به گزارش گروه بینالملل مانا؛ استخراج از بستر دریا، نگرانیهای قابل توجهی را در مورد اثرات زیست محیطی ایجاد کرده است. برای نمونه، فرآیند استخراج گرههای پلی فلزی شامل ماشین آلات معدنی است که تقریباً ۵ سانتی متر از بستر دریا را برش میدهند. همچنین، استخراج سولفیدهای چند فلزی و پوسته فرومنگنز شامل برش سنگ به ترتیب در دریچههای گرمابی و کوههای دریایی است.
هرچند برخی از تحقیقات تأثیر معدنکاری بر اکوسیستمهای دریایی را نشان میدهند، اما اختلافات گسترده در دانش بشری در مورد اکوسیستمهای اعماق دریا، مانع از ارزیابی دقیق تأثیر مبتنی بر شواهد میشود. از همین روی، تأثیر بالقوه زیستمحیطی، همراه با کمبود اطلاعات در مورد گستره آن، مانع بزرگی برای هند و استرالیا در روند استخراج از بستر دریا است. اخیراً، این موضع توسط «تانیا پلیبرسک»، وزیر محیط زیست استرالیا که نگران اثرات زیست محیطی گسترده و ناشناخته بوده، تکرار شد. با این حال، اظهارات او امکان استخراج از بستر دریا را به طور کامل رد نکرد، اما اعلام کرده که در این راستا، قوانین زیست محیطی قوی باید وجود داشته باشد.
این اظهارات از مزایای بالقوه اقتصادی و ژئوپلیتیکی استخراج از بستر دریا ناشی میشود. براساس برآوردها، حوزه مرکزی اقیانوس هند (CIOB) به دلیل اهمیت و ریسک عرضه جهانی، دارای ۴.۷ میلیون تن نیکل، ۴.۲۹ میلیون تن مس، ۰.۵۵ میلیون تُن کبالت و ۹۲.۵۹ میلیون تن منگنز است. البته این ارقام میتواند به فراتر از آن نیز افزایش یابد. همچنین، این مواد معدنی برای ذخیرهسازی باتری و فنّاوری خودروهای الکتریکی حیاتی بوده که برای حمایت از فرآیندهای انتقال انرژی و آینده پایدار مهم هستند.
مشکل اصلی علاوه بر فقدان تحقیقات نظاممند، فقدان فنّاوری موجود در هند و استرالیا است که انجام ارزیابیهای تأثیرگذار و در نتیجه ایجاد مقررات موثر را دشوار میکند. بنابراین، همکاری فعلی بین استرالیا و هند باید گسترش یابد تا تحقیقات در زمینه استخراج پایدار از بستر دریا را نیز شامل شود. این امر میتواند شامل اکتشاف مشترک اکوسیستم در اعماق دریا باشد. توسعه مشترک چارچوبهای ارزیابی اثرات زیست محیطی و برنامههای مدیریتی؛ و تجاری سازی فناوریهای اعماق دریا میتواند این فرآیند را کارآمدتر و از نظر زیست محیطی سالمتر کند.
در همین راستا، مشارکت تحقیقاتی در زمینه مواد معدنی دریایی توسط هند و استرالیا (CMRP) برای «تقویت زنجیرههای تأمین، افزودن ارزش به صادرات استرالیا و همکاری با هند برای تجاریسازی فناوری» تأسیس شد. بنابراین، CMRP میتواند بستر مناسبی برای چنین تعاملی باشد. این مشارکت توسط اداره ملی علوم استرالیا، سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی مشترک المنافع (CSIRO) رهبری میشود که به دنبال همکاری با محققان هندی و استرالیایی، صنعت و دولت برای استفاده از قابلیتهای مکمل، و سرعت بخشیدن به پیشرفت تحقیق و فناوری است.
یکی از مؤلفههای کلیدی CMRP «تشریح مزایای تجاری، بهبود و یکپارچهسازی زنجیرههای ارزش مواد معدنی حیاتی هند و استرالیا» است. پروژههایی که تحت برنامه پردازش منابع معدنی CSIRO اجرا میشوند، باید طی ۳.۵ سال عملیاتی شده و هدف آن کمک به زنجیرههای تامین مواد معدنی حیاتی متنوع، انعطافپذیر و مسئولانه، گسترش صنایع معدنی حیاتی و تجاریسازی فناوریهای نوآورانه استرالیا و هند هستند.
مشارکت هند و استرالیا پروژههای CSIRO را تأمین مالی میکند و تاکنون ۳۵.۷ میلیون دلار استرالیا بودجه دریافت کرده است. ماهیت پروژههای در حال انجام شامل «توسعه جدید برای کمک به باز کردن ذخایر وانادیوم استرالیا و امکان تولید مواد باتری در مقیاس تجاری» است.
انجام پروژههایی که استخراج منابع معدنی از بستر دریا را به شیوهای مسئولانه و پایدار امکان پذیر میکند، میتواند منبع متنوع و پایدار مواد معدنی را شفاف کند. علاوه بر این، CSIRO در تحقیقات معدنکاری در اعماق دریا تخصص دارد و در حال حاضر کنسرسیومی را برای توسعه ارزیابی اکوسیستم یکپارچه و چارچوب مدیریت مبتنی بر اکوسیستم برای سنجش تاثیرات بالقوه فعالیتهای معدنی پیشنهادی در اختیار دارد.
علاوه بر این، توسعه مشترک و تجاریسازی فنّاوری برای استخراج پایدار معدن میتواند تا حد زیادی در کاهش نگرانیهای مربوط به اثرات زیستمحیطی از طریق ارزیابی و نظارت کمک کند. چون انتقال فنّاوری یک موضوع حساس سیاسی در حوزه قضایی است، همکاری در توسعه مشترک معادن دریایی احتمالا یک راه حل موثر باشد.
موسسه ملی فنّاوری اقیانوس در حال توسعه یک شناور سرنشیندار 6000 Matsya است که در عمق ۶۰۰۰ متری عملیاتی خواهد شد. با توجه به تخصص CSIRO، همکاری فنّاوری فرصتی عالی برای استفاده از مکملها و رسیدن به تجاریسازی در آغاز فعالیت است.
بنابراین، تحقیق در معادن اعماق دریا یک حوزه نوظهور برای همکاری هند و استرالیا است و CMRP یک معماری مناسب در این رایتا را ارائه میدهد. این همکاری به اقدامات کارآمدتر را افزایش و هند و استرالیا را قادر میسازد تا نه تنها راه را برای گشودن مواد معدنی حیاتی هموار کنند، بلکه اطمینان حاصل میشود که چنین استخراجی به شیوهای مسئولانه و پایدار انجام خواهد شد.
منبع: اندیشکده او آر اف هند