بهترین زمان اول برای تدوین برنامه هفتم برپایه اقتصاد دریا سال ۹۸ و ۹۹ بود تا از ۱۴۰۰ اجرا بشه؛ اما بهترین زمان دوم الانه.
به همین منظور کتاب تدوین کاروند تدوین برنامه هفتم توسعه (برنامه پیشرفت اقتصادی دریا محور توأم با عدالت) را از لینک زیر تقدیم حضورمی کنم:https://drive.google.com/file/d/1yunQEIEw6O_YCCmZJpC95hI-J0jiNurT/view?usp=share_linkدر بخش پایانی این کاروند آورده شده است: از علتهای اساسی که تدوین برنامه هفتم هنوز به نتیجه نرسیده، این است که تدوین آن بر اساس روال استاندارد پی گرفته نمیشود، از تجارب تدوین برنامهای قبلی استفاده نمیشود و فعالان مجرب بخش خصوصی و تشکلها در این فرآیند مشارکت داده نمیشوند. به عنوان یک کارشناس شاغل در مؤسسه رده بندی و یک مؤسسه دانش بنیان سعی کردم که بر اساس استانداردهای مربوطه، روندی استاندارد را دنبال تا پشنهاداتی برای بخش دریایی برنامه هفتم و یا تدوین برنامه اقتصاد دریا محور ارائه شود. بنابراین، به صورت استاندارد شروع به مطالعه کرده و در اولین گام سعی به گردآوری کلیه منابع و نتایج کارکرد در این حوزه شد. نتیجه آن این کتاب غیر رسمی با عنوان «کاروند تدوین برنامه هفتم توسعه (برنامه پیشرفت اقتصادی دریا محور توأم با عدالت)» شده است. همانگونه که مشاهده میشود در حال حاضر این کتاب بعد از مقدمه و هدف مؤلف از تدوین کاروندی برای برنامه هفتم توسعه (برنامه پیشرفت اقتصادی دریا محور توأم با عدالت) دارای مطالب و محتواهایی که در بخش نظرات این پست آورده شده، میباشد. خداوند متعال را شاکرم که بالاخره توفیق داد در کنار بهره گیری حداقلی از لیالی قدر و تعطیلات ابتدای سال این کار را به سرانجام برسانم بعد از جمع آوری تمام موارد فوق، این نتیجه حاصل شد که برای برنامه هفتم فقط به یک بند بیشتر نیاز نیست: تمامی قوانین و مقررات و مصوبات قبلی که کماکان لازم الاجرا و معطل مانده اگر اجرا شود بهترین محمل برای توسعه اقتصاد دریا محور کشور میباشد؛ برای انجام این کار باید حسابداری اقماری در صنایع دریایی فعال شود. حسابداری اقماری یا به عبارتی حساب کشی اقماری؛ برای اینکه بر اساس دسته بندی کتاب فوق، مقدار زیادی قوانین و مقررات خوب در کشور ـ چه قوانین بالادستی و چه قوانین پایین دستی در زمینههای مختلفی، چون نانو و انرژی، برنامههای پنج ساله و ... ـ به صورت عمل نشده وجود دارد. اگر به قوانین موجود عمل شود، نیاز به هیچ قانون و مقرره جدیدی در برنامه هفتم توسعه کشور برای بخش صنایع دریایی وجود ندارد.
نهایتاً، پیشنهاد دیگری که میتوان ارائه کرد، این است که در حال حاضر کشتیهای بزرگ اقیانوس پیمای کشور دارای میانگین سن بالای ۱۵ سال هستند و کشتیهای کوچک بالای ۲۵ سال سن دارند، میتواند یک بند قانون در برنامه هفتم و یا در برنامه بودجه سالیانه بدین شرح باشد:
«کاهش سن ناوگان از طریق نوسازی، بازسازی، بازیافت در صنایع ایرانی به مدت ده سال و افزایش ظرفیت ۲۵ درصدی ناوگان از طریق نوسازی و سفارش به داخل و ثبت ایران شناورهای منطقه ای»، که میتواند توسعه قابل توجهی برای کشور به ارمغان آورد.
حسب ضرورت سایر موارد را میتوان در پیشنهادات انجمن مهندسی دریایی ایران که در این سند نیز آورده شده است، یافت.