فرجام خوش یک سایه نشین بندری

ابراهیم ایدنی یکی از مدیران پرسابقه سازمان بنادر و دریانوردی برخلاف رویه های گذشته بود. مردی آرام، خونسرد با ته نشینی از سکنات رازآلود بی آنکه بخواهد گامی اساسی در حمل و نقل دریایی بردارد، عاقبت اندیشی پیشی کرد و نامی در دالان های اداری سازمان برای خود دست و پا کرد تا در فردای پس از خدمت در آرامشی سودمند ماوا گزیند. چندانکه در بندر امام هم بود همین رویه استمرار داشت. آرام آمد و آرام رفت. بعدها بر قوت و ضعف او و اثری که برجای گذاشت سخن ها خواهند گفت.                                                                    
انتصاب جدید در مدیریت عالی بندر شهیدرجایی این نوید را می دهد که سازمان بنادر و دریانوردی پس از انتصاب های یک سال گذشته در بنادر امام خمینی و نیز در معاونت امور دریایی و هیئت عامل سازمان بنادر و دریانوردی به تدریج به یک اجماع و تیمی فنی ـ تخصصی نزدیک می شود که در تصمیم گیری ها و طراحی استراتژی دریایی و بندری می تواند نقش بسیار مهمی ایفا کند. اگرچه بسیاری جایگاه مدیر کل اداره بنادر و دریانوردی استان هرمزگان را یک پست و کنش سیاسی دانسته اند اما انتخاب الله مراد عفیفی پور طی دو دهه گذشته یکی از بهترین گزینه های سازمان برای ارتقاء این بندر و جلوگیری از عقب افتادگی روزافزون آن خواهد بود. خصوصا طی یک دهه گذشته هم بواسطه بی تدبیری دولت های نهم و دهم و هم به جهت اعمال تحریم های گسترده، متاسفانه بندر شهیدرجایی به پایین ترین حد خود طی سال های گذشته رسیده است. این در حالی است که این بندر بنابه ظرفیت های موجود و نقش جغرافیایی آن در منطقه هم اکنون می باید جز سه بندر پرترافیک منطقه محسوب می شد.                                                                   
الله مراد عفیفی پور ـ مدیرکل اسبق دریایی و معاون اسبق امور بندری شهیدرجایی برای ارتقاء جایگاه این بندر دو راه بیشتر پیش رو ندارد: یکی آنکه همچون مدیران کارکشته و زبده عالم مدیریت برای برند شدن و اعتبار یافتن در بین فعالان حمل و نقل دریایی، یک استراتژی مشخصی را دنبال کند و برای آن نقشه دقیقی طراحی کند و تا زمانی که در مسند چنین جایگاهی هست آن ایده را به منصه ظهور برساند و به پیش ببرد. مسیری که نیازمند هوشیاری و انضباط کاری فراوان و نیز تیم کارشناسی متخصص است و او را از حاشیه های پیش بینی ناپذیر دور نگه می دارد.                                     
راه دوم اینکه او به وعده ها و آرزوهای وزیر، مدیرعامل سازمان بنادر و مدیران سابق خود جامه عمل بپوشاند. وعده هایی که از ابتدای دولت یازدهم مدام تکرار می شود و حالا دیگر به بهمنی از وعده ها تبدیل شده است. جای خوشحالی است که این وعده ها آنچنان گفته و شنیده شده است که مدام در معرض توجه و تعقیب فعالان امور حمل و نقل دریایی قرار دارد و شاید هرگز از یادها نرود:                                
شاهد مثال، برخی از وعده های وزیر راه و مسکن و شهرسازی است که چون آرمان شهری برای خود تصور کرده بیشتر به چشم ها می آید والا اگر چنین وعده ها و آرزوهایی هم سر نمی داد بعید است کسی از او انتظار مشخصی می داشت. چندانکه بسیاری از نیازها و ضرورت های بندر شهید رجایی نه متعلق به امروز که بیش از بیست سال است که بلاتکلیف مانده و آب از آب تکان نمی خورد. چنانچه دکتر عباس آخوندی همچنین وعده هایی نمی داد چیزی عوض نمی شد. بنابراین بازخوانی وعده ها و آرزوهای وزیر می تواند پیشه راه مدیر جدید این بندر بوده باشد:                                            
1ـ اصلی ‌ترین هدف ما این است که سهم بنادر کشورمان را در جهان بگیریم و بتوانیم قدرت رقابت‌پذیری بنادر ایران را از افزایش دهیم.
2ـ علاوه بر مأموریت‌های جدید برای بنادر سیریک، جاسک و تیاب، مصمم هستیم تا فاز 3 بندر شهید رجایی را که ظرفیت این بندر را به 10 میلیون کانتینر در سال می‌رساند، به انجام برسانیم و در این فاز به دنبال افزایش دو متری عمق آب نسبت به فاز دو برای پهلودهی به کشتی‌های هر چه بزرگ‌تر هستیم.
3ـ ظرف ۱۸ ماه آینده فاز دوم بندر شهید رجایی کاملا تجهیز می‌شود و در حال حاضر به یک موقعیت بسیار خوبی در فاز دوم بندر شهید رجایی رسیده‌ایم.
4ـ نوسازی فاز یک بندر شهید رجایی را که یک بندر قدیمی است در دستور کار داریم که زمان مناقصه آن را اعلام و به تدریج برنده‌ها مشخص خواهند شد.
الله مراد عفیفی پور از مدیران شاخص و مجربی است که تنها در بندر شهیدرجایی بیش از یک دهه است که در سمت های مختلف سایه نشینی کرده و از این حیث ممتاز است. مردی که در قراردادها و فعل و انفعلات بندر شهیدرجایی طی ده سال گذشته تجربه ها اندوخته و می تواند سکان چنین بندر بزرگی را به خوبی براند.
او برای جامه عمل پوشاندن چنین وعده هایی حتما باید یک بار این وعده ها را راستی آزمایی کرده و نتیجه آن را به افکار عمومی منعکس سازند که آیا چنین وعده هایی اساسا قابلیت اجرایی دارد یا آنکه وزیر و معاون ایشان از این حیث که تخصصی در حمل و نقل دریایی ندارند تنها به جنبه تبلیغی و سیاسی آن توجه نموده و بیشتر برای بازارگرمی به چنین وعده هایی دست می زنند و در صورت صحت چنین ادعاهایی به اجرایی شدن آن همت گمارند. اما اگر مدیر کل جدید بتواند حتی درصدی از این وعده ها را تحقق بخشد بار سنگینی از دوش وزیر و معاون او برداشته است. چه آنکه، موقعیت و فضای کسب و کار در حوزه دریا چون مستقیم به زندگی روزمره مردم نمی آید بنابراین کمتر مورد توجه جامعه است و در نتیجه گاهی دهه ها طول می کشد که یک وعده جامعه عمل پوشانده شود.                                                                                                                       
اما در بین اظهارات و ادعاهای جناب وزیر یک اظهار بیش از دیگران خودنمایی می کند. و آن اینکه جایی اظهار داشته اند:       
«گیرِ ذهنی من این است که چرا بخش خصوصی هیچ‌گاه نسبت به وضعیت فعلی اقتصاد و رقابتی نبودن، اعتراض جدی ندارد، چرا که به نظر می‌رسد اگر این موضوع به سرنوشت روشنی نرسد، ایران توسعه‌ یافته‌ای در کار نخواهد بود و بخش خصوصی همواره دستش در جیب دولت است.»