آغاز اقدامات بین المللی جهت حفاظت از فوک خزری

محمد طالبی متین در گفت‌و‌گو با خبرنگار مانا اظهار داشت: حفاظت از فوک خزری به عنوان گونه چتری باعث حفظ گونه‌های زیرمجموعه خود می‌شود، بنابراین این گونه نقش مؤثری در کنترل جمعیت سایر گونه‌ها در اکوسیستم و همچنین کنترل سلامت جمعیت به واسطه تغذیه از ماهیان بیماری که از گله به جا می‌مانند، دارند.

مدیر کل دفتر زیست بوم‌های دریایی سازمان حفاظت محیط زیست، افزود: در سال ۱۳۸۷، به دنبال انتشار شواهد کاهش ۹۰ درصدی جمعیت فوک‌های خزری، مرکز هلندی با نیم قرن تجربه در حفاظت از فوک‌ها، برنامه‌ی حفاظت از فوک خزری را آغاز کرد.

وی اذعان داشت: علت اینکه ایران از بین پنج کشور حاشیه دریای خزر برای تاسیس مرکز انتخاب شد، وجود مناطق حفاظت شده‌ی ساحلی و نیز استقبال بیشتر نهاد‌های دولتی و مردمی ایران نسبت به چهار کشور ترکمنستان، قزاقستان، روسیه و جمهوری آذربایجان بود.

به گفته این مقام مسئول در سازمان حفاظت محیط زیست، در پی این تصمیم، تفاهم‌نامه‌ای بین معاونت محیط زیست دریایی و تالاب‌های سازمان حفاظت محیط زیست ایران و مرکز درمانی و تحقیقاتی فوک هلند امضا شد تا ایران برنامه‌ی حفاظت را آغاز کرده و در آینده الگویی جهت گسترش فعالیت‌ها در منطقه شود.

وی با اشاره به اینکه مرکز درمانی و تحقیقاتی فوک خزری در مجموعه‌ی ماهیان خاویاری جزیره‌ی آشوراده تاسیس شد، گفت: برخی از اهم اقدامات مرکز حفاظت از فوک خزری شامل  آموزش و فرهنگ سازی آموزش و توانمندسازی ماهیگیران، آموزش و توانمندسازی اهالی بومی،  افزایش آگاهی عمومی، عملیات امداد و نجات و درمان فوک‌های آسیب‌دیده و بیمار است.

مدیر کل دفتر زیست بوم‌های دریایی سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به همکاری با دانشگاه‌ها و سازمان‌های دولتی جهت حفاظت از فوک خزری از آغاز فعالیت‌های بین‌المللی و همکاری کشور‌های حاشیه دریای خزر دراین خصوص خبر داد.

طالبی متین با بیان اینکه این گونه‌ی مهم با تهدیدات زیادی مواجه است که باعث کاهش زیاد جمعیت آن شده، بیان داشت: از مهمترین عوامل تهدید این گونه آلودگی‌های دریای خزر، کاهش منابع غذایی، شکار عمدی یا غیرعمدی، گیر افتادن در تور‌های صیادی، بیماری‌های ویروسی و انگلی و تغییرات آب و هوایی است.

به گفته مدیر کل دفتر زیست بوم‌های دریایی سازمان حفاظت محیط زیست، طی قرن اخیر جمعیت آن از آغاز قرن بیستم از یک میلیون قلاده به ۷۰ هزار قلاده (بر‌اساس گزارش محققین دانشگاه لیدز انگلستان در سال ۲۰۱۵) رسیده که این امر موجب شده در رده بندی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) جزء گونه‌های در معرض خطر انقراض محسوب شود.