کاربرد کشتی های هوشمند به معنی حذف خدمه نیست

*در جهانی کنونی، معرفی کشتی های هوشمند برای دریانوردان چه معنی می دهد؟ منافع یا نگرانی های اصلی کدامند؟
فارغ از جنبه فنی و تکنیکی، ساخت کشتی های هوشمند مورد استقبال گسترده قرار نخواهد گرفت تا زمانی که مالکان به یک توجیه مالی و اقتصادی برای سفارش ساخت این نوع کشتی ها برسند. برای مالکانی که در سطوح پایین صنعت کشتیرانی فعالیت می کنند، انگیزه کمی برای سرمایه گذاری در این تکنولوژی جدید وجود دارد، چرا که آنها سالهاست از دریانوردان بهره کشی می کنند و از هرگونه ایراد قانونی نیز مصون باقی مانده اند.
*گزارشات اخیر نشان می دهد، مدیریت کشتی های هوشمند از ساحل هدایت خواهد شد، از این رو ریسک های امنیتی حذف می شود، اما نیاز به اعضای خدمه نیز وجود دارد. به عقیده شما، چگونه این مسئله اتفاق خواهد افتاد و چه زمانی را می توانیم پیش بینی کنیم که استفاده از آن باب شود؟
ما معتقدیم که بحث خطای انسانی که از سوی حامیان کشتیرانی اتوماتیک مطرح می شود، بیش ازاندازه ساده و تا حدی هم گمراه کننده است. اگر اپراتور انسانی را از دریا به ساحل انتقال دهیم، این بدان معنی نخواهد بود که ریسک یا خطای انسانی برداشته می شود، بلکه شاهد انواع جدیدی از ریسک خواهیم بود. شواهدی از صنعت هوایی دلالت بر این دارد که افزایش سیستم های اتوماتیکی می تواند منجر به کاهش مهارت و لطمه به عملکرد انسان در موقعیت های اورژانسی دقیقا زمانی که نیاز شدید به عملکرد بهینه وجود دارد، خواهد شد.
*آمار و ارقام زیادی نشان می دهد، خطای انسانی دلیل بخش اعظمی از حوادث کشتیرانی است، با این وجود، کسی در مورد این صحبت نمی کند که چگونه از  تعداد زیادی حوادث به لطف واکنش های هوشمندانه خدمه در شرایط سخت در دریا، جلوگیری بعمل آمده است.  آیا می توان این فرض را داشت که وقوع حوادث در کشتیرانی اتوماتیکی نیز استمرار خواهد داشت؟ 
بله، حوادث رخ خواهد داد. همانطورکه قبلا اشاره شد اگر اپراتور به ساحل متقل شود، خطر و ریسک نیز به آنجا منتقل شده است. چرا که اگر اپراتور در ساحل آموزش کافی دریافت نکرده باشد، اگر با حجم کاری زیاد روبه رو شوند و یا اینکه تجهیزات مورد استفاده از طراحی ضعیفی برخوردار باشد، احتمال وقوع حادثه در این نوع کشتی ها به مانند کشتی های با خدمه وجود خواهد داشت.
*عملیات خودکار ممکن است برای همه نوع کشتی به عنوان مثال تانکرهای نفت و گاز و کشتی های کروز مناسب نباشد.این بدان معنی است که موقعیت شغلی ملوانان در این بخش ها در خطر نخواهد بود؟
*علاوه بر این، چه اقداماتی را می توان انجام داد تا تغییر به سمت عصر کشتی های هوشمند تسهیل شود و تا حد امکان شاهد حفظ موقعیت شغلی خدمه نیز باشیم؟
*گفته می شود، آموزش یکی از پیش شرط های لازم برای معرفی موفقیت آمیز کشتی های هوشمند است، آیا نیاز به اتخاذ یک رویکرد جدید برای تعلیم ملوانان و روند توسعه مهارت در آینده وجود دارد؟
*و سوال آخر، چه اقداماتی باید از سوی صنعت کشتیرانی انجام گیرد تا تاثیر کشتیرانی هوشمند در از دست دادن فرصت شغلی ملوانان کاهش یابد؟
من فکر می کنم یک گام باید به عقب بریم و درمورد این سوالات بیندیشیم که چه انتظاری از این تکنولوژی داریم، هدف از آن چیست و چه کسی منفعت می برد؟ بدون شک، صنعت اتوماتیکی اگر به درستی استفاده شود، پتانسیلی برای افزایش امنیت، کارآمدی و کیفیت زندگی دریانوردان را به همراه خواهد داشت. اگر از این منظر به موضوع بنگریم که انسان ضعیف ترین لینک است و نیاز به برداشته شدن دارد، یک پیشگویی است که فقط خودمان را راضی می کنیم. درصورتی که اگر تکنولوژی به شیوه ای سازنده و با هدف کاهش ساعت کاری، کاهش خستگی و کم کردن بار مسئولیت به کار رود، می تواند یک تغییر خوب وامیدوارکننده برای شرکت ها، ملوانان و دریانوردان باشد.