولین گزارش پیش بینی دریایی مفهوم شناور با «کربن قدرتمند» را معرفی کرده بود. پیش بینی سال جاری میلادی این مفهوم را با درنظرگفتن مدل جدیدی که سوخت و گزینه‌های تکنولوژی را ارزیابی می‌کند، توسعه می‌دهد. مقایسه هزینه‌ها نیز برای ناوگان‌های رقیب مورد بررسی قرار می‌گیرد. این امر در نهایت منجر به رقابت بلندمدت مالکان و حفظ دارایی آنان خواهد شد. 
یک مطالعه موردی که مدل مورد نظر را بر چندین شناور پیاده کرده بود، نشان داد بسیاری از یافته‌ها شامل سرمایه گذاری در بخش کارآمدی انرژی و کاهش اثر کربن فراتر از استاندارد‌های موجود می‌توانند رقابت شناور‌ها را در طول فعالیت آن‌ها افزایش دهد. افزون بر آن، مالکانی که شناورهایشان آلاینده‌های بسیاری را در هوا منتشر می‌کنند در معرض خطرات بازار ۲۰۳۰ و ۲۰۴۰ میلادی قرار می‌گیرند.
وی ادامه داد: عدم اطمینانی که بر سر راه صنعت دریانوردی قد علم کرده است، با نزدیک‌تر شدن به سال ۲۰۵۰ میلادی روبه افزایش است؛ بنابراین بررسی قوانین و چالش‌های تکنولوژی و فرصت‌ها برای تضمین رقابت بلند مدت میان ناوگان‌های موجود و میزان سفارش ساخت شناور‌های جدید بیش از پیش اهمیت دارد.
بر همین اساس، پیش بینی‌های دریانوردی حاکی ازافزایش احتمالی ۳۲ درصدی در میزان تجارت دریابرد بر حسب تن مایل در بازه زمانی ۲۰۱۶-۲۰۳۰ میلادی است. این درحالی است که میزان رشد در بازه زمانی ۲۰۳۰-۲۰۵۰ میلادی تنها پنج درصد درنظرگرفته شده است.