برگشت سرمایه در چابهار حتمی است/ توسعه راه‌آهن چابهار نیازمند دو و نیم میلیارد دلار سرمایه‌گذاری است

شانس چابهار برای در دست گرفتن محور شرق
وی درباره قراردادهای سرمایه‌گذاری فعلی در بندر چابهاراظهار داشت: به غیرازقرارداد مادری که با یک شرکت ایرانی به شکل (بی. ال. تی) برای توسعه فاز یک بسته شده است، قراردادی نیز با هندی‌ها به شکل (بی. او. تی) به ارزش ۸۵ میلیون دلار برای طرح توسعه فاز نخست بندر شهید بهشتی بسته شده است که به دلیل گسترده بودن پروژه به کندی پیش می‌رود.
مشاور وزیر راه و شهرسازی با توضیح اینکه دولت اهمیت خاصی برای بندر چابهار قائل است، خاطر نشان کرد: بندر چابهار می‌تواند محور ترانزیت شرق به آسیای مرکزی و افغانستان باشد و حتی به دریای خزر سرویس دهد و ترانزیت زیادی از طریق این بندر انجام شود؛ با این حال در حال حاضر بندرگوادر پاکستان در حال تکمیل زیرساخت‌های خود است و چینی‌ها حدود ۵۰ میلیارد دلار را دراین بندر سرمایه‌گذاری کرده‌اند و برای احداث جاده و راه‌آهن برنامه‌ریزی شده است که با تکمیل زیرساخت‌ها، راه‌آهن از غرب چین به پاکستان خواهد رسید که بر اساس اعتقاد گروهی از کارشناسان با پیشرفت این پروژه چابهار موقعیت خود را از دست خواهد داد.
وی به تفاوت‌های فعلی بندر گوادر پاکستان و چابهار اشاره کرد و گفت: با توجه به ناامنی‌های موجود در بندر گوادر، چابهار شانس بسیار بیشتری برای در دست گرفتن محور ترانزیت شرق دارد از طرفی اشتراکات فرهنگی و اجتماعی ایران با افغانستان و تاجیکستان، در توسعه این محور تأثیرگذار است.
توسعه راه‌آهن چابهار نیازمند دو و نیم میلیارد دلار سرمایه‌گذاری است
وی درباره تامین مالی راه آهن چابهار به کسری ۹ هزار میلیاردی برای توسعه راه‌آهن اشاره کرد و گفت: امکان تأمین این رقم با منابع داخلی امکان پذیرنیست و باید سرمایه‌گذار خارجی در پروژه حضور یابد. در حال حاضر راه‌آهن چابهار به مشهد بیشترین کسری منابع را دارد و توسعه ریلی چابهار زمانی صرفه اقتصادی دارد که راه‌آهن از چابهار به سرخس و مشهد وصل و راه ترانزیتی مناسبی ایجاد شود.
سلامی ادامه داد: توسعه راه‌آهن چابهار غیر از اینکه می‌تواند ترانزیت بخش مهمی از کالاهای آسیای مرکزی را از طریق اقیانوس هند به آسیای جنوب شرقی و استرالیا برساند در توسعه شرق ایران بسیار تأثیرگذاراست چرا که در حال حاضر بین شرق و غرب ایران فاصله زیادی در سطح درآمدها وجود دارد.
وی توسعه راه‌آهن چابهار را نیازمند دو و نیم میلیارد دلار سرمایه‌گذاری دانست و گفت: شرکت‌های خارجی آمادگی دارند که شریک مالی ایران برای توسعه ریلی این منطقه باشند و این درحالی است که تا به امروز شریک خارجی مناسبی   آمادگی خود را اعلام نکرده است.
مشاور وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه جمع‌آوری ۹ هزار میلیارد تومان معادل دو و نیم میلیارد دلار رقم زیادی برای چنین پروژه‌ای عظیمی نیست. ادامه داد: راهکار رفع کسری بودجه راه‌آهن چابهار زیاد است اصل قضیه این است که مخالفان توسعه بندر چابهار تغییر نظر دهند و در کنار دولت به فکر توسعه این منطقه باشند. احساس می‌شود در برخی مسئولان این اعتقاد وجود ندارد. دولت در کنار سایر نهادهای امنیتی که برای توسعه این مسیر تأثیرگذار هستند باید به یک هماهنگی برسد که تا چه اندازه این شاهراه می‌تواند به نفع اقتصاد کشور باشد در این صورت تعلل فعلی جایش را به برنامه‌ای منسجم‌تر خواهد داد.
به گفته سلامی ظرفیت ترانزیت ایران در چابهار درحال حاضر رقم واقعی نیست که به مسائلی مثل عدم پیشرفت نرم‌افزاری و عدم تعامل با کشورهای همسایه در گذشته، مربوط می‌شود.
وی ادامه داد: در حال حاضر فاز یک بندر چابهار ظرفیت آنچنانی ندارد و هدف‌گذاری ما باید توسعه هر پنج فاز باشد که این هم سرمایه‌گذاری خیلی زیادی را می‌طلبد. هدف‌گذاری نهایی ظرفیت ۸۰ میلیون تنی است که در آبادانی و تغییر رویکرد اقتصادی شرق می‌تواند تأثیرگذار باشد.
بهترین زمان برای به دست آوردن موقعیت ترانزیتی در چابهار است
سلامی با بیان اینکه چین، ژاپن و هند علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در چابهار و در گام بعد توسعه ریلی بندر چابهار هستند، گفت: دعوت از ژاپن برای سرمایه‌گذاری در چابهار گزینه‌ بسیار مناسبی به نظر می رسد.
وی هشدار داد: ایران تا زمانی که در افغانستان و عراق آرامش برقرار نشده باشد، فرصت کسب موقعیت ترانزیت منطقه را دارد و گفت: در صورت توفیق همسایه در به دست آوردن امنیت و آرامش، موقعیت منطقه را از دست می‌دهیم. در حالی که بهترین زمان برای به دست آوردن موقعیت ترانزیتی و تثبیت آن هم اکنون است.
مشاور وزیر راه و شهرسازی خبر داد که هند برای توسعه ریلی چابهار اعلام آمادگی کرده است و عنوان کرد: در کنار تلاش های هند اعلام آمادگی ژاپن به این معنا است که برگشت سرمایه در چابهار حتمی است و ایران هر چه زودتر باید از یکی از پیشنهاد‌های سرمایه‌گذاری استفاده کند و البته این یک موضوع استراتژیکی است که صرفاً به وزارت راه و شهرسازی برنمی‌گردد و بسیاری از نهادها باید به این باور برسند که این خط راه‌آهن می‌تواند در رفع بیکاری، مهاجرت و آبادانی منطقه تأثیرگذار باشد.