افزایش ۳ متری سطح آب دریا با ذوب شدن یخچال‌های طبیعی
در ۱۲۰ هزار سال گذشته، ذوب شدن یخچال‌های طبیعی جنوبگان به افزایش سه متری سطح آب دریا منجر شده است. محققان هشدار داده‌اندکه علت بالا رفتن سطح آب دریا، گرم شدن دمای اقیانوس‌ها (دمایی کمتر از دو درجه سانتی‌گراد) است.
کد خبر: ۸۶۰۳۹
به گزارش گروه بین‌الملل مانا، تحقیقات جدید نشان داده است که علت بالا رفتن شدید سطح آب دریا، آب‌شدن یخچال‌های قطبی در قسمت غربی جنوبگان (قاره‌ای در قطب جنوب) بوده که علت آن گرم‌شدن دمای اقیانوس‌هاست. براساس این پژوهش، سطح آب دریا در صد هزار سال گذشته در بالاترین سطح خود قرار گرفته است.
یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه «نیو ساوت ولز» استرالیا دلایل افزایش سطح آب دریا را با آخرین دوره‌ای به نام «دوره میان‌یخچالی» مقایسه کردند که هزاران سال پیش رخ داده بود و صد‌ها سال به طول انجامید. این تحقیقات نشان می‌دهد که تنها افزایش دو درصد از آب اقیانوس‌ها موجب افزایش سه متری سطح آب دریا‌ها شده است. محققان می‌گویند که یافته‌های آن‌ها می‌تواند «مفاهیم مهمی» برای آینده داشته باشد.
«کریستین تورنی» یکی از محققان و نویسندگان اصلی این پژوهش است که در زمینه تغییرات آب و هوایی و گرمایش جهانی در دانشگاه ولز استرالیا کار می‌کند. وی درباره این پژوهش می‌گوید: «یخچال‌های قطبی در قسمت غربی جنوبگان در برابر گرمایش اقیانوس‌ها به شدت آسیب‌پذیرند. زیرا این یخچال‌ها نه بر روی خشکی بلکه بر روی سطح اقیانوس‌ها قرار دارند و از این رو گرمایش اقیانوس‌ها موجب ذوب شدن آن می‌شود. درنتیجه، این یک نگرانی مهم است.» وی افزود: «پرسش مهم این است که تا چه میزان ممکن است این یخچال‌ها ذوب شده و در اقیانوس‌ها فرو بریزد؟ این همان‌جایی است که مطالعه و مقایسه با دورۀ میان‌یخچالی اهمیت پیدا می‌کند».
در این مقاله آمده است که در آخرین دوره میان‌یخچالی دمای اقیانوس احتمالاً تا دمایی نزدیک به دو درجه سانتی‌گراد افزایش داشته و سطح آب دریا‌ها شش تا ۹ متر بالاتر از امروزه بوده است.
به منظور مطالعه دقیق‌تر در مورد میزان و تأثیر ذوب‌شدن یخچال‌های جنوبگان در افزایش سطح دریا، محققان به منطقه یخی (پهنه یخی آبی‌رنگ) «پاتریوت هیلز» سفر کردند؛ منطقه‌ای که در حاشیۀ غربی جنوبگان واقع شده است. این پهنه یخی آبی‌رنگ، توسط باد‌های پایین‌رو (باد کاتاباتیک یا باد کوه‌دشت که از کوه به سمت دشت می‌وزد) ایجاد شده و شکل می‌گیرند. وقتی این باد‌ها از سمت کوه به سمت دشت شروع به وزیدن می‌کنند، برف و یخ‌ها را از سطح کوه‌ها جدا کرده و آن‌ها را به سطح زمین می‌آورند. بسیاری از مطالعات انجام‌شده درباره تاریخچه تغییرات آب و هوایی، شامل حفاری عمیق یخبندان‌ها و مغزه‌های یخی در منطقه جنوبگان است. در این پژوهش، دانشمندان با الگو «مطالعه افقی مغزه‌های یخی» از دشت به سمت کوه حرکت کردند و در این مسیر مغزه‌های یخی را مورد بررسی قرار داند.
به گفته تورنی هرچه از سمت دشت به سمت کوه حرکت می‌کنید در واقع بیشتر روی یخ‌های قدیمی‌تر قدیم می‌زنید، چراکه یخ‌های دامنۀ کوه قدمت بیشتری از یخ‌های دشت دارند». آن‌ها با استفاده از دریل‌های مخصوص و انجام حفاری‌های کم‌عمق، از مغزه‌های یخ نمونه‌برداری کردند. با اندازه‌گیری ایزوتوپ‌ها، دانشمندان متوجه شکافی در صفحات یخی شدند که در آخرین صفحات دورۀ میان‌یخچالی پیدا کرده بودند. تورنی گفت که این شکاف منطبق بود با دوره‌ای که سطح آب دریا به شدت افزایش یافت که در آن دوره و در این مکان، امکان متراکم شدن برف غیرممکن بود. به معنی دیگر، به گفتۀ تورنی شواهد نشان می‌دهد که در دوره میان‌یخچالی تمامی بخش غربی جنوبگان در اقیانوس به سرعت ذوب و ناپدید شده بود». به گفته وی، این تحقیقات نشان می‌دهد که این ذوب ناگهانی در شرایطی رخ داد که آغاز گرمایش اقیانوس، دمایی بین صفر تا دو درجه سانتی‌گراد بود.
براساس توافق‌نامه پاریس، کشور‌ها توافق کرده‌اند تا تلاش کنند گرمایش جهانی از دو درجه سانتی‌گراد بیشتر نشود. با وجود این و براساس اظهارات تورنی تابستان سال گذشته، فقط در استرالیا خطر گرمایش جهانی تا یک درجه سانتی‌گراد بود. وی ادامه داد هدف از انجام این تحقیقات این است که بدانند کدام بخش از مناطق غربی جنوبگان بیشتر در مقابل گرمایش زمین آسیب‌پذیر است. این محقق برجسته اضافه کرد آنچه نتایج این مطالعات نشان یا پیشنهاد می‌دهد این است که برخلاف آنچه که مردم گرمایش جهانی دو درجه سانتی‌گراد را اتفاق خوبی می‌دانند اما، ما حتی نمی‌خواهیم به این درجه از گرمایش نزدیک شویم و میزان گرمایش جهانی باید کمتر از دو درجه سانتی‌گراد باشد.
ترجمه - مارال بیابان‌پیما
منبع: https://www.theguardian.com/
یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه «نیو ساوت ولز» استرالیا دلایل افزایش سطح آب دریا را با آخرین دوره‌ای به نام «دوره میان‌یخچالی» مقایسه کردند که هزاران سال پیش رخ داده بود و صد‌ها سال به طول انجامید. این تحقیقات نشان می‌دهد که تنها افزایش دو درصد از آب اقیانوس‌ها موجب افزایش سه متری سطح آب دریا‌ها شده است. محققان می‌گویند که یافته‌های آن‌ها می‌تواند «مفاهیم مهمی» برای آینده داشته باشد.
«کریستین تورنی» یکی از محققان و نویسندگان اصلی این پژوهش است که در زمینه تغییرات آب و هوایی و گرمایش جهانی در دانشگاه ولز استرالیا کار می‌کند. وی درباره این پژوهش می‌گوید: «یخچال‌های قطبی در قسمت غربی جنوبگان در برابر گرمایش اقیانوس‌ها به شدت آسیب‌پذیرند. زیرا این یخچال‌ها نه بر روی خشکی بلکه بر روی سطح اقیانوس‌ها قرار دارند و از این رو گرمایش اقیانوس‌ها موجب ذوب شدن آن می‌شود. درنتیجه، این یک نگرانی مهم است.» وی افزود: «پرسش مهم این است که تا چه میزان ممکن است این یخچال‌ها ذوب شده و در اقیانوس‌ها فرو بریزد؟ این همان‌جایی است که مطالعه و مقایسه با دورۀ میان‌یخچالی اهمیت پیدا می‌کند».
در این مقاله آمده است که در آخرین دوره میان‌یخچالی دمای اقیانوس احتمالاً تا دمایی نزدیک به دو درجه سانتی‌گراد افزایش داشته و سطح آب دریا‌ها شش تا ۹ متر بالاتر از امروزه بوده است.
به منظور مطالعه دقیق‌تر در مورد میزان و تأثیر ذوب‌شدن یخچال‌های جنوبگان در افزایش سطح دریا، محققان به منطقه یخی (پهنه یخی آبی‌رنگ) «پاتریوت هیلز» سفر کردند؛ منطقه‌ای که در حاشیۀ غربی جنوبگان واقع شده است. این پهنه یخی آبی‌رنگ، توسط باد‌های پایین‌رو (باد کاتاباتیک یا باد کوه‌دشت که از کوه به سمت دشت می‌وزد) ایجاد شده و شکل می‌گیرند. وقتی این باد‌ها از سمت کوه به سمت دشت شروع به وزیدن می‌کنند، برف و یخ‌ها را از سطح کوه‌ها جدا کرده و آن‌ها را به سطح زمین می‌آورند. بسیاری از مطالعات انجام‌شده درباره تاریخچه تغییرات آب و هوایی، شامل حفاری عمیق یخبندان‌ها و مغزه‌های یخی در منطقه جنوبگان است. در این پژوهش، دانشمندان با الگو «مطالعه افقی مغزه‌های یخی» از دشت به سمت کوه حرکت کردند و در این مسیر مغزه‌های یخی را مورد بررسی قرار داند.
به گفته تورنی هرچه از سمت دشت به سمت کوه حرکت می‌کنید در واقع بیشتر روی یخ‌های قدیمی‌تر قدیم می‌زنید، چراکه یخ‌های دامنۀ کوه قدمت بیشتری از یخ‌های دشت دارند». آن‌ها با استفاده از دریل‌های مخصوص و انجام حفاری‌های کم‌عمق، از مغزه‌های یخ نمونه‌برداری کردند. با اندازه‌گیری ایزوتوپ‌ها، دانشمندان متوجه شکافی در صفحات یخی شدند که در آخرین صفحات دورۀ میان‌یخچالی پیدا کرده بودند. تورنی گفت که این شکاف منطبق بود با دوره‌ای که سطح آب دریا به شدت افزایش یافت که در آن دوره و در این مکان، امکان متراکم شدن برف غیرممکن بود. به معنی دیگر، به گفتۀ تورنی شواهد نشان می‌دهد که در دوره میان‌یخچالی تمامی بخش غربی جنوبگان در اقیانوس به سرعت ذوب و ناپدید شده بود». به گفته وی، این تحقیقات نشان می‌دهد که این ذوب ناگهانی در شرایطی رخ داد که آغاز گرمایش اقیانوس، دمایی بین صفر تا دو درجه سانتی‌گراد بود.
براساس توافق‌نامه پاریس، کشور‌ها توافق کرده‌اند تا تلاش کنند گرمایش جهانی از دو درجه سانتی‌گراد بیشتر نشود. با وجود این و براساس اظهارات تورنی تابستان سال گذشته، فقط در استرالیا خطر گرمایش جهانی تا یک درجه سانتی‌گراد بود. وی ادامه داد هدف از انجام این تحقیقات این است که بدانند کدام بخش از مناطق غربی جنوبگان بیشتر در مقابل گرمایش زمین آسیب‌پذیر است. این محقق برجسته اضافه کرد آنچه نتایج این مطالعات نشان یا پیشنهاد می‌دهد این است که برخلاف آنچه که مردم گرمایش جهانی دو درجه سانتی‌گراد را اتفاق خوبی می‌دانند اما، ما حتی نمی‌خواهیم به این درجه از گرمایش نزدیک شویم و میزان گرمایش جهانی باید کمتر از دو درجه سانتی‌گراد باشد.
ترجمه - مارال بیابان‌پیما
منبع: https://www.theguardian.com/