به گزارش مانا، دریای خزر، به عنوان بزرگ ترین دریاچه دنیا شناخته می شود و کشور ما در ساحل جنوبی آن آرمیده است. این گستره آبی، بسیار بخشنده است؛ ذخایر نفتی و گازی فراوانی دارد و گونه های مختلف ماهی در آن زندگی می کنند. خزر درصد زیادی از ماهی های خاویاری جهان را تامین می کند.
از جمله ماهی هایی که در این فصل صید می شوند می توان گونه های ماهی سفید، کفال و کپور را نام برد که از این بین، ماهی سفید سهم بیشتری را به خود اختصاص می دهد. در استان مازندران ماهی های استخوانی را با استفاده از روش "صید پره" صید می کنند.
روش "صید پره" در حاشیه جنوبی دریای خزر پیشینه ای چند صد ساله دارد و از آن برای صید ماهی های استخوانی استفاده می شود. توری که در این روش به کار می برند، به طور معمول بیش از ۱,۰۰۰ متر طول و ۷ تا ۱۰ متر ارتفاع دارد. قطر سوراخ های این تور به گونه ای طراحی شده است که فقط ماهی های بزرگ و بالغ را به دام می اندازد و در نتیجه، به ادامه نسل ماهی ها ضرری نمی رساند.
امروزه قایق ها و تراکتورها بخشی از کاری که انسان ها به تنهایی یا با کمک حیوانات بزرگ انجام می داده اند را برعهده می گیرند.
تورها با ماشین حمل می شوند و برای پهن شدن داخل قایق قرار می گیرند.
تور با کمک یک قایق چوبی در فاصله تقریبی ۱۰۰ متر از ساحل و در عمق ۱۴ متری دریا به شکل نیم‌دایره پهن می شود.
تورها را در دریا می گسترانند.
به صیادانی که چکمه های بلند به پا می کنند "فوکا پوش" گفته می شود.
پس از به دام افتادن ماهی ها، تور توسط ماهیگیران و با استفاده از یک تراکتور جمع می شود.
تراکتورها به کمک آمده اند.
در این فصل بیش از ۴۰۰۰ صیاد در حاشیه دریاچه خزر مشغول به ماهیگیری می شوند.
به جز "فوکا پوش" کسانی که در انجام صید پره نقش دارند، "تور ریز"، "چینت چی" یعنی کسی که تور را مرمت می کند، قایق‌ران و راننده تراکتور هستند.
ماهی ها از تورها جمع و داخل جعبه ریخته می شوند. بسیاری از مردم همین زمان را برای خرید ماهی ترجیح می دهند و ماهی هایی که تازه از تور جدا می شوند را خریداری می کنند.
