تغییرات آب و هوایی و فعالیت‌های انسانی حیات بسیاری از دریاچه‌های جهان را تهدید می‌کند.
کد خبر: ۸۱۲۲۵
به گزارش مانا، تغییرات آب و هوایی و فعالیت‌های انسانی حیات بسیاری از دریاچه‌های جهان را تهدید می‌کند. این تنها دریاچه ارومیه نیست که نفس‌های آخر را می‌کشد. دریاچه‌های دیگری نیز در دیگر نقاط جهان هستند که حال و روز خوبی ندارند. در این گزارش با برخی از آنها آشنا می‌شویم.
دریاچه ارومیه
مسافران تابستانی دریاچه در آب‌های قرمز‌رنگ آب‌تنی می‌کنند. آب دریاچه به دلیل وجود باکتری‌ها و جلبک‌های نمک‌دوست به این رنگ درآمده است. گردشگران ایرانی از جا‌های مختلف کشور برای بازدید از دریاچه می‌آیند، اما از دهه‌ی ۱۹۸۰ دریاچه حدودا ۸۰ درصد کوچکتر شده و تعداد بازدید‌کنندگانش هم کاهش یافته است. بعضی‌ها می‌ترسند این آخرین نسلی باشد که در آب دریاچه ارومیه شنا می‌کند.
دریاچه پوپو در بولیوی
عکس سمت چپ این دریاچه را در سال ۲۰۱۳ و عکس سمت راست آن را در سال ۲۰۱۵ نشان می‌دهد که تقریبا خشک شده است.
دریاي مرده در فلسطین
این دریاچه در پایین ترین ارتفاع از سطح دریا واقع شده است و به دلیل انحراف یکی از شریانهای ورودی‌اش سالیانه یک متر از عمق آبش کاسته می شود.
دریاچه ٰآرال در قزاقستان و ازبکستان
روند کاهش آب این دریاچه از ۱۹۶۰ و پس از آنکه اتحاد جماهیر شوروی برخی از رودهای منتهی به آن را جهت پروژه های آبیاری تغییر مسیر داد آغاز شد. تا سال ۲۰۰۷ دریاچه آرال به اندازه ۱۰ درصد ابعاد اولیه اش رسیده بود و به چهار دریاچه کوچکتر تبدیل شده بود. حوضچه شرقی بخش جنوبی اکنون به طور کامل خشک شده و به نام صحرای آرالکوم خوانده می شود.
دریاچه پویانگ در چین
با آغاز قرن، حجم آب بزرگترین دریاچه آب شیرین چین به طور غم‌انگیزی کاهش یافته است. سطح این دریاچه از ۴۵۰۰ کیلومتر مربع به ۲۰۰ کیلومتر مربع رسیده است. انشعابات گرفته شده از رودخانه یانگ تسه و افزایش فعالیت های صنعتی از دلایل اصلی این کاهش هستند.
دریاچه هولوم در فلات مغولستان
این دریاچه نیز ۲۹۱ کیلومتر مربع از مساحت خود را از دست داده است. دریاچه کوچکتر بخش شرقی دریاچه هولوم بین سال های ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۰ به طور کامل خشک شده است.
دریاچه چاد در نیجریه
تصاویر زیر وضعیت ابن دریاچه را در سال‌های ۱۹۶۳، ۱۹۷۳، ۱۹۸۷ و ۱۹۹۷ نشان می‌دهند. آنچنانکه آشکار است به طور غم‌انگیزی اکنون تنها شبحی از یکی از بزرگترین دریاچه های آب شیرین آفریقا بر جای مانده است و این امر ناشی از کاهش باران، مهاجرت فزاینده، پروژه های عظیم آبیاری و تغییر مسیر رودخانه‌های منتهی به دریاچه است.
