در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۵، مجمع بین‌المللی سرمایه‌گذاران کریدور حمل‌و‌نقل ترانس خزر (TCTC) در شهر تاشکند برگزار شد که با گرد هم آوردن نمایندگان اتحادیه اروپا، منطقه دریای سیاه و آسیای مرکزی، مسیر توسعه کریدور ترانس‌خزر را وارد مرحله‌ای تازه کرد. مارتا کاس، کمیسر توسعه اروپا، مسیر‌های قابل اعتمادی که اروپا و آسیا را به هم متصل می‌کنند را یک برد ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیک برای همه کشور‌ها در طول مسیر این کریدور دانست و رهبران کشور‌های آسیای مرکزی نیز تأکید کردند که ترانس‌خزر برای آنان تنها یک مسیر ترانزیتی نیست، بلکه ابزاری استراتژیک برای کاهش وابستگی زیرساختی به کریدور‌های شمالی، تقویت حاکمیت اقتصادی و گشودن دروازه‌های جدید به بازار‌های جهانی است.

تولیدکنندگان چینی که به دنبال اجتناب از تعرفه‌های ترامپ بودند، در ماه نوامبر کالا‌های بیشتری را به بازار‌های غیرآمریکایی ارسال کردند. در نتیجه، مازاد تجاری چین برای نخستین بار با صادرات به اروپا، استرالیا و آسیای جنوب شرقی طی یازده ماه از مرز یک تریلیون دلار گذشت.

ظرفیت مازاد در حمل‌ونقل کانتینری، کاهش نرخ‌های حمل، اُفت تقاضا، ازسرگیری اوراق کشتی‌ها و در نهایت تأیید تعرفه‌های اعمالی ترامپ توسط دیوان عالی آمریکا می‌تواند بازار حمل‌ونقل کانتینری را در سال ۲۰۲۶ با چالش‌های جدی مواجه کرده و سالی سخت را برای این بخش رقم بزند.

نماینده استان اولیانوفسک روسیه از توافق دو طرف برای آغاز نخستین خط کشتیرانی میان آستارا و اولیانوفسک در بهار خبر داد.

شرکت کشتیرانی مدیترانه (MSC) اعلام کرد با ایجاد یک سرویس جدید از شمال اسپانیا به کانادا با نام «اکسپرس کانادا»، خدمات حمل‌ونقل فرااقیانوس اطلس خود را توسعه می‌دهد.

در تجارت جهانی، هر محموله‌ای که از مسیر دریا جابه‌جا می‌شود، در چارچوبی از مسئولیت‌های حقوقی، مالی و لجستیکی قرار می‌گیرد. در مرکز این زنجیره، دو نقش بنیادین وجود دارد: فرستنده (Consignor) و گیرنده (Consignee). این دو اصطلاح، گرچه ساده به‌نظر می‌رسند، اما در اسناد حمل، منازعات حقوقی، و سازوکار‌های پرداخت نقش تعیین‌کننده‌ای دارند.

رئیس کمیسیون حمل و نقل اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران گفت: کریدور‌های شمال- جنوب و شرق- غرب مزیت‌های رقابتی کشور محسوب می‌شوند و باید هرچه سریعتر به تکمیل آنها بپردازیم.

تحولات ژئوپلیتیک، زیست‌محیطی و اقتصادی با سرعت زیادی در حال تاثیر بر حمل‌ونقل دریایی است. این هشداری است که سازمان ملل متحد در گزارش بررسی محرک‌های تاثیرگذار بر حمل‌ونقل دریایی در سال ۲۰۲۵ مطرح کرده است.

از تاریخ ژانویه تا نوامبر ۲۰۲۵ قرارداد‌های سفارش ساخت کشتی‌های فله‌بر جدید در تمام بخش‌ها به طور میانگین با ۵۴ درصد کاهش نسبت به سال ۲۰۲۴ به ۲۵ میلیون DWT رسید که پایین‌ترین سطح خود از سال ۲۰۲۰ تاکنون محسوب می‌شود. در این مدت ۲۸۱ فروند کشتی فله سفارش داده شده که کمتر از سفارشات سال ۲۰۱۶ تاکنون می‌باشد. در این مدت یارد‌های چینی ۸۱ درصد از سفارشات را دریافت کرده‌اند.

هیأت وزیران در جلسه ۲ آذر ۱۴۰۴ به پیشنهاد وزارت راه و شهرسازی و با تأیید ستاد ملی گذر مرز به مرز (ترانزیت)، آیین‌نامه اجرایی بند «پ» ماده ۵۸ قانون برنامه پنج ساله هفتم پیشرفت را تصویب کرد.

امروزه اروپا با معضل راهبردی رو‌به‌رو است که سال‌ها سعی در اجتناب از آن داشته است و اینکه، چگونه بدون ایجاد وابستگی‌های جدید یا افتادن در تله‌های ژئوپلیتیکی، برای مسیر‌های ترانزیتی و انرژی آسیب‌پذیر و در معرض ریسک‌های سیاسی تنوع‌بخشی کند. تغییرات سریع در تجارت جهانی، تسلیحاتی شدن زنجیره‌های تأمین و بازگشت رقابت سخت امنیتی، این قاره را ناگزیر به بازنگری در ساختار اتصالی خود می‌کند.

امروزه برنامه‌های تلفن همراه برای اکثر افراد در موارد مختلفی از جمله مدیریت امور مالی، تخصیص منابع، رزرو بلیت و به‌طور خلاصه دسترسی فوری به اطلاعات مورد نیاز، ضروری شده‌اند. تنها در عرض چند سال، این برنامه‌ها نحوه زندگی و کار ما را در خشکی متحول کرده‌اند. اما نسل جدید برنامه‌های موبایل پتانسیل آن را دارد که مدیریت ناوگان دریایی را نیز ۲۴ ساعته، یکپارچه، داده‌محور و هوشمندتر از همیشه امکان‌پذیر کند؛ بدین ترتیب کنترل کامل کشتی‌ها در کف دست مدیران قرار می‌گیرد. با استفاده از تمامی این قابلیت‌ها در بخش دریایی، می‌توان مدیریت ناوگان را کارآمدتر، یکپارچه‌تر و هوشمندتر ساخت؛ بنابراین با به‌کارگیری برنامه‌های تلفن همراه، ناوگان نه‌تنها مدیریت و نظارت می‌شود، بلکه درک می‌شود؛ آن هم نه از پشت میز، بلکه از هر نقطه‌ای از کره زمین.

ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، در دیدار با نارندرا مودی نخست‌وزیر هند، پیشنهاد تأمین بدون وقفه سوخت را مطرح و اعلام کرد مسکو آماده است واردات کالا‌های هندی را افزایش دهد تا حجم تجارت دوجانبه تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰۰ میلیارد دلار برسد.

سند تازه «راهبرد امنیت ملی آمریکا» تصویری تازه از نگاه دولت ترامپ به منطقه ترسیم کرده است؛ نگاهی که در آن نقش انرژی کمرنگ‌تر شده، اما حساسیت نسبت به ایران، تنگه هرمز و امنیت کشتیرانی همچنان در صدر نگرانی‌های آمریکا باقی مانده است.