کمیته ناوبری و ارتباطات رادیویی یکی از زیرمجموعه های سازمان بین المللی دریانوردی است که در حمایت و پشتیبانی از قوانین اساسی IMO و در راستای افزایش امنیت دریایی فعالیت دارد.
پشتیبانی و کمک به تامین ایمنی در دریا از سوی این کمیته در قالب اقدامات موثر زیر انجام می پذیرد:
اهداف اصلی این کمیته از ارائه این دستورالعملها:
1- جلوگیری از سوانح دریایی
2- اطمینان از پاسخ سریع و موثر در عملیات های جستجو و نجات
در نشستی که این کمیته در اوایل سال 2019 در مجمع سازمان بین المللی دریانوردیIMO ترتیب داد، نکاتی چند مد نظر قرار گرفت که به اجمال در ذیل به آن می پردازیم:
در این جلسه پیش نویس دستورالعمل ناوبری و ارتباطات رادیویی برای شناورهایی که قصد دارند در قطب ها تردد کنند ارایه شد.
این دستورالعمل شامل توصیه هایی در خصوص انواع تست های مکانیکی و تست هایی برای شرایط سرمای شدید بود. اینکه چگونه باید با چالشهای یخ مواجه شد، همچنین کارآیی باتریها در دمای بسیار سرد نیز مد نظر قرار گرفت.
انتظار میرود این بخشنامه که به زودی اجرای آن اجباری خواهد شد ابزاری مهم برای پیاده سازی کد های جدید دریانوردی در قطب باشد.
این کدهای IMO در خصوص دریانوردی در قطب به این جهت است تا اطمینان حاصل کند تجهیزات مهم وحیاتی در شرایط خاص محیطی عملیاتی باقی خواهند ماند.
موضوع دیگری که در مجمع کمیته ناوبری و ارتباطات رادیویی مورد بحث و بررسی قرار گرفت کشتیرانی الکترونیکی یا e-navigation بود.
از آنجایی که امروزه دریانوردی و صنعت کشتیرانی به دنیای دیجیتالی شدن وارد میشود، انتظار میرود E-navigation - اطلاعات لازم و زیرساختهای دیجیتالی مورد نیاز خود را ارایه دهد بطوری که به کمک آنها بتوان از ایمنی در دریا، امنیت دریانوردی و حفاظت از محیط دریایی بهره مند شد.
این اطلاعات و زیرساخت های دیجیتالی باید به گونه ای باشند که منجر به کاهش فشارهای وارده به مدیریت ناوگان و افزایش بهره وری از تجارت و حمل و نقل دریایی شوند.
e-navigation اینگونه تعریف می شود:
در ادامه جلسه کمیته ناوبری و ارتباطات رادیویی مقرر شد تمامی سرویس دهندگان دریایی یک ساختار بین المللی واحد را پیاده سازی کنند به شکلی که سرویسهای آنها به شکل و فرمی هماهنگ و استاندارد باشد.
تاکید این بخشنامه بر این است که تمام سرویس دهندگان دریایی با شکل و قالب سازمان بین المللی هیدروگرافی که خود متولی مدل اطلاعات و توسعه مشخصات فنی است سازگار و هماهنگ باشند.
تمام این توافقات منجر بر این شد تا توضیحاتی در مورد سرویسهای دریایی به متن E-navigation اضافه شود.
از جمله این توضیحات اطلاعات ایمنی دریایی – MSI - شامل اخطارهای هواشناسی و ناوبری، پیش بینی وضع هوا و دیگر پیامهای اضطراری مرتبط با ایمنی است که برای کشتی ها انتشار می یابند.
همچنین اصلاحیه الحاقی به SOLAS که در سال 2018 مصوب شد و اجرای آن از اول ژانویه 2020 اجباری خواهد بود مورد بررسی قرار گرفت. این مصوبه برای تمام سرویس های ماهواره ای سیار جدید که از سوی IMO به رسمیت شناخته شده اند ارایه شده است. این سرویس ها باید در سیستم GMDSS استفاده شود. بر این اساس اجازه داده شد اطلاعات ایمنی دریایی در مناطق جغرافیایی معین شده انتشار یابد. این انتشار اطلاعات نیز باید علاوه بر سرویسهای ماهواره ای موجود از طریق سرویسهای جدید مشخص شده نیز انجام پذیرد.
از دیگر مسایلی که در مجمع به نتیجه رسید می توان به استاندارد سازی تست کارآیی برای دستگاه float free EPIRB اشاره کرد که در فرکانس 406 کار میکند. همچنین در این مصوبه آمده است، علاوه بر اینکه تمام نیاز های قبلی باید توسط این ابزار بر آورده شود، این سیستم از زمان مقرر به بعد می بایست به سیستم شناسایی خودکار یا AIS نیز مجهز شوند.
مصوبه پیشنهادی بر EPIRBهایی که در فرکانس 406 مگاهرتز کار میکنند و از ژوئن 2019 و سه سال بعد از این مصوبه نصب می شوند اعمال می شود.
کمیته ناوبری و ارتباطات رادیویی همچنین به کار خود در مورد به روز کردن سیستم های - GMDSS - ادامه داد.
الزامات – GMDSS - در سال 1988 به تصویب رسیده است. هدف از این الزامات حصول اطمینان از این است که تمام ارتباطات رادیویی و ماهواره ای به گونه ای باشد که از هر جای این جهان آبی و اقیانوسهای پهناور بتواند اخطار های اضطراری را ایجاد و انتشار دهد.
هدف از برنامه مدرن سازی GMDSS این است که علاوه بر به روز رسانی قوانین، اجازه دهد سرویس های جدید ارتباطات ماهواره ای به این سیستم موجود ملحق شوند.
این برنامه سلسله بخشنامه های اصلاحی بر فصل های 3 و 4 از کنوانسون بین المللی SOLAS اضافه خواهد کرد که برای تصویب نهایی در سال 2020 و الزامی شدن آن در سال 2024 در نظر گرفته شده است.
کمیته، مسایل مربوط به عملکرد و بهره برداری از سیستم LRIT را نیز در میان موضوعات جلسه قرار داده بود. عملکرد این سیستم با توجه به گزارش سالانه ای که از شرکت های پشتیبانی کننده وابسته به سازمان بین المللی ماهواره ای سیار رسیده بود مورد بررسی قرار گرفت.
شایان ذکر است سیستمLRIT در سال 2006 از سوی اعضای SOLAS به تصویب رسید تا دولت های ذی نفع بتوانند شناسایی و مونیتورینگ کشتی های خود از راه دور انجام دهند و همچنین کشتی های خود را ردیابی کنند.
گفتنی است اولین پیامهای گزارش موقعیت به صورت پیوسته که توسط مرکز اطلاعات – LRIT– فرستاده شد در نیمه شب به وقت گرینویچ مورخ یکم جولای 2009 بوده است.
اکنون بعد از گذشت یک دهه مشهود است که LRIT به یک ابزار مهم جهانی تبدیل شده تا بتواند به تلاش های بین المللی برای تامین ایمنی در دریا، امنیت دریانوردی، کمک به جستجو و نجات در دریا و نیز کمک به حفاظت از محیط زیست دریایی کمک و از آنها پشتیبانی کند.
سازمان بین المللی ماهواره (IMSO) گزارش داده است سرویسLRIT به بیش از 35هزار شناور که تحت قوانین SOLAS فعالیت میکنند ارائه شده و این اطلاعات ماهواره ای در قالب یک منبع قابل اعتماد و بدون وقفه بوده است.
در مجمع کمیته ناوبری و ارتباطات رادیویی، سومین اصلاحیه نیز برای دستورالعمل روشهای تستLRIT مطرح شد. همچنین قوانین مربوطه در کنوانسیون SOLAS مورد بازنگری قرار گرفت و بر ادامه سرویس دهی آن تاکید شد.
همچنین یک مرکز در اروپا به عنوان پشتیبان مشخص شد تا در صورت بروز هر گونه اختلال در سیستم وارد عمل شده و سایت را به حالت فعال در آورد و از قطع سرویس پیش گیری کند.
ترجمه: جمال آخوندزادگان
برگرفته از سایت سازمان جهانی دریانوردی:
International maritime organisation )IMO)
Global maritime distress and safety system )GMDSS)
Long range identification and tracking )LRIT)
International mobile satellite organisation )IMSO)
Maritime safety information )MSI)