به گزارش مانا به نقل از روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، نویسنده کتاب "میراث دریانوردان ایرانی دربنادر چین"در مقدمه با عنوان طرح مسئله می نویسد: ایران و چین در دوران پیش از اسلام بیش از هزار سال درطول حکومت هخامنشیان ، اشکانیان ، ساسانیان مرزهای مشترک داشتند و مناسبات این دو کشور را دراین دوره باید در چارچوب روابط تجاری و فرهنگی مورد ارزیابی قرار داد .
بخش مهمی از آنچه در قرن نوزدهم میلادی با نام جاده ابریشم شهرت مسیرهای باستانی ارتباطی زمینی بین ایران وچین است که کشور ما را از شرق و شمال شرقی به شهرها و آبادی های چین متصل می کرده است .
شاخه شمالی این جاده از ناحیه خوارزم وقراقروم ، شاخه میانی از طریق مرو ، بخارا و سمرقند و شاخه جنوبی آن از بلخ ، طالقان و بدخشان می گذشت به شهر کاشغر می رسید.کاشغر دراین مسیر نقش مهمی را ایفا می کردتا آن جا که در برخی از متون تاریخی دوره اسلامی با عنوان نخستین شهر مرزی چین ومرز دارالاسلام از آن یاد شده است .
نویسنده این کتاب در ادامه می نویسد: ازاین رو این شهر در مطالعات مرتبط با جاده ابریشم حائز اهمیت بسیار است و درواقع به دلیل همین موقعیت طبیعی تنها راه برای تبادل کالا بین دوکشور مسیر منتهی به کاشغر بود .
درواقع دو امپراطوری ایران و چین دردوره پیش از اسلام منافع مشترکی دراین جاده داشتند .
دراین تحقیق بخش عمده ای از کتیبه ها وآثار اسلامی دریانوردان خلیج فارس در شهرهای بندری گوانجودر جنوب ، یانجو و خانجو و چوانجو در شرق چین قرائت ، بازخوانی و تصاویر آن ها منتشر شده است .
این کتاب که با شمارگان 500 نسخه توسط پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری منتشر شده است دارای بیست سرفصل از جمله تجارت دریایی راه دور در خلیج فارس در دوره ایران باستان ، مناسبات دریایی ایران و چین در دوره اسلامی ، بندر چوانجو با نام ایرانی زیتون میراث دریانوردان ایرانی دربندر زیتون ، مسجد فونیکس ، میراث دریانوردان ایرانی در چین و ....است .