نگاه سازمان میراث، دریایی نیست
نویسنده: حسنا شمس آرا
کد خبر: ۵۲۳۱۰
اگر یکی از مهمترین دغدغه های فعلی دولتمردان اشتغالزایی است، چرا به دنبال توسعه گردشگری دریایی نمی روند؟ این سئوالی است که همواره بی پاسخ مانده است.
مدیر عامل شرکت کشتیرانی نیواد و فعال بخش خصوصی در امر گردشگری دریایی در گفتگو با خبرنگار مانا اظهار داشت: گردشگری دریایی هم اکنون در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا به عنوان یکی از منابع مهم درآمدی مطرح است.
کاپیتان محمد سمیعی، با اشاره به اینکه کشور ما در دریا ها و سواحل شمالی و جنوبی کشور از پتانسیل بالایی برای راه اندازی گردشگری دریایی برخوردار است، اذعان داشت: متاسفانه نگاه مسئولان در سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری به هیچ عنوان به دریا دوخته نشده است.
وی تاکید کرد: آنچه که از شواهد امر حکایت می کند این است که هیچ برنامه ای از سوی این سازمان به عنوان متولی اصلی گردشگری برای راه اندازی گردشگری دریایی در کشور وجود ندارد.
مدیر عامل شرکت کشتیرانی نیواد گفت: این موضوع را می توان در همایش ها، جلسات و جشنواره های مختلفی که از سوی این سازمان برگزار می شود و نیز نوع سخنان رئیس این سازمان به راحتی متوجه شد.
سمیعی ادامه داد: بنابراین تا زمانی که مسئولان دولتی قصدی برای توسعه این بخش از صنعت گردشگری ندارند تمام بحث های کارشناسی در این خصوص بی فایده خواهد بود.
این فعال بخش خصوصی در امر گردشگری دریایی خاطرنشان کرد: این در حالی است که در صورت ایجاد فضای گردشگری دریایی می توان اقتصاد کشور را که هم اکنون به دلیل کاهش قیمت جهانی نفت با بحران مواجه شده، به طور چشمگیری سر و سامان داد.
اشتغالزایی در سواحل با ایجاد گردشگری دریایی
به گفته کاپیتان سمیعی، ورود هر گردشگر خارجی فرهنگی و طبیعی به دنبال خود 12 شغل را ایجاد خواهد کرد حال آنکه ورود هر گردشگر خارجی با هدف استفاده از تفریحات دریایی به کشور به تنهایی می تواند 16 شغل را ایجاد کند.
مشاور عالی مدیر عامل شرکت ملی نفتکش در ادامه سخنان خود تاکید کرد: بنابراین اگر یکی از مهمترین دغدغه های فعلی دولتمردان اشتغالزایی است، چرا به دنبال توسعه گردشگری دریایی نمی روند؟ این سئوالی است که همواره بی پاسخ مانده است.
افزایش تراکم جمعیت در سواحل با توسعه گردشگری دریایی
وی اضافه کرد: یکی دیگر از برنامه های اصلی دولت ایجاد تراکم جمعیت در شهرستان های ساحلی است، حال آنکه در اعمال این سیاست هیچ گونه توجهی به مقوله گردشگری دریایی و کسب منافع از توسعه آن به میان نیامده است.
مدیر عامل شرکت کشتیرانی نیواد با تاکید بر اینکه مقوله گردشگری دریایی ابعاد بسیار وسیعی را به همراه دارد، گفت: ایجاد هر گونه امکانات گردشگری و آسایشی در سواحل، تالاب ها، دریاچه ها و رودخانه ها در زمره گردشگری دریایی قرار می گیرد.
وی کلوپ های ورزش های آبی را از مهمترین بخش های گردشگری دریایی عنوان کرد و گفت: در صورت ایجاد این کلوپ ها شاهد استقبال چشمگیر مردم و به دنبال آن سود اقتصادی فراوان خواهیم بود.
به عدم سرمایه گذاری بخش خصوصی در گردشگری دریایی باید حق داد
کاپیتان سمیعی عدم حضور سرمایه گذاران بخش خصوصی را از جمله مهمترین موانع شکل نگرفتن گردشگری دریایی در کشور دانست و گفت: البته که باید به این عدم سرمایه گذاری حق داد؛ چرا که سرمایه گذاران بخش خصوصی از وجود کوچکترین پشتوانه ای محروم هستند و نمی توانند ریسک این کار خود را پرداخت کنند، بنابراین ترجیح می دهند سرمایه خود را در بخش هایی که از لحاظ بازده اقتصادی امنیت دارد، هزینه کنند.
جریان ضعیف گردشگری دریایی در کیش
وی جزیره کیش را به عنوان تنها مکان کشور عنوان کرد که گردشگری دریایی در آن به صورتی ضعیف در جریان است و اظهار داشت: هم اکنون در این جزیره گشت های دریایی به دور جزیره صورت می گیرد و چند کلوپ دریایی فعالیت دارند که البته نمی توانند معنای واقعی از گردشگری دریایی را تعریف کنند.
به گفته وی، شناور تفریحی زمانی معنای واقعی پیدا می کند که فقط وسیله ای برای جابه جایی گردشگر از سویی به سوی دیگر نباشد بلکه در آن شناور امکاناتی فراهم باشد که معنای واقعی خود برای گردشگران فضای مفرحی را ایجاد کند.
اعلام آمار غیر واقعی
مشاور عالی مدیر عامل شرکت ملی نفتکش ایران عنوان کرد: هم اکنون با ایجاد فضایی غیرواقعی از سوی مسئولان،مسافرت های دریایی که اکثراً به جابه جایی بومیان از سواحل جنوبی به جزایر اختصاص دارد را به جای آمار گردشگران دریایی اعلام می شود.
این فعال بخش خصوصی در امر گردشگری دریایی با اشاره به عدم وجود زیرساختهای اولیه گردشگری در کشور نظیر اسکله های بزرگ اظهار کرد: در مقایسه ای کوچک به راحتی می توان اعلام کرد که در سال چند کشتی کروز خارجی در بنادر ایران و چند کشتی کروز در بنادر کشور همسایه و نوپایی چون امارات پهلوگیری می کند؛ مقایسه ای که چیزی جز ناامیدی در پیشرفت صنعت گردشگری کشور را به همراه نخواهد داشت.
کاپیتان محمد سمیعی، با اشاره به اینکه کشور ما در دریا ها و سواحل شمالی و جنوبی کشور از پتانسیل بالایی برای راه اندازی گردشگری دریایی برخوردار است، اذعان داشت: متاسفانه نگاه مسئولان در سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری به هیچ عنوان به دریا دوخته نشده است.
وی تاکید کرد: آنچه که از شواهد امر حکایت می کند این است که هیچ برنامه ای از سوی این سازمان به عنوان متولی اصلی گردشگری برای راه اندازی گردشگری دریایی در کشور وجود ندارد.
مدیر عامل شرکت کشتیرانی نیواد گفت: این موضوع را می توان در همایش ها، جلسات و جشنواره های مختلفی که از سوی این سازمان برگزار می شود و نیز نوع سخنان رئیس این سازمان به راحتی متوجه شد.
سمیعی ادامه داد: بنابراین تا زمانی که مسئولان دولتی قصدی برای توسعه این بخش از صنعت گردشگری ندارند تمام بحث های کارشناسی در این خصوص بی فایده خواهد بود.
این فعال بخش خصوصی در امر گردشگری دریایی خاطرنشان کرد: این در حالی است که در صورت ایجاد فضای گردشگری دریایی می توان اقتصاد کشور را که هم اکنون به دلیل کاهش قیمت جهانی نفت با بحران مواجه شده، به طور چشمگیری سر و سامان داد.
اشتغالزایی در سواحل با ایجاد گردشگری دریایی
به گفته کاپیتان سمیعی، ورود هر گردشگر خارجی فرهنگی و طبیعی به دنبال خود 12 شغل را ایجاد خواهد کرد حال آنکه ورود هر گردشگر خارجی با هدف استفاده از تفریحات دریایی به کشور به تنهایی می تواند 16 شغل را ایجاد کند.
مشاور عالی مدیر عامل شرکت ملی نفتکش در ادامه سخنان خود تاکید کرد: بنابراین اگر یکی از مهمترین دغدغه های فعلی دولتمردان اشتغالزایی است، چرا به دنبال توسعه گردشگری دریایی نمی روند؟ این سئوالی است که همواره بی پاسخ مانده است.
افزایش تراکم جمعیت در سواحل با توسعه گردشگری دریایی
وی اضافه کرد: یکی دیگر از برنامه های اصلی دولت ایجاد تراکم جمعیت در شهرستان های ساحلی است، حال آنکه در اعمال این سیاست هیچ گونه توجهی به مقوله گردشگری دریایی و کسب منافع از توسعه آن به میان نیامده است.
مدیر عامل شرکت کشتیرانی نیواد با تاکید بر اینکه مقوله گردشگری دریایی ابعاد بسیار وسیعی را به همراه دارد، گفت: ایجاد هر گونه امکانات گردشگری و آسایشی در سواحل، تالاب ها، دریاچه ها و رودخانه ها در زمره گردشگری دریایی قرار می گیرد.
وی کلوپ های ورزش های آبی را از مهمترین بخش های گردشگری دریایی عنوان کرد و گفت: در صورت ایجاد این کلوپ ها شاهد استقبال چشمگیر مردم و به دنبال آن سود اقتصادی فراوان خواهیم بود.
به عدم سرمایه گذاری بخش خصوصی در گردشگری دریایی باید حق داد
کاپیتان سمیعی عدم حضور سرمایه گذاران بخش خصوصی را از جمله مهمترین موانع شکل نگرفتن گردشگری دریایی در کشور دانست و گفت: البته که باید به این عدم سرمایه گذاری حق داد؛ چرا که سرمایه گذاران بخش خصوصی از وجود کوچکترین پشتوانه ای محروم هستند و نمی توانند ریسک این کار خود را پرداخت کنند، بنابراین ترجیح می دهند سرمایه خود را در بخش هایی که از لحاظ بازده اقتصادی امنیت دارد، هزینه کنند.
جریان ضعیف گردشگری دریایی در کیش
وی جزیره کیش را به عنوان تنها مکان کشور عنوان کرد که گردشگری دریایی در آن به صورتی ضعیف در جریان است و اظهار داشت: هم اکنون در این جزیره گشت های دریایی به دور جزیره صورت می گیرد و چند کلوپ دریایی فعالیت دارند که البته نمی توانند معنای واقعی از گردشگری دریایی را تعریف کنند.
به گفته وی، شناور تفریحی زمانی معنای واقعی پیدا می کند که فقط وسیله ای برای جابه جایی گردشگر از سویی به سوی دیگر نباشد بلکه در آن شناور امکاناتی فراهم باشد که معنای واقعی خود برای گردشگران فضای مفرحی را ایجاد کند.
اعلام آمار غیر واقعی
مشاور عالی مدیر عامل شرکت ملی نفتکش ایران عنوان کرد: هم اکنون با ایجاد فضایی غیرواقعی از سوی مسئولان،مسافرت های دریایی که اکثراً به جابه جایی بومیان از سواحل جنوبی به جزایر اختصاص دارد را به جای آمار گردشگران دریایی اعلام می شود.
این فعال بخش خصوصی در امر گردشگری دریایی با اشاره به عدم وجود زیرساختهای اولیه گردشگری در کشور نظیر اسکله های بزرگ اظهار کرد: در مقایسه ای کوچک به راحتی می توان اعلام کرد که در سال چند کشتی کروز خارجی در بنادر ایران و چند کشتی کروز در بنادر کشور همسایه و نوپایی چون امارات پهلوگیری می کند؛ مقایسه ای که چیزی جز ناامیدی در پیشرفت صنعت گردشگری کشور را به همراه نخواهد داشت.
حسنا شمس آرا
تا پنجاه سال پیش در این کشور قایق ها و کشتی های بادبانی وجود داشته است. در آبادان، در تالابها و دریای کاسپی قایق های بادبانی برای حمل آذوقه و صید کاربرد داشته است. امروز خبری نیست که نیست.
کشتی باربری دردریاچه پشت سد کارون سه غرق می شود و متولی ایمنی آن مشخص نمی شود تا مثل همیشه آبها از آسیاب بیفتد و از یادها فراموش شود.
گردشگری دریایی پتانسیل است اما متولی ندارد. برنامه ای وجود ندارد.
در گردشگری چیزهایی داریم به عنوان منابع یا همان پتانسیلی که درمتن اشاره شده است. این منابع تا تبدیل به جاذبه نشوند و مهمتر اینکه تا سهولت ورود گردشگران از طرف دولت مهیا نشود، گردشگری خشکی نیز رونق چندانی نخواهد داشت.