به گزارش مانا، بر اساس تحقیقات گروه محققان ، این ضایعات حدود 88 درصد سطوح اقیانوسها را دربر گرفته است.
این تحقیق بر اساس سه هزار مورد كشف شده در سفر تحقیقاتی دانشمندان این دانشگاه در سال 2010 انجام شد كه حاصل آن كشف انبوهی از اشیاء پلاستیكی در شمال و جنوب دریای آتلانتیك، جنوب اقیانوس آرام و اقیانوس هند بوده است.
مدیر تحقیقات مذكور می گوید: اقیانوسها مقصد پایانی ضایعات پلاستیكی یا همان میكروپلاستیكها نیست.
آندرس كوزار افزود: ضایعات پلاستیكی بر اثر اشعه خورشید به قسمتهای كوچكتر یا میکروپلاستیک تبدیل میشوند و توسط امواج به نقاط مختلف حمل شده و صدها سال در طبیعت باقی میمانند.
وی در ادامه گفت: این میكروپلاستیكها سیستم گوارش موجودات دریایی را تحت تأثیر قرار داده و در روده آنها تجمع میكنند.
این محقق معتقد است: یكی از نتایج مثبت تجمع پلاستیكها به وجود آمدن جزایر پلاستیكی و امكان ایجاد مكان مناسب برای رشد موجودات دریایی است.
آندرس کوزار همچنین هشدار داده است: بسیاری از مضرات این آلودگی پلاستیكی هنوز ناشناخته مانده است.
بر اساس آمارهای داده شده در این گزارش مقدار كل پلاستیك موجود در اقیانوسهای جهان چیزی بین ده تا 40 هزار تن اعلام شده است.