صدرا و ایزوایکو کشتی های 13 سال پیش را هنوز تحویل نداده اند

وی با بیان اینکه شرکت ملی نفتکش ایران و کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران از پیشگامان صنعت دریایی ایران بوده اند و اولین شرکتهایی بودند که به صنایع داخلی کشتی سفارش دادند، به سفارش ساخت کشتی به شرکت کشتی سازی ایزوایکو اشاره کرد و اظهار داشت: در سال 1381 و 82 (2003میلادی) شرکت ملی نفتکش ایران ساخت دو فروند کشتی فرآورده بر35هزار تنی را به ایزوایکو و همزمان سه فروند 35 هزارتنی را هم به HMD یا هیوندایی میپو کره جنوبی سفارش داد. سفارشاتی که به کره جنوبی داده شد، پس از هفت ماه اولین کشتی، یک ماه و نیم بعد از آن، دومین کشتی و یک ماه پس از آن نیزکشتی سوم تحویل شرکت ملی نفتکش شد. به عبارت دیگر در کمتر از 12 ماه سه کشتی فرآورده بر تحویل ما شد. در آن زمان قیمت هر کشتی 25 میلیون دلار بود در صورتی که در زمان آغاز برش فولاد کشتی، قیمت کشتی ها به 37 میلیون دلار رسیده بود، اما کره ای ها به قرارداد وفاداربودند و قیمت را افزایش ندادند و در نهایت کشتی هایی که قرار بود 13 ماهه تحویلNITC شود طی 11 ماه یعنی دو ماه کمترتحویل شد.
رشدی در میزدگردی که اخیراً در مجله پیام دریا برگزار شد با بیان اینکه شرکت ایزوایکو در زمان سفارش ساخت دو کشتی عنوان کرده بود که با قیمت کمتر و در زمان کمتری از کره ای ها این دو کشتی را تحویل ما می دهد، تصریح کرد: پس از گذشت یک سال ایزوایکو قیمت هر کشتی را پنج میلیون دلار افزایش داد که پس از بحث های بسیار، قیمت هر کشتی 30 میلیون دلار شد.
رئیس پروژه های طراحی و ساخت شرکت ملی نفتکش ایران با اشاره به سفارش ساخت سه فروند نفتکش به کشتی سازی صدرا نیز اشاره کرد و افزود: همزمان با این قراردادها، سه فروند نفتکش 63 هزار تنی برای تردد در دریای خزر به کشتی سازی صدرا در نکاء از سوی نفتکش ملی ایران سفارش داده شد. قیمت هر کشتی 40 میلیون دلار، که با توجه به افزایش قیمت فولاد، کشتی سازی ها 15 میلیون دلار به قیمت هر کشتی اضافه کردند و گفتند اگر این مبلغ پرداخت نشود هیچ کدام از کشتی ها را نمی سازند.
رشدی همچنین یاد آور شد: اکنون حدود 13 سال از آن سفارش ها می گذرد اما هنوز اولین کشتی نفتکش فرآورده بر تنها 70 درصد و دومین کشتی فقط پنج درصد ساخته شده است و از 624 بلوک سه کشتی 63 هزار تنی در شمال ، تنها 68 بلوک ساخته شد.
رئیس پروژه های طراحی و ساخت شرکت ملی نفتکش ایران با اعلام مبلغ پرداخت شده به کشتی سازهای داخلی اذعان داشت: برای ساخت کشتی های فرآورده بر 46 میلیون و 400 هزار دلار پول پرداخت شد تا حداقل ساخت یکی از آنها کشتی به پایان برسد. به عبارتی حتی پول کشتی دوم صرف کشتی اول شد. این درحالی است که برای ساخت کشتی های 63 هزار تنی صدرا نکاء 97 میلیون و 400 هزار دلار پول پرداخت شده است. بنابراین به ضرس قاطع می توان گفت مشکل کشتی سازی های داخلی مالی نیست بلکه مشکل سوء مدیریت و سازماندهی عدم مدیریت مالی است.
وی با اشاره به مسئله اخذ گواهی های بین المللی کیفیت اظهار داشت: در حال حاضر هر مقدار پول به این صنعت پرداخت شود باز هم کشتی ها ساخته نخواهند شد، چراکه کشتی سازی ها بدهکار هستند. آنها باید مشخص کنند که چه نوع کشتی ای با چه سایزی می توانند بسازند سپس کشتیرانی ها بررسی کنند که آیا آن نوع از کشتی ها را لازم دارند یا خیر. نه اینکه بگویند می توانیم شناورهای LPG،VLGC و LNG بسازیم. کشتی سازی های چینی پس از اینکه پنج سال با فرانسوی ها مشارکت کردند به تازگی توانسته اند گواهی کیفیت دریافت کنند. اما در داخل به سادگی می گویند "کشتی می سازیم" و به کشتیرانی ها اصرار می کنند برای ساخت، سفارش دهند.
رشدی عدم موفقیت کشتی سازی ها در ساخت را در21 عامل فهرست کرده و در این باره گفت: شرکت ملی نفکتش عدم موفقیت کشتی سازی ها در ساخت را بررسی کرده و 21 عنوان استخراج کرده است که فقدان برنامه ریزی مشخص، عدم برنامه ریزی مؤثر، تغییر پیاپی مدیریت های ناموفق، عدم توجه به انتقال تکنولوژی، نامشخص بودن توانایی ها، قوانین دست وپاگیر گمرگ و ... از آن جمله اند.