ایران میزبان برگزاری کاپ ۷ کنوانسیوان محیط زیست دریای خزر

احمد رضا لاهیجان زاده در گفت‌و‌گو با خبرنگار مانا تصریح کرد: یکی دیگر از اقدامات مهم سازمان محیط زیست طی سال‌های اخیر، تلاش برای میزبانی کاپ ۷ که در واقع هفتمین اجلاس کشور‌های متعاهد کنوانسیون خزر است، محسوب می‌شود.

معاون محیط زیست دریایی و تالاب‌های سازمان حفاظت محیط زیست با تاکید بر اینکه کنوانسیون تهران برای حفاظت از محیط زیست دریای خزر فعالیت می‌کند، بیان داشت: بر اساس نوبت‌بندی، دور جدید این اجلاس به میزبانی کشور ایران است؛  پیش از این قرار بود این اجلاس در نیمه نخست سال جاری برگزار شود که به دلایل شرایط حاکم بر کشور ناشی از جنگ ۱۲ روزه، این امر به تعویق افتاد، اما هم اکنون در حال انجام هماهنگی‌های لازم برای برگزاری این اجلاس در آینده نزدیک طی سال جاری هستیم.

لاهیجان زاده با اشاره به اینکه زمان دقیق برگزاری کاپ هفتم کنوانسیون محیط زیست دریای خزر به زودی اعلام خواهد شد، اظهار امیداوری کرد: با برگزاری این اجلاس به میزبانی ایران بتوانیم با همکاری کشور‌های حاشیه دریای خزر، تصمیمات مهمی در خصوص حفاظت از محیط زیست دریای خزر اخذ کنیم.

گفتنی است، ۲۱ مهر ماه امسال شینا انصاری، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و ماهیر علی‌اف، دبیر اجرایی موقت کنوانسیون تهران در جلسه‌ای، چارچوب کنوانسیون تهران برای برگزاری کاپ ۷ را مورد بحث و بررسی قرار دادند. در این نشست برنامه‌ریزی جهت آمادگی برای برگزاری کاپ ۷ کنوانسیون تهران در ایران، بررسی مواضع کشور‌های ساحلی دریای کاسپین پیرامون همکاری‌های موجود و برنامه‌های آینده در خصوص پیشبرد اهداف کنوانسیون تهران و همچنین کاهش آلودگی مواد مضر از آب‌های دریای کاسپین مورد بررسی قرار گرفت.

لازم به ذکر است، در پی افزایش فعالیت‌های اکتشاف و استخراج نفت و گاز، کاهش منابع آبزی به خصوص ماهی خاویاری که در رده گونه‌های در حال انقراض قرار گرفته بودند و منجر به کاهش خاویار به عنوان یک منبع ارز خارجی شده بود، تخریب زیستگاه‌ها و همینطور ورود گونه‌های غیر‌بومی، باعث شد پنج کشور حاشیه دریا خزر به فکر همکاری برای رفع این بحران‌ها باشند. کشور‌های ایران، آذربایجان، ترکمنستان، قزاقستان و روسیه با حمایت مالی برخی سازمان‌های بین‌المللی به طور خاص سازمان ملل، برای حفاظت از دریا شروع به همکاری با یکدیگر کردند.

این اتفاق باعث شد تا در سال ۱۳۷۷ برای جلوگیری از تخریب بیشتر محیط زیست خزر، مجموعه فعالیت‌هایی انجام شد و در نهایت برنامه محیط زیست دریای خزر یا (caspian enviroment program) CEP شکل گرفت. برنامه محیط زیست دریای خزر مجموعه اقداماتی برای ارتقاء کیفی محیط زیست خزر بود که باید توسط خود کشور‌ها انجام شود. CEP باعث شد تا این کشور‌ها تشویق شوند یک چارچوب حقوقی تنظیم کنند. در نتیجه کنوانسیون حفاظت از محیط زیست دریایی دریای خزر شکل گرفت. این کنوانسیون در آبان ماه سال ۱۳۸۲ در تهران به امضا رسید و به همین خاطر به اسم کنوانسیون تهران معروف شد. بر اساس مفاد کنوانسیون ۹۰ روز بعد از اینکه آخرین کشور کنوانسیون را در مجلس خود به تصویب رساند، لازم الاجرا می‌شود. این اتفاق در ۲۱ مرداد ماه ۱۳۸۵ رخ داد و پس از آن کنوانسیون تهران لازم الاجرا شد.