به گزارش گروه بین الملل مانا لویدز لیست نوشت: کسانی که نگران حضور مجدد ایران در بازار صادرات نفت هستند، بیشتر بر روی تانکرهای بسیار بزرگ نفت خام که به بازارهای جهانی باز میگردند و دیگر رقبا را از میدان به در میکنند، تمرکز کردهاند.
نگرانی ناظران بازار بیشتر به ناوگان بزرگ کشتیرانی معطوف است. تصور آنان این است که این ناوگان با بازگشت خود به بازار جای را برای دیگر رقبا تنگ خواهد کرد و به نوعی سبب افت درآمدها خواهد شد.
شرکت ملی نفتکش ایران چهارمین ناوگان کشتیهای تانکر بسیار بزرگ (VLCC) را در جهان دارد. به گفته کلارکسون، این ناوگان شامل ۳۷ کشتی با ظرفیت ۱۱.۵ میلیون DWT است.
با این حال، جان فردیکسون از شرکت فرانتلاین (بزرگترین شرکت ارائهدهنده کشتیهای نفتکش و یکی از بزرگترین شرکتها در زمینه خدمات کشتیرانی در جهان) معتقد است، بازگشت ایران با ناوگان کامل نفتکشهایش برای بازار نه تنها مضر نیست، بلکه منفعت هم دارد.
رابرت مکلود، مدیر اجرایی فرنتلاین در این باره میگوید: «اگر بازگشت ایران برای بازار مفید واقع شود، اصلا شگفتزده نخواهم شد.»
منطق رابرت مکلود بر این است که ایران در آینده همچنان از نفتکش هایش برای انبار کردن نفت استفاده خواهد کرد و در صورتی که بخواهد نفت را روانه بازار کند، نیازمند نفتکشهای بیشتری خواهد بود.
او گفت: «خواهید دید که ایران از بازارهای بینالمللی تانکر چارتر خواهد کرد.»
بنا به گفته اداره اطلاعات انرژی آمریکا (US Energy Information Administration)، در سال ۲۰۱۴ صادرات نفت خام و میعانات ایران ۱.۴ میلیون بشکه در روز بود؛ یعنی ۱۵۰ هزار بشکه بیش از سال ۲۰۱۳.
نظریه مکلود درباره بازگشت ایران به بازار جهانی نفت کاملا با نظر بسیاری از ناظران بازار مطابقت دارد.
بنابه گفته کارگزاری کشتی گیبسون (shipbroker Gibson)، هم اکنون نیمی از ناوگان نفتکشهای ایران به کار گرفته شدهاند. تعداد محدودی از کشتیها در اختیار مشتریهای بینالمللی است و باقی نفتکشها هم جهت انبار کردن نفت خام و میعانات به کار گرفته شدهاند.
گیبسون معتقد است، چنانچه مناقشات هستهای ایران حل شود، همچنان بخشی از ناوگان کشتیهای تانکر بسیار بزرگ ایران، بنا به دلایلی مهمتر از تحریمها، برای انبار کردن نفت خام و میعانات مورد استفاده قرار خواهد گرفت. فقط تانکرهایی که از مسئولیت فارغ میشوند، میتوانند به بازار عرضه تانکر باز گردند.
این ناظر بازار افزود: «بازگشت تانکرهای ایرانی به بازارهای بینالمللی زمان میبرد. بسیاری از این نفتکشها باید مشکلات بیمه خود را حل کنند و خود را به استانداردهای بینالمللی برسانند. حتی بعضی از آنها نیاز به تعمیر هم دارند.»
در۱۸ اکتبر، مقامات آمریکایی موافقت کردند از برخی تحریمهای ایران به شکل مشروط چشمپوشی کنند. این چشمپوشیها فقط در صورت عمل ایران به تعهداتش در ارتباط با برنامهی هستهای مقرر خواهد شد.
بیشتر کارشناسان صنعت صادرات معتقدند لغو تحریمها بعد از سه ماه اول سال ۲۰۱۶ تاثیرات خود را آغاز خواهد کرد.
وقتی ایران به صورت کامل به بازار بینالمللی نفت بازگردد، بازارهای جهانی لبریز از نفت میشود. مک کلود در این باره میگوید: «این سناریو برای یک شرکت نفتی بسیار هم ایدهآل خواهد بود.»
آژانس بینالمللی انرژی میگوید عرضه روزانه نفت در جهان روزانه حدود ۹۷ میلیون بشکه است و بیشتر نفت آتلانتیک هم روانه آسیا میشود.
در سه ماه سوم امسال ناوگان نفتکشهای بسیار بزرگ فرانتلاین در مقابل رقیبان خود حرفی برای گفتن نداشت. مکلود در این باره گفت که این شرکت در این مدت خود را برای سهماه چهارم که سنتاً مهمتر است، آماده میکرد.
وی گفت: میزان کل درآمد سالانه میزان سنجش بهتری برای موفقیت یک شرکت است.
او گفت: «سه ماه مدت خیلی کوتاهی است. مخصوصا اگر یک کشتی بخواهد از آسیا به اروپا برود.»
تحلیلگر امنیت پارتو (Pareto)، ایریک هاوالدسن، میگوید درآمد TCE و هزینه عملیاتهای فرانتلاین هر دو کمتر از رقبا بود. ناوگان VLCC و کشتیهای سوئزگذر فرانتلاین به ترتیب روزانه ۴۵.۶۰۰ دلار و ۲۸.۱۰۰ دلار کمتر از رقبای خود درآمد داشتند.
هاوالدسن افزود: «به نظر میرسد این کاهش درآمد بیشتر به خاطر تغییر در برنامه سفرها باشد.»
وی گفت: در سه ماه چهارم امسال برای ۸۰ درصد از ناوگان درآمد ۶۸.۵۰۰ دلار در روز پیش بینی میشود که بیشتر از درآمد رقبا خواهد بود.
در ماه جولای فرانتلاین پذیرفت که با فرانتلاین ۲۰۱۲، ادغام شود. این ادغام باید در ۳۰ نوامبر ازسوی سهامداران به تایید برسد.
با این ادغام این شرکت صاحب ۶۸ کشتی و ۲۸ ساختمان جدید میشود. به این ترتیب فردریکسن به هدف خود، که تبدیل شدن به بزرگترین شرکت در این صنعت بود، خواهد رسید؛ درست مانند شرکت یوروناو (Euronav) که با تشکیل ناوگانی بزرگ در این بازار پرسود سرمایهگذاری کرد.