مرگ 47 پستاندار دریایی خلیج فارس طی سه سال گذشته

داوود میرشکار در گفتگو با خبرنگار مانا به مرگ و میر پستانداران دریایی به عنوان یکی از تهدیدهای و پدیده های دریایی مهم اشاره کرد.
مدیر کل دفتر سواحل و زیست بوم های دریایی سازمان حفاظت محیط زیست افزود: بر اساس آمار اخذ شده از سال 89 تا 93 شاهد مرگ و میر حداقل 47 پستاندار دریایی در سواحل خلیج فارس بوده ایم.
این مقام مسئول در سازمان حفاظت محیط زیست خاطرنشان ساخت: بیشترین میزان مرگ و میر پستانداران با رقم 25 کشته طی سه سال مذکور در سواحل خلیج فارس در استان بوشهر ثبت شده است.
وی اعلام کرد: همچنین در این مدت لاشه 17 پستاندار دریایی در سواحل استان هرمزگان و پنج لاشه دیگر نیز در سواحل استان خوزستان مشاهده و به ثبت رسیده است.
مدیر کل دفتر سواحل و زیست بوم های ساحلی سازمان حفاظت محیط زیست، یادآور شد: بر اساس آمار اخذ شده، پستانداران تلف شده در سواحل خلیج فارس شامل نهنگ گوژپشت، نهنگ های نامشخص، نهنگ شبه قاتل، دلفین دندان ناصاف، دلفین گوژپشت، دلفین چرخنده، دلفین بینی بطری، پورپویز بی باله و دلفین معمولی پوزه بلند بوده اند.
وی در ادامه گفته های خود به تشریح وضعیت مرجان های خلیج فارس پرداخت و با بیان اینکه تقریبا تمام مرجان های صخره ساز دارای زوگزانتلاهای همزیست هستند، تاکید کرد: در واقع مرجان های هرماتیپیک اغلب با زوگزانتلا معنی پیدا می کند.
به گفته میرشکار، زوگزانتلاها دینوفلاژله هایی تک سلولی هستند که به صورت همزیست در واکوئل های غشایی مرزی سلولهای گاسترودرم مرجان زندگی می کند.
این مقام مسئول در سازمان حفاظت محیط زیست، اذعان داشت: امروزه همزیستی زوگزانتلا و مرجان در معرض خطر ناشی از فعالیت های انسانی و تغییر آب و هوای جهانی قرار دارد .
وی اظهار کرد: افزایش دمای آب دریا، آلودگی های شیمیایی افزیش اشعه فرابنفش ، اسیدی شدن اقیانوس و آلودگی باکتریایی استرس هایی هستند که بر روی ثبات همزیستی زوگزانتلا و مرجان تاثیر گذار بوده و منجر به سفید شدگی آنها می شوند.
به گفته مدیر کل دفتر سواحل و زیست بوم های دریایی سازمان حفاظت محیط زیست، مکانیسم های متعددی سبب کاهش تراکم زوگزانتلا می شوند که در هنگام افزایش استرس هر کدام باعث آسیب های متفاوتی به سلول های میزبان می شوند.
وی بیان داشت: سفید شدن مرجان ها در واقع پاسخی است به شرایط محیطی و در اثر تغییرات استرس های فیزیکی و یا شیمیایی در محیط رخ می دهد.
به گفته وی، فاکتورهای فیزیکی شامل تغییرات دما، نور و شوری است در حالیکه فاکتورهای شیمیایی شامل مسمومیت و مواد سمی ضد مرجان ها است.
وی با اشاره به اینکه سفید شدگی شامل جدا شدن همزیستی بین آبسنگها و داینوفلاژلاهای همزیست با آن است، عنوان کرد: اکثر گزارشات، رخداد سفید شدگی آبسنگها به افزایش دمای سطحی آب دریاها مربوط می شود.
این مقام مسئول در سازمان حفاظت محیط زیست، اضافه کرد: با توجه به رخ داد پدیده ال نینو در سال 2015 و 2016 و دریافت گزارشاتی در خصوص سفید شدگی آبسنگ های مرجانی در جزایر خلیج فارس به سازمان محیط زیست معاونت محیط زیست دریایی اقدام به بررسی آبسنگ های مرجانی خلیج چابهار(سایت جدید)، نای بند، عسلویه و خارکو کرد.
میرشکار در ادامه گفته های خود اظهار داشت: در این راستا اطلاعات تکمیلی نیز از برخی متخصصین در سایر جزایر دریافت دریافت شد.
به گفته وی، بر اساس مطالعات انجام شده در سال 2015 میلادی مشخص شد که میزان سفید شدگی در آبهای خلیج فارس از پنج درصد در منطقه نای بند تا 45 درصد در کیش و خارکو متفاوت بود؛ هر چند بررسی های تکمیلی در ماه های آتی نشان داد که در برخی مناطق از جمله در جزیره خارکو سفید شدگی برگشت پذیر بوده و بسیاری از مرجان ها شرایط طبیعی خود را بازیافتند اما این موضوع در تمام جزایر عمومیت پیدا نکرد.
مدیر کل دفتر سواحل و زیست بوم های دریایی سازمان حفاظت محیط زیست، بیان داشت، بررسی های محدودی در سال 2016 میلادی نیز انجام گرفت که متاسفانه حجم سفید شدگی در برخی نقاط از جمله جزایر هندورابی و خارکو افزایش نشان داد به صورتیکه در خارکو سفید شدگی بیشترین میزان مشاهده شده نسبت به سایر جزایر بود.
میرشکار تاکید کرد: متاسفانه این بار سفیدشدگی برگشت پذیر نیوده و در برخی نقاط این جزیره بیش از 45 درصد سفیدشدگی مرجانها مشاهده شد.