به گزارش مانا در سواحل (مندوسینو) Mendocino در فورت براگ کالیفرنیا، ۱۲۰ مایلی شمال سان فرانسیسکو و در پارک ملی مک کریچر ساحلی وجود دارد که به دلیل ظاهر خاصی که دارد به آن ساحل شیشه ای می گویند.
برخی معتقدند بیشترین غلظت شیشه در دنیا در این ساحل وجود دارد . همین امر سبب شده تا این ساحل به یکی از منحصر به فرد ترین سواحل در دنیا بدل شود , جایی که نه تنها به دلیل زیبایی اش خاص و زیباست , بلکه نتیجه ی اشتباه انسان ها را در گذر زمان نشان می دهد . نتیجه ای که این بار شاید خیلی هم بد نبوده است و توانسته یک ساحل زیبا به وجود بیاورد , ساحلی با شن های شیشه ای ...
داستان از کجا شروع شد؟
شروع داستان بر می گردد به قرن ۱۹ و سال ۱۹۴۳ . زمانی که مردمان محلی فروت براگ بهترین مکان را برای دفن زباله هایشان، ساحل نزدیک به شهر خود دیدند . هر زباله ای که داشتند از قوطی های نوشیدنی گرفته تا ماشین های قدیمی شان را از بالای تپه ی مشرف به ساحل , به دل اقیانوس ریختند . اما این را نمی دانستند که این زباله ها روزی محلی را به وجود می آورند که بشود یکی از بهترین مناطق توریستی دنیا .
مردمان فورت پراگ از سال ۱۹۴۳ شروع به دفن زباله هایشان در ساحل کردند . آن ها به این کار ادامه دادند تا این که تمام ساحل پر شد از زباله, در اوایل سال ۱۹۶۰ محدودیتی روی منطقه اعمال شد که ریختن زباله و مواد سمی به ساحل ممنوع است تا به این طریق کمی از حجم زباله ها کم کنند .
در نهایت در سال ۱۹۶۷ دیگر تمام ساحل پر شده بود از زباله . مسئولان مربوطه متوجه شدند که این بهترین راه برای دفن زباله نیست پس تصمیم گرفتند که ساحل را پاکسازی کنند , در طی این تصمیم این ساحل در همان سال بسته و ورود هر انسانی به آن ممنوع شد .
حدود یک دهه زندگی , امواج این زباله ها را از سطح ساحل ناپدید کردند . شیشه هایی که در این زباله ها بودند به قطعات کوچک تبدیل شدند و با امواج دریا و برخورد با ساحل صیقل داده شدند تا این که کم کم چیزی در ساحل پدید آمد با عنوان ساحل شیشه ای . ساحلی با ماسه ها و سنگ های کامل صیقلی و شفاف که از زباله ها به وجود آمده بودند .
البته اولین نشانه ها از این ساحل شیشه ای در سال ۱۹۴۹ توسط محلی ها دیده شد و آن قدر عجیب بود که به آن پدیده ی " افسردگی دریا " لقب دادند .
این ساحل از سه قسمت مجزا تشکیل شده است که همه ی آن ها در فاصله ی کوتاهی از هم قرار گرفتند. یکی از این قسمت ها مالک شخصی داشت که در سال ۱۹۹۸ بعد از یک پاکسازی به دولت واگذار کرد . بعد از آن دولت کالیفرنیا این قسمت از ساحل شیشه ای را خریداری کرد آن را زیر نظر پارک ملی MacKerricher قرار داد و به طور رسمی قسمتی از این ساحل شیشه ای در سال ۲۰۰۲ به پارک ملی MacKerricher پیوست تا از آن به بعد روزهای امن تری را بگذراند .
چطور خرده شیشه های دریا به ماسه های شیشه ای تبدیل می شوند؟
خرده شیشه هایی که در گذر زمان به اقیانوس ریخته شده بودند , به دلیل بالا بودن ph آب شور اقیانوس , نرم شده و بر اثر جریان آب شکلی ریگ مانند به خود گرفته است . به همین دلیل این گونه ساحل را نمی توان در کنار جریان های آب شیرین دید .
هیچ گاه نمی توانید ساحل شیشه ای را در اطراف آب های شیرین ببینید, آب شور اقیانوس خرده شیشه ها را نرم کرده و ظاهری ریگ مانند از آن ها می سازد.
رنگ ها از کجا می آیند؟
به طور مثال ممکن است ماسه های شیشه ای کبالت آبی، "یاقوت کبود" از موارد مانند شیشه های داروی آبی رنگ و بطری آبی شیشه های عطر ساخته شده باشند.
تکه های قرمز ممکن است از بطری های عطر، چراغ خطر اتومبیل های قدیمی، فانوس و برچسب های شیشه ای قرمز ترافیکی و یا حتی برخی از انواع بطری های نوشیدنی قدیمی آمده باشد.
سایر رنگ ها صورتی و بنفش نیز ممکن است در اثر واکنش با مواد معدنی آب مانند منیزیم و سلنیوم و یا نور خورشید اکساید شده و طیف های متنوعی از ماسه های رنگی را تولید کنند.
سبز و قهوه ای، از بطری های نوشیدنی و نوشابه و هر چیز دیگری که ممکن است به وجود بیایند .
آیا برداشتن این ماسه های شیشه ای آزاد است؟
در آن قسمتی از ساحل که جزو پارک ملی مک کریچر است، شما اجازه ی برداشتن این سنگ های شیشه ای را ندارید اما بیرون پارک مک کریچر می توانید شیشه جمع آوری کنید.
مردم محلی در مورد حفاظت از سواحل با شکوه خود جدی هستند و کسانی که مقررات وضع شده در پارک ملی را نادیده بگیرند، ابتدا تحت اسکورت پلیس مجبور به ترک محل می کنند و حتی ممکن است شامل جریمه های سنگین نیز بشوند.
