اتصال شبکه برق اروپا و آمریکا با کمک کابل فرا اقیانوسی؟!
۶ اقدامی که ردپای کربن را تا پنجاه درصد کاهش میدهد
امارات متحده عربی باثباتترین کشور جهان از نظر اقتصادی
برندگان نوبل اقتصاد چه کسانی هستند؟
۸ مسیر تجاری که تاریخ جهان را تغییر دادند (+عکس)
پیش بینی اقتصاد جهانی در سال ۲۰۲۵
رشد شرکتهای شورای همکاری خلیج فارس / سود خالص شرکتها به بیش از ۶۰ میلیارد دلار رسید
۱۰ مگاپروژه گرانِ حال حاضر جهان
۳۰درصد انرژی اروپا از باد و خورشید تامین می‌شود/ آیا اروپا می‌تواند به طور کامل از سوختهای فسیلی دست بکشد؟
انقلاب سبز در عربستان / کاشت ۱۳ میلیون نهال مانگرو در عربستان برای مقابله با بیابانزایی
رای اعتماد مجلس به کابینه پزشکیان/ همه وزیران پیشنهادی رای آوردند+اینفوگرافیک
هواپیما عامل اصلی گرمایش جهانی در عصر مدرن؟!
هند تا سال ۲۰۲۷ سومین اقتصاد بزرگ جهان می‌شود
شهرهای میزبان بازیهای المپیک چه هزینههایی متحمل می‌شوند؟
بزرگترین اقتصادهای جهان در سال ۲۰۲۴ کدام کشورها هستند؟
(ویدئو) پل معلق نیویورک بر اثر گرمای هوا قفل شد
۱۰ مکان ممنوعه جهان که نمیتوانید بروید!
آیا لانینا در راه ایران است؟
«مسعود پزشکیان» رئیسجمهور شد
تهدید جدی محیط زیست دریایی توسط آب شیرین کن‌های ساحلی
مدیرکل دفتر حفاظت از زیست بومهای دریایی و سواحل دریایی سازمان محیط زیست، گفت: با توجه به تولید احجام بالا از پساب‌های ایجاد شده توسط آب شیرین کن‌های ساحلی و نوع آلاینده‌های موجود در آن، عملاً چاره‌ای جز تخلیه مستقیم پساب‌های تولیدی در محیط دریا وجود ندارد.
کد خبر: ۸۹۵۸۷
داوود میرشکار در گفتگو با خبرنگار مانا در خصوص اثرات منفی آب شیرین کن‌ها بر محیط زیست دریایی اظهار داشت: با وجود اثرات بسیار مثبت آب شیرین کن‌ها در توسعه اقتصادی- اجتماعی و بالابردن سطح رفاه و بهداشت ساکنین منطقه، مانند هر صنعت دیگر، این تاسیسات مجموعه‌ای از آثار نامطلوب زیست‌محیطی به همراه خواهند داشت.
مدیرکل دفتر حفاظت از زیست بومهای دریایی و سواحل دریایی سازمان محیط زیست، بیان داشت: در این میان تولید پساب‌های بسیار حجیم آب گرم و شور و تخلیه و دفع آن در محیط زیست دریا، بی‌شک مهمترین و شاخص‌ترینِ این آثار محسوب می‌شود.
وی خاطرنشان ساخت: فرایند نمک‌زدایی آب دریا به دلیل ماهیت خود منجر به تغییر مشخصات فیزیکی و شیمیایی پساب‌های بازگشتی خواهند شد.
میرشکار افزود: افزایش دمای آب تا ۵-۱۵ در‌جه سانتی‌گراد، افزایش غلظت نمک در آب تا ۵/۲ برابر، ورود فلزات سنگین اعم از Cu, Fe, Mo, Ni, Cr ,Zn و اضافه کردان انواع افزودنی‌ها جهت شستشوی شیمیایی سطوح، ضدعفونی‌سازی محیط و جلوگیری از رسوب گذاری، ایجاد کف و خوردگی سطوح و نیز افزودن موادی جهت تصفیه مقدماتی برای حذف ارگانیسم‌های شناور و مواد آلی موجود در آب‌های تغذیه‌ای در کنار اسید‌ها و باز‌ها و بسیاری از تولیدات ثانویه حاصل از این مواد، نمونه‌ای از آلاینده‌های موجود در پساب‌های تولیدی هستند.
وی با اشاره به اینکه مواد آلی آلاینده‌ها با تخلیه در محیط دریا به طور مستقیم وارد آن می‌شوند، اذعان داشت: غلظت آلاینده‌های مختلف در پساب‌های تولیدی در مقایسه با حرارت و شوری بسیار بالای آن، کم اهمیت‌تر بوده و نمک و گرما اساساً اصلی‌ترین آلاینده پساب‌های تولیدی در آب شیرین‌کن‌ها محسوب می‌شوند.
مدیرکل دفتر حفاظت از زیست بومهای دریایی و سواحل دریایی سازمان محیط زیست، تاکید کرد: با توجه به تولید احجام بالا از این پسابها در آب شیرین کن‌های ساحلی و نوع آلاینده‌های موجود در آن، عملاً چاره‌ای جز تخلیه مستقیم پساب‌های تولیدی در محیط دریا وجود ندارد.
به گفته میرشکار، تخلیه مهندسی این پسابها در فاصله کافی از مناطق حساس دریایی و در میانه جریان‌های دریایی و دور از ساحل با استفاده از تخلیه کننده‌های دریایی، امکان پخش مطلوب شوری و حرارت تا سطحی که محیط بدون خسارت بتواند آن را تحمل کند فراهم خواهد ساخت.
این مقام مسئول در سازمان حفاظت محیط زیست، بیان داشت: تخلیه غیراصولی این پسابها، اما با تجمع شوری در یک ناحیه می‌تواند مجموعه‌ای از آثار اکولوژیکی مخرب نظیر تخریب مناطق حساس دریایی، کاهش تنوع زیستی در مناطق ساحلی دریایی، تهدید حیات گونه‌های آبزی، کاهش فعالیت‌های صید و صیادی، فرار گونه‌ها، اختلال در حیات گیاهی و جانوری مناطق مجاور محل تخلیه و در نهایت مرگ موجودات ساکن، ایجاد بوی بد و تعفن در منطقه و تهدید زندگی جوامع محلی را به دنبال داشته باشد.
مدیرکل دفتر حفاظت از زیست بومهای دریایی و سواحل دریایی سازمان محیط زیست، بیان داشت: در این میان تولید پساب‌های بسیار حجیم آب گرم و شور و تخلیه و دفع آن در محیط زیست دریا، بی‌شک مهمترین و شاخص‌ترینِ این آثار محسوب می‌شود.
وی خاطرنشان ساخت: فرایند نمک‌زدایی آب دریا به دلیل ماهیت خود منجر به تغییر مشخصات فیزیکی و شیمیایی پساب‌های بازگشتی خواهند شد.
میرشکار افزود: افزایش دمای آب تا ۵-۱۵ در‌جه سانتی‌گراد، افزایش غلظت نمک در آب تا ۵/۲ برابر، ورود فلزات سنگین اعم از Cu, Fe, Mo, Ni, Cr ,Zn و اضافه کردان انواع افزودنی‌ها جهت شستشوی شیمیایی سطوح، ضدعفونی‌سازی محیط و جلوگیری از رسوب گذاری، ایجاد کف و خوردگی سطوح و نیز افزودن موادی جهت تصفیه مقدماتی برای حذف ارگانیسم‌های شناور و مواد آلی موجود در آب‌های تغذیه‌ای در کنار اسید‌ها و باز‌ها و بسیاری از تولیدات ثانویه حاصل از این مواد، نمونه‌ای از آلاینده‌های موجود در پساب‌های تولیدی هستند.
وی با اشاره به اینکه مواد آلی آلاینده‌ها با تخلیه در محیط دریا به طور مستقیم وارد آن می‌شوند، اذعان داشت: غلظت آلاینده‌های مختلف در پساب‌های تولیدی در مقایسه با حرارت و شوری بسیار بالای آن، کم اهمیت‌تر بوده و نمک و گرما اساساً اصلی‌ترین آلاینده پساب‌های تولیدی در آب شیرین‌کن‌ها محسوب می‌شوند.
مدیرکل دفتر حفاظت از زیست بومهای دریایی و سواحل دریایی سازمان محیط زیست، تاکید کرد: با توجه به تولید احجام بالا از این پسابها در آب شیرین کن‌های ساحلی و نوع آلاینده‌های موجود در آن، عملاً چاره‌ای جز تخلیه مستقیم پساب‌های تولیدی در محیط دریا وجود ندارد.
به گفته میرشکار، تخلیه مهندسی این پسابها در فاصله کافی از مناطق حساس دریایی و در میانه جریان‌های دریایی و دور از ساحل با استفاده از تخلیه کننده‌های دریایی، امکان پخش مطلوب شوری و حرارت تا سطحی که محیط بدون خسارت بتواند آن را تحمل کند فراهم خواهد ساخت.
این مقام مسئول در سازمان حفاظت محیط زیست، بیان داشت: تخلیه غیراصولی این پسابها، اما با تجمع شوری در یک ناحیه می‌تواند مجموعه‌ای از آثار اکولوژیکی مخرب نظیر تخریب مناطق حساس دریایی، کاهش تنوع زیستی در مناطق ساحلی دریایی، تهدید حیات گونه‌های آبزی، کاهش فعالیت‌های صید و صیادی، فرار گونه‌ها، اختلال در حیات گیاهی و جانوری مناطق مجاور محل تخلیه و در نهایت مرگ موجودات ساکن، ایجاد بوی بد و تعفن در منطقه و تهدید زندگی جوامع محلی را به دنبال داشته باشد.
