واژه توریسم اولین بار در سال ۱۸۱۱ در مجله‌ای انگلیسی ورزشی به کار برده شد. در آن زمان این لغت به معنای مسافرت به منظور تماشای آثار تاریخی و بازدید از مناظر طبیعی برای کسب لذت به کار می‌رفت. از نیمه قرن ۱۷ تا نیمه قرن ۱۸ میلادی فعالیت کاروان توریستی به نام گراند تور شکل گرفت. در این تور‌ها افراد طبقه بالای اجتماع و نجیب زادگان برای دیدن آثار باستانی، تفریح، علم آموزی تاریخ و معماری به کشور‌های خاص اعزام می‌شدند. در انگلستان، ملکه الیزابت اول برای تربیت و پرورش نمایندگان خارجی مسافرت‌هایی را برای آن‌ها فراهم کرد. انقلاب صنعتی قدرت ماشین بخار را که در قطار‌ها و کشتی‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت، معرفی کرد. تغییرات اجتماعی، موجب تغییر مشاغل و گسترش طبقۀ میانی اجتماع گردید و این طبقه توان بیشتری یافت تا بیشتر به تفریح و مسافرت برود. ایران نیز در دوران حکومت صفویان به عنوان یک کشور مورد توجه جهانگردان قرار گرفت، به طوری‌که زمان سلطنت شاه عباس اول (مقارن با قرن یازدهم و دوازدهم هجری قمری) را می‌توان نقطه آغازی برای جلب توجه گردشگران خارجی به ایران دانست.
در این دوره سیاحان و گردشگران مختلفی به ایران سفر کردند. امروره صنعت گردشگری و جهانگردی به عنوان بزرگترین و متنوع‌ترین صنعت در دنیا محسوب می‌شود. بسیاری از کشور‌ها این صنعت پویا را به عنوان منبع اصلی درآمد، اشتغال زایی، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی می‌دانند. این صنعت در سراسر دنیا، به ویژه در کشور‌های در حال توسعه، که شکل‌های دیگر اقتصادی مانند تولید یا استخراج منابع طبیعی به صرفه نیست، بسیار مورد توجه می‌باشد. تحقیقات در مورد کیفیت زندگی، سفر و گردشگری نشان می‌دهد که سفر فواید مثبت مستقیم و غیرمستقیم زیادی دارد، مانند سطوح بالاتر شادی، ارتقای سلامت، افزایش امید به زندگی، افزایش عزت نفس، افزایش سطح رضایت از جنبه‌های مختلف زندگی و به طور کلی رضایت از زندگی.
کد خبر: ۹۸۹۵۶ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۲/۱۹